The CEO’s Sudden Childs [Book 6- Hiltons Family] のすべてのチャプター: チャプター 21 - チャプター 30

“My god, please, please, release me… hindi ako mayaman na tulad ng iniisip n’yo. I swear, wala kayong mapapala mula sa akin.” Naiiyak kong pakiusap sa mga armadong lalaki na walang tigil sa kakalakad. I’m so f**king tired, pero wala akong magawa kundi ang sumunod sa mga animal na ‘to.They are so heartless, paano nakakaya ng kanilang mga konsensya na paglakarin ang isang magandang tulad ko sa madamong tulad na ‘to. Perhaps, they can't see my beauty because the surroundings are too dark. Hindi ko alam kung saan ako dadalhin ng mga ‘to. Naghihimagsik ang kalooban ko kung bakit sa dinami-dami ng tao kanina sa paligid ay ako lang ang napiling dalhin ng mga lalaking ‘to.Sa nakikita ko ay imbes na maawa sila sa akin, parang mas lalong na bwisit pa yata ang mga ito.“Pare, bakit dinala mo pa ‘yang maingay na ‘yan?” Irritable na tanong ng isang lalaki sa kanyang kasamahan. “Mukhang mayaman ang isang ‘to, Pre.” Narinig kong sagot ng lalaking tumangay sa akin.“Naku kuya, nagkakamali ka,

“Labis na nagulat ang mga kasambahay sa Villa dahil sa biglaang pagdating ko na nakasakay sa isang lumang traysikel. Hindi pa sana ako pa-papasukin ng guard kung hindi ako nito nakilala. “Tay, maupo muna kayo d’yan maliligo lang ako.” Paalam ko sa matandang lalaki na siyang naghatid sa akin. Halatang nahihiya pa ito sa akin. Pasalamat talaga ako at wala ang maglolo ngayon kaya kahit papaano ay kampante ang loob ko. Napag-alaman ko mula sa isang katulong na isinama pala ni Daddy si Chiyo sa kumpanya. I know my father, hindi niya ipagkakatiwala ang kanyang apo sa mga kasambahay. Pagkatapos kasi ng mga nangyari sa buhay namin ay mahirap na para sa kanya ang magtiwala sa ibang tao. Naiwan si Tatay sa salas habang inaasikaso ng isang katulong, nag-utos kasi ako dito na ipaghanda ng makakain ang matanda. Hindi biro ang layo ng ibinyahe namin para lang makauwi ako. Napag-alaman ko na sa parte pala ng Pampanga ako dinala ng mga armadong lalaki. Hanggang ngayon ay matinding takot

Hindi ko na matandaan kung ilang beses na akong nag pabalik-balik sa loob ng banyo. Ang alam ko at nasusuka ako pero bakit pagdating sa loob ng banyo ay wala naman akong maisuka!? Frustrated na ako, at hindi ko na alam kung ano ang gagawin sa sarili ko. May gusto akong gawin na hindi ko naman alam kung ano?. May hinahanap ako pero hindi ko naman alam kung ano? Nagugutom ako pero pagnasa harapan ko na ang pagkain ay naduduwal naman ako. Naiinis na sinabunutan ko ang aking sarili hanggang sa tuluyan na akong naiyak. “Maurine, nasabi sa akin ng kasambahay mo na may sakit ka raw?” Si ate Miles na biglang pumasok sa loob ng aking silid, sakto naman na parang ba-baliktad na ang sikmura ko kaya nagmamadali akong lumuhod at sinubukan na muling sumuka, pero wala naman akong maisuka. Pag-angat ko ng aking mukha ay sumalubong sa akin ang seryosong mukha ni ate Miles. Kinabahan akong bigla at napalunok ng wala sa oras dahil sa matiǐm nitong tingin na wari moy inaarok ang buong pa

Wari moy huminto sa pag-inog ang mundo para kay Andrade at Maurine Kai. Nilamon ng nakabibinging katahimikan ang buong unit habang nakapako ang mga mata nila sa Isa’t-isa. Di inaasahang paghaharap at kapanapanabik na muling pagkikita. Ni ang gumalaw ay hindi nila magawa. Parang may kung anong mahika ang bumabalot sa kanilang dalawa. At ang tanging naririnig lang nila ng mga oras na ‘to ay ang malakas na tibok ng kanilang mga puso. “Who are you?” Walang ganang tanong ni Andrade, na para bang isang ordinaryong babae lang na naligaw sa kanyang unit ang babae sa kanyang harapan. Tila nasaktan si Maurine, dahil sa malamig na pakikitungo sa kanya ni Andrade, at kung kausapin siya nito ay parang akala mo’y ito ang unang pagkikita nila. “Do you think ay pasisindak ako sa kasungitan mo? No way! Ngayong alam ko na ikaw ang ama ng aking anak!” Anya ng tila naghihimagsik na tinig sa aking isipan. Matapang kong hinarap ang masungit na lalaking ito. Kalaunan ay biglang lumambot ang ek

Mabilis na niyakap ni Storm ang kanyang asawa para kumalma ang pakiramdam nito. Halata kasi na labis itong nasaktan ng buhatin niya kanina si Chiyo dahil sa pag-aakala na anak talaga niya ito.“Sweetie, please, don’t cry, nakita mo naman na hindi ako ang ama ng batang ‘yun. And besides malabong magkaroon ako ng anak sa labas dahil ikaw lang ang babae sa buhay ko.” Malambing na bulong nito sa kanyang asawa. “T-Talaga?” Parang bata na tanong ni Misaki kaya naman matamis na ngumiti si Storm.“Kahit mag-aapat na ang aming anak ay mukha pa ring inosente ang aking asawa, at tila mas lalo pang namukadkad ang ganda nito.” Anya ng isang nahuhumaling na tinig mula sa isip ni Storm. Imbes na sumagot ay isang masuyong halik ang naging tugon niya sa kanyang asawa. Bago niya ito niyakap at iginiya paalis sa lugar na ‘yun.“Stella!” Tawag ni Mildred sa kanyang anak ng bigla itong mag-walkout. Nababahala ito sa mga nangyari dahil napurnada ang inaasam nilang kasal ng kanyang anak sa isang Hilton.