Semua Bab MY EX-HUSBAND'S FIERY BROTHER : Bab 121 - Bab 130

"At bakit ka tumatawag??" Inis na sinagot ni Jameson ang tawag ng kapatid. "Jameson, sirang-sira na ang kompanya niyo ngayon at sabihan mo si lolo na wala akong balak na tumulong. At kung gusto mong masalba pa ang kompanya niyo, mabuti pang bumaba ka na sa puwesto." Suhestiyon ni Devon. "Shut up! Wala ka ng pakialam pa sa kung anong gagawin ko! I know you're behind all of this, Devon!" Sigaw niya. "Pinagsasabihan lang kita kasi kung hindi ka makikinig. Then they'll kicked you out! I know you hate me, brother, but I still care for you." Sarkastikong pagkakasabi ni Devon. "Fuck you!" Kaagad na pinatay ni Jameson ang tawag at itinapon ang kanyang phone sa sahig kaya ito nabasag. Mahirap para kay Jameson ngayon na mawawalan siya ng posisyon at posibleng papalitan siya kahit ano mang oras. At hindi niya iyon kayang tanggapin. Tatadyakan niya sana ang phone sa sahig pero tumunog na naman ito at makikita niya ang pangalan ni Savannah. Mas lalo siyang naiirita pero pinili niya pa

"At mapapatay mo ba talaga ako??" Mayroong panghahamon sa boses ni Jameson. Ngumisi si Devon na biglang kinalabit ang gatilyo at nanlaki ang mga mata ni Jameson dahil sasabog ang kanyang utak kapag naiputok nito ang baril. "Boom!" Pang-aasar ni Devon at natawa siya ng nakakaloko sa reaksyon ng kapatid. Napipikon si Jameson na pinagtitripan lang pala siya nito. "Gago ka! Walang nakakatawa!" Bulyaw niya. "Takot ka naman pala." Hirit pa ni Devon, ibinalik nito sa kanyang bulsa ang baril. Habang nasa gilid si Roxanne na sinapo ang kanyang noo, pati siya ay kinabahan na baka ipaputok ni Devon ang baril sa ulo ng kapatid. "Huwag mo akong sinisindak, Devon dahil baka maunahan kita." Giit ni Jameson at tumalikod, tinapunan niya rin muna ng tingin si Roxanne bago tuluyang umalis. "Roxanne, okay ka lang ba?" Pag-aalala ni Devon, napansin niyang namumutla ito. "O-oo, okay lang tsaka bakit ba tinakot mo ng ganoon ang kapatid mo. Loko ka rin, eh." Suway ni Roxanne. "Hangga't hindi

Kumunot ang noo ni Devon kung bakit bigla nalang siyang tinawagan ng matanda para lang itanong iyon. "Grandma, may meeting ako ngayon. Pwede bang mamaya nalang??" Medyo kinakabahan din si Devon dahil baka may ginawa na naman si Jameson na katarantaduhan at dinadamay ang kanyang pangalan. "Sige, pumunta ka mamaya sa mansyon." Huling sabi ni Lola Ofelia at pinatay ang tawag. Pagkaputol ng tawag, tinawagan agad ni Devon si Secretary Kenneth para utusan ito para alamin kung anong ginawa ni Jameson. Bumalik din agad si Devon sa conference room para tapusin ang meeting. Mahalaga itong meeting kaya hindi siya maaring umalis. *** Pagsapit ng alas otso ng gabi, nagpunta si Devon sa mansyon ng matanda pagkatapos ay sa bahay ni Jameson at doon niya ito kinausap. "Sinisiraan mo na ako? Para ano? Dahil ba takot kang mapasakin si Roxanne??" Walang reaksyon ang mukha ni Jameson na nakaupo sa couch habang umiinom ng alak. "Oo, takot ako pero hindi kaayo maaring magsama. Kahit maghiwalay

Nagmamadali ngayon si Devon na pumasok sa kanyang sasakyan at mabilis niya nitong iminaneho sa daan. Dumaan ang ilang minuto, nakarating na rin sa wakas si Devon sa apartment ni Roxanne. "Roxanne? Ano bang nangyari?" Nag-aalalang tanong nito. "Devon, kailangan ko ng lumipat ng ibang bahay dahil nagagawa ni Jameson na sundan ako." Nababalisang sabi ni Roxanne. "Pinasok niya rin itong apartment mo?" Bakas sa boses ni Devon ang galit. "Oo, at hindi ko alam kung papaano siya nakapasok pero paniguradong may binayaran siyang tao rito." Parang maiiyak si Roxanne sa takot na wala siyang privacy mula sa malupit na asawa. Sinapo ni Devon ang kanyang noo, kung nandirito pa si Jameson ay tiyak na masusuntok niya ito sa mukha. "Sige, ako na ang bahala na maghanap ng malilipatan mong mas safe na lugar. Bukas na bukas, lilipat kita agad." Nanatili muna si Devon ng ilang minuto sa kwarto ni Roxanne para samahan ito at para pakalmahin. Nang makatulog na si Roxanne, nagpatawag siya ng body

Nagulat si Roxanne sa mga nalaman mula sa pulis at hindi siya naniniwala na isa iyong aksidente. "Sir, dumeretso ang sasakyan na iyon sa aking direksyon. Sinasadya iyong mangyari at may gustong magtangka sa aking buhay." "Isa po ito sa mga anggulo na aming tinitingnan ma'am at maari po ba naming matanong kung mayroon po ba kayong nakaaway na mga tao na posibleng gumanti sa inyo?" Napalunok ng kaway si Roxanne at alam niya na kung sino ang kanyang kaaway pero hindi niya ito magagawang ituro. "W-wala naman po." Matapos ang ilang minuto, umalis na ang mga pulis at naiwan si Roxanne na nagpapahinga sa kanyang kama, at mamayang hapon ay maari na siyang umuwi. Ngunit hindi niya pa magagawang umuwi ngayon dahil nag-aalala siya sa kalagayan ni Jameson. Nagulat din siya na malaman na posibleng hindi na ito muling makapaglakad. "Roxanne, huwag mo muna siyang alalahanin. Nasa pangangalaga siya ng doktor at mas mainam na unahin mo muna ang sarili mo. Ipapaalam ko rin agad sayo kapag nagisi