Semua Bab องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น: Bab 371 - Bab 380

หรงกั๋วกงจางเฉวียนเอ่ยออกมาอย่างตกตะลึง “ฝ่าบาท องค์ชายเก้าถวายเหล็กกล้าตีร้อยครั้งก็เพื่อบ้านเมืองพ่ะย่ะค่ะ!”เว่ยซวินรีบพูด “ใช่แล้ว ฝ่าบาท! ขอเพียงพระองค์ออกคำสั่งให้กรมโยธาผลิตเหล็กกล้าตีร้อยครั้งจำนวนมากออกมา ช่วงเวลาจะได้บดขยี้ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือก็อยู่อีกไม่ไกลแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”เหล่าขุนนางบู๊เร่งไล่ตามหลัง ต่างพากันพูด “พวกกระหม่อมขอขอบพระทัยองค์ชายเก้าแทนทหารของต้าเซี่ยพ่ะย่ะค่ะ!”ทันใดนั้นเสียงตบบั้นท้ายม้าประจบเอาใจก็ดังขึ้นระลอกหนึ่งสีหน้าตู้เหวินยวนไม่สบอารมณ์สุดขีดองค์ชายเก้าทำถึงขั้นนี้ มอบวิธีทำเหล็กกล้าตีร้อยครั้งออกมา!นั่นคือเหล็กกล้าตีร้อยครั้งเชียวนะ!ความดีความชอบยิ่งใหญ่เพียงนี้ ฝ่าบาทแต่งตั้งองค์ชายเก้าเป็นอ๋องโดยตรงก็เหลือเฟือ!เพียงเหล่าขุนนางบุ๋นกลุ่มหนึ่งก็คิดเขย่าตำแหน่งขององค์ชายเก้า?ยากเกินไป!“เฮ้อ การต่อสู้ครั้งนี้ พ่ายแพ้อีกแล้ว!”ตู้เหวินยวนทอดถอนใจภายในใจแตกต่างจากที่ผ่านมา ครั้งนี้ตู้เหวินยวนยอมรับความพ่ายแพ้อย่างแท้จริง“เห็นที ทำได้เพียงเปลี่ยนวิธีการ สังหารด้วยคำชมเสียแล้ว!”ดวงตาตู้เหวินยวนกลิ้งกลอก สมองปรากฏแผนโหดเหี้ยมอำมห

ฮ่องเต้หวู่เงียบงันไม่พูดจาเขากำลังชั่งน้ำหนักความร้ายแรงที่สตรีเป็นขุนนาง ไปจนถึงผลประโยชน์ที่เหล็กกล้าตีร้อยครั้งนำมาให้ ตกลงอย่างใดมีน้ำหนักมากกว่ากันหลี่หลงหลินตีฝีปากกับตู้เหวินยวนต่อ“ใต้เท้าตู้ ท่านเสียมารยาทแล้ว!”“องค์ชายเก้า ข้ามิได้เสียมารยาท! ท่านพูดว่าคนผู้นี้เป็นสตรี ข้าย่อมไม่รับปากตั้งแต่แรก!”“สตรีแล้วอย่างไร? เหตุใดไม่สามารถเป็นขุนนางได้?”“นักปราชญ์กล่าวว่าสตรีและคนถ่อยเลี้ยงดูยากเฉกเดียวกัน!”“แม่ท่านก็เป็นสตรี! นี่ก็เลี้ยงท่านมามิใช่หรือ?”“องค์ชายเก้า ท่านๆ...ท่านพูดจาหยาบคายเกินไปแล้ว ไร้ความสุภาพนอบน้อม!”เห็นได้ชัดว่าตู้เหวินยวนมิใช่คู่ต่อสู้ของหลี่หลงหลิน ถูกด่าก็ตาเหลือกจวนเจียนจะหมดสติไปแล้ว“พอแล้ว!”ฮ่องเต้หวู่เอ่ยขัดทั้งสองที่กำลังทะเลาะกัน“เจ้าเก้า!”ฮ่องเต้หวู่ทอดพระเนตรหลี่หลงหลิน เปล่งเสียงหนัก “พี่สะใภ้รองของเจ้าคนนี้ต้องเข้ากรมโยธาให้ได้กระนั้นรึ?”หลี่หลงหลินพยักหน้า “เหล็กกล้าตีร้อยครั้งนี้เป็นพี่สะใภ้รองค้นพบ...”ซูเฟิ่งหลิงตกตะลึง จับจ้องหลี่หลงหลินเหล็กกล้าตีร้อยครั้งนี้เป็นท่านค้นพบและสอนพี่สะใภ้รองมิใช่หรือ?เหตุใดเป็นพี่

หลายวันมานี้ กงซูหว่านร้อนใจมากป่าไผ่ไม่สงบอีกต่อไป ชาในมือเองก็ไม่หอมหวานแล้ว“องค์ชายเก้าสามารถพูดเอาชนะใจฝ่าบาท ให้ข้าเข้าวังเป็นขุนนางได้จริงหรือ?”“อุปนิสัยของข้านี้ เหมาะสมลอยเด่นอยู่เหนือเหล่าขุนนาง มอบใบหน้าประดับยิ้มให้ผู้อื่น ประจบสอพลอเอาใจคนกระนั้นรึ?”“แต่หากข้าไม่เข้ากรมโยธา เช่นนั้นสกุลกงซูจะทำเยี่ยงไร...”กงซูหว่านรู้สึกสับสนภายในใจพูดตามสัตย์จริง กงซูหว่านไม่ยินดีเดินบนเส้นทางสายนี้ อยู่ร่วมกับขุนนางทุจริตเหล่านั้นนางเพียงอยากหาสถานที่สงบแห่งหนึ่ง ศึกษาพัฒนาอย่างเต็มที่ ทำให้วิชากลไกของสกุลกงซูโด่งดังเลื่องชื่อปัญหาที่มีอยู่ในมือไม่มีการสนับสนุนจากราชสำนัก ต่อให้กงซูหว่านคิดค้นสิ่งประดิษฐ์เหล่านี้ออกมา แต่มีประโยชน์อันใดเล่า?ยังมิต้องเก็บไว้บนหิ้ง ปล่อยฝุ่นเกาะ ลงท้ายก็ถูกคนลืมหรอกหรือ?“พี่รอง...”“ข้าควรทำเยี่ยงไร?”กงซูหว่านมองภาพเหมือนของสามีผู้ล่วงลับ น้ำตาไหลนองหน้าอย่างไม่รู้ตัว“พี่สะใภ้รอง!”“พี่สะใภ้รอง!”ซูเฟิ่งหลิงโผล่พรวดพราดเข้ามาในลานป่าไผ่ ความสุขเกลื่อนหน้า “พี่สะใภ้รอง มีข่าวดี! ฝ่าบาทรับปาก ให้ท่านเข้าเป็นขุนนางในกรมโยธาแล้ว! มิ

สถาบันวิจัยภูเขาประจิม?ตนเองไม่จำเป็นต้องประจบเอาใจ ไม่ต้องพึ่งพาผู้มีอำนาจ ราชสำนักยังรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมด?กงซูหว่านตกตะลึง คล้ายกำลังอยู่ในห้วงฝัน!อยู่ที่ภูเขาทิศประจิมแยกออกจากโลกภายนอก อยู่ร่วมกับสหายรู้ใจ ร่วมกันประดิษฐ์สิ่งของ ค้นคว้าวิชากลไกไม่ต้องตีฝีปาก ไม่ต้องไปจัดการความสัมพันธ์อันวุ่นวายของคน อีกทั้งยังไม่ต้องกังวลค่าใช้จ่ายในการค้นคว้าสำคัญที่สุดคือสิ่งที่พวกเขาวิจัยออกมา ราชสำนักนำไปใช้สร้างคุณประโยชน์ให้ชาติบ้านเมือง มิได้กลายเป็นขยะไร้ประโยชน์!นี่มิใช่ชีวิตในฝันของนางหรอกหรือ?“องค์ชายเก้า นี่คือเรื่องจริงหรือ?”เสียงกงซูหว่านสั่นๆ คล้ายรอยแตกบนธารน้ำแข็งอายุนับหมื่นปีหลี่หลงหลินพยักหน้า สีหน้าเคร่งขรึม “ไม่กล้าปิดบังพี่สะใภ้!”ธารน้ำแข็งภายในหัวใจของกงซูหว่านพังทลายลงในทันใด ไม่อาจข่มอารมณ์ของตนได้อีก น้ำตาเอ่อล้น คุกเข่ากับพื้นพร้อมทั้งคำนับ “ขอบคุณมาก องค์ชายเก้า!”หลี่หลงหลินประคองกงซูหว่านขึ้น “พี่สะใภ้รอง ทำเช่นนี้ไม่ได้! เฟิ่งหลิง เจ้ารีบประคองพี่สะใภ้รองเข้าห้อง ให้นางสงบอารมณ์! ช่วงบ่ายพวกเราจะไปภูเขาทิศประจิมเพื่อเลือกสถานที่สถาบันวิจัย

ที่ดินได้มาโดยไม่เสียอะไร อันที่จริงก็คือการปรับที่ดินในสังคมศักดินา นี่ก็คือการเขย่ารากฐาน และเป็นการกระทำของกบฏต่อให้เป็นฮ่องเต้หวู่ก็ไม่สามารถทำได้นับประสาอะไรกับหลี่หลงหลินองค์ชายคนหนึ่งแต่หากพูดว่าเช่าก็ไม่เหมือนกันแล้ว สามารถอ้อมเกล็ดใต้คอของขุนนางชนชั้นสูงได้สำหรับเรื่องละเว้นค่าเช่า กลับพบได้บ่อยครั้งแม้แต่ผู้มีคุณธรรมในท้องถิ่นก็มักละเว้นค่าเช่าที่อยู่บ่อยๆสรุปว่าการกระทำของหลี่หลงหลินนี้ ต่อให้ตู้เหวินยวนจงใจหาเรื่องก็ไม่สามารถก่อเรื่องอันใดได้ คิดเพียงว่าเขาเป็นตัวโง่งม ที่ดินหนึ่งหมื่นหมู่กลับปล่อยเช่าโดยไม่เก็บเงินหนิงชิงโหวตื่นเต้นมาก ค้อมคำนับ “องค์ชายเก้า ข้าขอขอบคุณท่านแทนเหล่าทหารแล้ว!”เขาวาสนาดียิ่งนัก สามารถติดตามหลี่หลงหลินได้บนตัวของหลี่หลงหลินมีกลิ่นอายอันเป็นเอกลักษณ์แตกต่างจากผู้อื่นหรืออาจพูดว่าความคิดอ่านของหลี่หลงหลินอยู่เหนือคนในยุคนี้ไกลนักต่อให้เป็นนักปราชญ์ในอดีตก็ไม่สามารถเทียบเขาได้หลี่หลงหลินโบกมือ สีหน้าเรียบเฉย “ก็แค่เรื่องเล็กเท่านั้น! แต่...”ที่นาในภูเขาทิศประจิมต้องถูกจัดสรรปันส่วนทว่าใครเป็นคนไปประกาศเรื่องนี้ ก็ย