All Chapters of The CEO’s Sudden Childs [Book 6- Hiltons Family]: Chapter 11 - Chapter 20

“Oh? Ate, saan- Oh my god! Nananaginip ba ako!?” Nagugulumihanan na bulalas ko habang namimilog ang mga mata na nakatitig sa matangkad na lalaking kasama ng kapatid ko. Nakalimutan ko na nagto-toothbrush nga pala ako, kaya ng mapa-lunok ako ng wala sa oras ay ang toothpaste mismo ang nalunok ko. Bigla akong natauhan at dali-daling tumakbo patungong kusina. Kulang na lang ay isuka ko ang nalunok kong toothpaste. Nagmamadali na nagmumôg ako at saka mabilis na bumalik ng salas. Nadatnan ko pa ring nakatulala si kuya Harold at ang aking ama sa mukha ng lalaking kasama ni ate Miles. Mukha itong walang pakialam sa paligid habang sinisipat ng tingin ang kabuuan ng aming bahay. “Ate! Ano itong ginawa mo? Hindi mo ba kilala ang taong ‘yan? Siya ang anak ni Mr. Cedric Hilton! Ang pinakamayamang negosyante sa buong mundo!” Nagugulumihanan kong pahayag, sino ba naman kasi ang hindi nakakakilala sa lalaking ito? Sikat kasi ito sa pagiging playboy nito. Kahit saan ka pumunta ay kilala ang pamil

“Sa tingin ko, kamukha ko ang batang ‘yan.” Nanghaba ang nguso ko ng marinig ko ang sinabi ni Kuya Harold.“Pwede ba kuya, could you please stop that! Malayo sa katotohanan ‘yang sinasabi mo. Why don’t you make your own baby?” Irritable kong saad sabay irap dito. “Bakit wala namang masama sa sinabi ko, ah? And besides, wala ka namang ibang pinanggigigilan kundi ako. Kaya sigurado ako na kamukha ko ‘yan!” Matatag niyang saad kaya tuluyan ng nag-init ang ulo ko. “My god, kuya! Naninindig ang mga balahibo ko sayo! Hrrrr!” Ani ko dito sabay bira ng lakad palabas ng opisina ni ate Miles. He’s with me today, dahil ito ang unang araw ng check-up ko. I’m so excited na makita ang unang larawan ng baby ko. “Be thankful, sa oras na maging kamukha ko ‘yan dahil magkakaroon ka ng gwapong anak.” “My gosh kuya, shut up!” Naiimbiyerna na ako sa isang ito. Kung hindi lang ako buntis baka naumbag ko na ang lalaking ito! Subalit, pagdating sa labas ng opisina ay natulos ako sa aking kinatatayuan.

“Mommy!!!” “S**t!” Naihagis ko ng wala sa oras ang hawak kong t-shirt ng marinig ko ang matinis na sigaw ng anak kong si Chiyo. Mabilis na tinakbo ang pintuan at hindi alintana ang naka hubad kong katawan na natatakpan ng puting tuwalya.Bigla ang pagsikdô ng dibdib ko at nilokôb ng matinding kabâ ang puso ko ng malanghap ko ang amoy na nasusunog na sinaing. Habang walang tigil ang pagtunog ng smoke detector device.Natataranta na binuksan ko ang nakaawang na pintuan at kulang na lang ay talunin ko ang hagdan na mayroong pitong baitang. Sa labis na pagmamadali ko, sumabit ang isang paa ko sa unang baitang ng hagdan.“Ouch!” Sigaw ko pa ng paupo akong bumagsak sa sahig. Akala ko ‘yun lang ang mangyayari sa akin, subalit dire-diretso akong dumausdos pababa ng hagdan habang ang mga binti ko ay tuwid na naninigas.Great! Nang dahil sa katangahan ko ay hindi ko na kailangan pang humakbang pababa ng hagdan dahil mabilis akong nakarating sa paanan nito. Umuungol na iniinda ang sakit ng ba

Manila International Airport “Nasa airport na kami Mom, don’t worry, sa mansion na kami di-diretso ni Stella, yes, mom, I promise.” Nakukulitan kong sagot sa aking ina. Kararating lang namin dito sa Pilipinas galing Montenegro. Hindi pa man kami nakaka-sakay ng eroplano ay panay na ang tawag sa akin ng aking ina. Para itong isang teenager na takot matakasan mula sa isang date. Hindi ko na mabilang sa daliri kung ilang beses itong tumawag sa akin para lang ipaalala na dumiretso sa Mansion. Akmang papatayin ko na sana ang tawag ngunit nagulat ako sa biglaang pagsulpot ng isang babae sa gilid ko. Kamuntikan ko pang mabitawan ang aking cellphone mabuti na lang ay mabilis ang naging reaksyon ng aking katawan. “Oppss, sorry!” Pagkatapos na walang pakundangan na banggain ng babaeng ito ang tagiliran ko ay parang balewala lang na nag sorry sa akin. Saka walang pakialam na nagpatuloy sa paglalakad. Sinundan ko ng isang matalim na tingin ang likod ng matangkad na babaeng bumang

“Tito!” Masayang tawag ni Chiyo kay kuya Harold, tuwang-tuwa naman ang isa at kaagad na ibinuka nito ang mga braso sa ere.“Wow! Ang cute ng baby ko!” Bulalas naman ni Kuya Harold bago mabilis na binuhat ang aking si Chiyo. Nanggigigil na hinalikan ito sa pisngi.“Ilang beses ko bang sasabihin sayo na you can call me daddy.” Kunwa’y nagtatampo na saad ni kuya Harold, of course Chiyo is my daughter kaya wala rin itong balak na magpauto.“I can’t call you daddy, because you have small and black eyes, and I have blue eyes. Sorry, Tito.” Ani ng bibo kong anak, she’s so adorable every time she speaks. Natawa ako sa sinabi ng aking anak lalo na ng lumingon sa akin si Kuya Harold. “Hello kuya Harold, ilang taon na rin ang lumipas simula ng huli tayong nagkita, miss me?” Maarte kong bati sa kanya. Subalit, nagtaka ako kung bakit imbes na sumagot ay pinasadahan nito ng tingin ang kabuuan ko mula ulo hanggang paa. “What? Don’t tell me nagandahan ka sa akin?” May halong pang-aasar ko dito. Pa