บททั้งหมดของ Seducing My Hot Ninong Everett: บทที่ 251 - บทที่ 260

Misha’s POVParang walang nangyaring aberya kanina. Fresh akong dumating sa meeting.Nakaupo na ako sa isa sa mga private conference rooms ng Tani Luxury Hotel. Kahit matagal na akong sanay sa ganitong klaseng eksena, hindi pa rin nawawala ang excitement ko tuwing may bagong proyekto. Sa pagkakataong ito, pinag-uusapan na namin ang magiging collaboration ng Tani Luxury Hotel at ng aking cosmetics brand na ilalabas na rin soon. Isa itong proyektong pinangarap ko simula nang maging magaling na rin ako sa pagme-makeup ng sarili ko. Actually, nung una, bago ko tanggapin ang Tani Luxury hotel, gusto kong hilingin kay Everett na sana ay makeup at skincare company ang gusto kong itayo, kaya lang naunang nagsabi si Everett na hotel ang hawakan ko kaya pumayag agad ako, sabi ko sa sarili ko, soon, magagawa ko rin, parang gagawin ko munang pagte-training ang paghahawak sa Tani Luxury hotels. Kaya nung matuto ako kung paano humawak ng company, heto, maglalakas loob na akong gumawa ng sarili kong

Misha’s POVMagaan ang pakiramdam ko ngayong hapon pag-uwi ko sa manisyon. Parang ang gaan lang ng paligid—walang masyadong alalahanin, walang masyadong iniisip, kahit na kakatapos ko lang makipaglaban kaninang umaga. Siguro, dahil sanay na ako sa mga panganib.Matagal-tagal ko na ring hindi naramdaman ang ganito. Kaya naisipan kong umuwi nang maaga para ipagluto si Everett ng isang espesyal na hapunan. Alam kong busy rin siya nitong mga nakaraang linggo, at gusto kong magpakaasawa sa kanya, kahit ngayong gabi lang.Pagpasok ko ng mansiyon, diretso agad ako sa kusina. Tinawag ko agad ang mga kasambahay namin, naglista ako ng mga ipapamili nila sa bayan. Sinabi ko rin na dalian nila kasi gusto ko, bago makauwi si Everett, luto na ang mga pagkain.Habang namimili sila, nagbuhos muna ako ng katawan para ma-fresh na rin ako. Pagkatapos, nagbihis na rin ako ng pambahay.Sakto naman na pagbaba ko, kararating lang ng mga kasambahay ko. Mukhang mga hinihingal pa.“Okay, menudo, adobong pusit,

Everett’s POVKinabukasan, maagang-maaga pa lang ay nagising ako sa tunog ng cellphone ko. Napakunot ang noo ko nang makita ang isang un-register number sa phone ko. Sino naman kaya ito?“Hello?” sagot ko, halatang bagong gising pa.“Good morning, Everett,” ang boses na narinig ko ay kakaiba, parang wala itong emosyon. Agad tuloy akong kinabahan. “I hope you’re ready for some excitement today.”“Who is this?” tanong ko habang pinipilit na gawing hindi takot ang boses ko.“That’s not important. What’s important is that you have exactly one hour to save your dear friend Garil.”Napabalikwas ako ng bangon. “What are you talking about? Where is he?”“Oh, he’s fine… for now. But he won’t be for long if you don’t find him. I’ve planted a bomb in a warehouse, and he’s tied up there. You have one hour before it explodes.”“Huwag kang magbiro sa akin ng ganyan!” sigaw ko, pero nanatili ang boses sa kabilang linya na walang emosyon.“I’m not joking, Everett. Here are five addresses. One of them

Misha’s POVHindi ako pumasok sa trabaho ngayong araw. Mula kagabi, hindi na ako mapakali. Paulit-ulit ang naiisip ko—ang mga magulang ko, naisip ko na baka sila naman ang guluhin at gawan ng masama ni Tito Gerald. Alam kong hindi pa rin tapos ang gulo, at mas lalong lumalala ang mga banta sa amin mula kay Tito Gerald. Alam kong kailangan kong kumilos, kahit gaano kahirap ang desisyong ito.Habang nag-aalmusal ako kanina, tumingin ako sa litrato ng pamilya namin na nakasabit sa dingding ng dining area. Magkahawak-kamay kaming lahat—ako, si Everett, si Everisha. Napangiti ako nang bahagya, pero agad ding napawi iyon ng isang malalim na buntong-hininga. Sa likod ng larawang iyon ay isang masalimuot na katotohanan: ang panganib na dulot ni Tito Gerald sa mga mahal ko sa buhay.Hindi na ako nagdalawang-isip pa. Tumawag ako sa office at sinabi ko kay Marie na hindi ako makakapasok ngayong araw kaya cancel muna ang mga appointment at meeting. Alam kong mas mahalaga ang araw na ito kaysa sa

Everett’s POVSabi ni Misha, pagplanuhan ko raw ang pagkikita namin ng tito ko. Kaya lang, ngayon ko na naisipang planuhing kitain siya. Kaya ko naman na, alam ko na sa sarili ko na kaya ko nang labanan sila, kahit ilan pa sila. Sa galing mag-training ng mga assassin na na-hire ni Misha para sa akin, gumaling talaga ako. Sa galing din magturo sa akin ni Misha sa paggamit ng baril, talagang natuto rin ako. At ngayon ko rin sasabihin na halos pantay na ang galing naming mag-asawa.Imbis na pumasok sa trabaho, heto, patungo ang kotse ko sa manisyon ng magaling kong tito. Pagdating sa harap ng mansiyon, doon na ako nag-park ng kotse. May guard na agad akong sinita kaya agad ko rin siyang pinatamaan ng baril.Sa bawat ko paglalakad ko sa labas mansiyon ng tito Gerald ko, ramdam ko ang bigat ng hangin, parang may bumubulong sa akin na ito na ang araw para sa hustisya. Hindi ko na pinansin ang takot o alinlangan. Sabi nga ni Misha, hindi raw dapat ako makaramdam ng takot kapag sasabak ako s