บททั้งหมดของ The CEO’s Sudden Childs [Book 6- Hiltons Family]: บทที่ 31 - บทที่ 40

"A source revealed a major secret about one of the children of business tycoon Mr. Cedric Hilton. Andrade Quiller Hilton, the fourth child of the Hilton siblings and current CEO of Steel Quiller Corporation. Mr. Andrade is known to be elusive to the public as to why his life has remained private. The world was stunned when news broke about Mr. Andrade's infertility, explaining why, despite his long-term relationship with famous model and businessman's daughter Stella Cruz, they have not been able to have a child." Nanlaki ang mga mata ni Maurine ng mapanood niya ang balita tungkol kay Andrade. Biglang umusok ang kanyang bunbunan at mabilis na nag-init ang kanyang ulo. Kulang na lang ay batuhin niya ng buto ng mangga ang malaking flat screen tv nila dito sa salas. “Aba’t gagong ‘to!” “Mommy, who’s gagho?” Tanong naman ni Chiyo na seryosong nakatingin sa kanyang mukha. Parang gusto tuloy niyang batukan ang sarili, dahil nakalimutan niya na kasama nga pala niya ang anak. Dahil

“Wow, Daddy, is this your house?” Bulalas ng makulit na si Chiyo habang nasa bisig ito ng kanyang ama. Nakababa na ng sasakyan ang dalawa samantalang ako ay nanatili pa rin sa loob ng sasakyan. Marahil ay napansin ni Quiller na hindi pa rin ako bumababâ ng sasakyan kaya tumigil ang mga paa nito sa paghakbang. Nagtataka na pumihit paharap sa akin. Mas gusto ko siyang tawagin na Quiller para unique dahil napag-alaman ko na Andrade ang tawag sa kanya ng lahat. Finally, may pangalan na rin si Mr. Blue eyes ko at hindi lang siya isang pantasya, totoo s’ya at siya pa ang ama ng aking anak. Para lang akong nasa isang fairytale na nagkatotoo ang aking prince charming. Walang ano-ano ay natulala ako sa kawalan. Napawi ang ngiti sa labi ko, napalitan ito ng lungkot. Masyado akong nadala ng aking pantasya at tila nakalimutan ko ang ipinagbubuntis ko. Parang isang crystal na nabasag ang puso ko. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ni Quiller sa oras na malaman niya na bunt

“K-kanina ka pa dyan!?” Halos mautal na sa pagsasalita si Maurine. Umangat ang kaliwang kilay ko at pinukol ko siya ng isang nang-uuyam na tingin. “Are you trying to seduce me?” May halong pang-iinsulto kong tanong dito. Mabilis pa sa alas kwatro na tumayo siya ng tuwid. Nanliliit ang kanyang mga mata, namumula rin ang buong mukha nito. Nakikita ko sa kanya na parang gusto na ako nitong sampalin. “Ikaw? Aakitin ko? Wow ha!” Tila napupuno na nitong wika sabay ismid sa akin. Subalit, sabay pa kaming napatingin sa kanyang katawan, dahil biglang nahulog ang tuwalyang nakabalot sa kanyang katawan. Namilog ang kanyang mga mata habang ang mukha nito ay wari moy natuyuan ng dugo. “Oh my gosh!” Naibulalas nito, para itong ipo-ipo sa bilis na dinampot ang tuwalya at mabilis na binalot ang kanyang katawan. Hindi na ako nilingon pa nito at nagmamadali na itong tumakbo papasok sa loob ng banyo. Walang tigil sa kakatawa si Chiyo dahil sa reaksyon ng kanyang mommy. Habang ako ay nanatiling nak

Pagkatapos kong linisin ang silid naming mag-ina ay lumipat naman kami ni Chiyo sa kwarto ng kanyang daddy. Ito ang unang pagkakataon na papasok ako sa silid ni Quiller. Sa totoo lang, hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala ng matuklasan ko na kapatid pala ni kuya Xavien si Mr. Blue eyes ko. How small world talaga, kapatiran pa ang nangyari sa amin, at ibayong takot ang hatid nito para sa kin. Naniniwala kasi ako tungkol sa mga pamahiin na malas daw kung ang mga asawa naming magkapatid ay magkapatid din. Ayon kasi sa matatandang bulaan(sinungaling) ay isa daw sa relasyon ng magkapatid ang hindi magtatagumpay. Nalungkot akong bigla, marahil ay ito ang dahilan kung bakit sumalisǐ ng landas ang kapalaran namin ni Quiller. Baka, talagang hindi kami para sa isa’t-isa. Kaya if ever na mahulog man ang loob niya sa akin ay siguradong hindi pa rin kami ang magkakatuluyan kung tadhana na ang tutol sa aming relasyon. Tsk, it’s really hurt, na kami yung pinagtagpo pero hindi

“Pabagsak na inihiga ko ang aking katawan sa malambot na kama. Pakiramdam ko ay nangangalay ang buong katawan ko, gayung wala naman akong ibang ginawa kundi ang umupo lang buong maghapon. Pasalamat na lang ako at wala pa ang mag-ama meron pa akong pagkakataon na makapagpahinga. Ipinikit ko ang aking mga mata para sandaling umidlip muna. Medyo mahaba kasi ang ibinyahe ko. Mula sa kumpanya ay nag-byahe ako pabalik ng Villa. Isinuot ko ulit ang damit pambahay na suot ko ng umalis ako sa mansion ni Quiller. At mula sa Villa ay nagpahatid naman ako sa taxi pauwi dito sa Mansion ni Quiller. Nagdesisyon muna ako na ilihim sa lahat ang tungkol sa pagkatao ko. Gusto ko kasi na sa oras na iharap ko kay ate Miles si Quiller ay tanggap na talaga nito na anak niya si Chiyo. Ayokong magkaharap sila ng may pag-aalinlangan pa rin sa side ni Quiller. Ang isa pa sa labis kong pinagdarasal ay sana dumating din ang panahon na makilala ko rin ang ama ng batang dinadala ko. Hindi pa man ito nai