All Chapters of MY EX-HUSBAND'S FIERY BROTHER : Chapter 301 - Chapter 310

Parehong silang natahimik sa loob ng ilang Segundo.Nakatitig pa rin si Devon kay Roxanne at may di maipaliwanag na damdaming sumiklab sa kanyang puso.“Hindi ko alam, Devon. Huwag mong ilihis ang usapin sayo dahil ang kasiyahan at kalayaan lang ni Lance ang mahalaga.”Hindi sumagot si Devon na mayroon pa ring malalim na iniisip.Naalala niya na noong bata pa lang siya ay tinuruan na siyang isaalang-alang muna ang interes kaysa sa kalayaan o kaligayahan. Lahat ng desisyon niya ay laging nakabase sa kung ano ang makabubuti sa kanya—hindi sa emosyon.Ni minsan, hindi niya naisip kung masaya ba siya o hindi.Pero nang sabihin ng babaeng ito na ang pinakamahalaga ay ang lumaking malaya at masaya si Lance, tila may tinamaan sa kanyang puso.Sa gitna ng katahimikan, biglang tumunog ang cellphone ni Devon.Nang makita niyang si Irene ang tumatawag, bahagya siyang napakunot-noo, tumayo at lumabas ng silid.Kasabay ng pag-alis niya, nawala rin ang bigat sa loob ng kwarto.Pagbalik niya matapos

“Hindi pa.” Sagot ni Devon kay Manang Lucille.Tumango ang matanda at medyo natuwa. “Sumabay ka nalang po ng hapunan sa baba. Aakyat muna ako para tawagin sina Miss Roxanne at si Lance para bumaba na’t kumain.”Pinuntahan agad ng katulong ang dalawa sa kanilang kwarto. Inakay din ni Roxanne si Lance pababa ng hagdan.Pagkapasok nila sa dining area, agad niyang nakita si Devon na nakaupo sa pangunahing upuan. Saglit siyang nagtaka.“Oh, Devon, nakauwi ka na pala. M-magandang gabi.”Simula nang magkasundo silang huwag nang magbangayan, mas naging magaan ang hangin sa tuwing nagkikita sila.“Magandang gabi rin.”Pagkaupo kasama si Lance, inihanda na ni Roxanne ang sarili para siya ang unang magpakain dito bago siya kumain. Ngunit napansin agad ni Manang Lucille at mabilis siyang lumapit, kinuha ang mangkok, at sinabi, “Miss Roxanne, ako na po ang magpapakain sa bata, kumain na po muna kayo.”Nagdadalawang-isip si Roxanne kaya ngumiti si Manang Lucille at nagsabi, “Marunong po akong mag-al

Tiningnan ni Roxanne ang pintuan ng kusina at malamig na nagsalita, "Oh, Devon? Naghapunan ka na ba?”Napalunok si Devon ng laway at hindi masyadong sanay sa ganoong pakikitungo ni Roxanne at pakiramdam niya ay para siyang matutunaw.Hindi niya maintindihan, pero parang may kung anong kumikiliti sa kanyang puso.Pagkalipas ng ilang sandali, malamig siyang nagsabi, "Kumain na ako. May trabaho pa ako. Aakyat na ako sa taas."Tumango si Roxanne. "Sige."Bago umalis si Devon, pinanood niya ang mag-ina niyang nagkukulitan sa kusina at para siyang tangang namamangha sa nakikitang eksena. Hindi pa rin siya makapaniwala na mayroon pala siyang pamilya, dahil sa loob ng limang taon, inakala niyang mag-isa lang siya.Nakaramdam ng matinding pagkalito si Devon sa kanyang nararamdaman at iniwas niya nalang ang mga tingin at nagpatuloy na umakyat.Nang tuluyang lumayo ang mga yabag, saka lang nakahinga ng maluwag si Roxanne. Takot na takot siya na baka sabihin ni Devon na hindi pa ito kumakain. Ayaw

Tinitigan siya ni Donovan, tila gusto niyang tanungin kung kaya ba talaga ni Roxanne na maging ganoon kalupit kay Devon?Pero matapos mag-isip sandali, hindi na lang siya nagsalita.Umasa na lang siya na si Roxanne ay wala na talagang nararamdaman para kay Devon.Gabi na nang bumalik si Roxanne sa villa. Pagpasok pa lang niya sa sala ay nakita na niya si Devon na nakaupo sa sofa.Nagulat siya nang bahagya na gising pa si Devon, kaya siya na ang unang nagsalita, “Devon, bakit hindi ka pa nagpapahinga sa ganitong oras?”Lumingon si Devon, at ang malamig at malalim niyang tingin ay dumapo sa kanya, parang may bigat, “Ah, alam mo pala na gabi na ngayon.”Narinig ni Paris ang pangungutya sa tono ng kanyang boses, kaya siya’y napakunot-noo, “Devon, kung tama ang pagkakaalala ko, parang wala kang karapatang pakialaman ang mga personal kong gawain.”“Syempre wala akong karapatang ganoon, pero sana huwag mong kalimutan na isa kang ina ngayon. Kahit pa gusto mong makipagkita sa lalaki mo, dapat

Bakas ang pagaalala ni Jameson sa nakakatandang kapatid at kahit magkalaban sila, alam niya ang posibilidad na malalagay ito sa kapahamakan kung may mali silang galaw,“But Mom, kung ibabalik mo ang alaala niya, hindi pa rin magbabago ang isipan niya at kahit magpanggap kang mabuting tao, hindi pa rin natin siya maloloko.”Nagbago ang ekspresyon sa mukha ni Madame Julie. Huminga siya nang malalim at hindi na nagsalita. Naging tahimik sila sa loob ng sala, kanya-kanya ng iniisip, at walang nagsalita muli.*****Hindi pa man nagtatagal simula nang makabalik sa kumpanya si Devon, kumatok si Chris at pumasok."Sir, inianunsyo na ng pamilya Warner na matagal na nilang kinansela ang kasunduan sa pagitan ninyo ni Irene, upang maibalik ang dangal ni Irene at ng kanilang pamilya."Tumango si Devon. "Okay, hayaan na lang sila.""Sige po."Samantala, si Roxanne naman sa villa ay nakita rin ang mga litrato ni Irene, at napansin niyang nandoon din ito sa hotel na pinuntahan niya kagabi. Kumislap an