Tous les chapitres de : Chapitre 311 - Chapitre 320

Sobrang natakot si Roxanne sa segundong matutumba na siya pero nang maramdaman ang pamilyar na haplos ng kamay ng lalaking nakahawak sa kanyang beywang ng mahigpit, bilang nawala ang pangamba.Hindi binitiwan ni Devon si Roxanne hanggang sa tuluyang makaalis ang mga tao sa paligid nila."Okay ka lang ba?"Isang malamig at mahinang tinig ang narinig niya mula sa itaas ng kanyang ulo. Napantingala si Roxanne at mahina niyang tugon, "Ayos lang ako."Nakahinga ng maluwag si Devon na makitang hindi sila napano at agad din silang nagkaiwasan nang pagmasdan sila ni Lance nagbigay ng malisyosong tingin.“Daddy, puwede ba kayong sumakay ni Mommy sa carousel kasama ako?”Tumingala si Lance kay Devon.Para kay Devon, ang carousel ay pambata, isang bagay na hinding-hindi niya gagawin. Ngunit bago pa siya makatanggi, niyakap na ni Lance ang kanyang binti, na para bang hino-hostage na siya.Nang magtagpo ang mga mata nila, ang pagtangging nasa dulo ng kanyang dila ay napalitan ng pagpayag. "Sige."P

Kalma lang na tiningnan ni Roxanne si Jameson. "Talaga ba?"Sandaling natigilan si Jameson, saka agad na nagsalita. "Siyempre! Sobrang nagmahalan tayo noon, nakalimutan mo na ba?"Itinaas ni Roxanne ang kanyang kilay. "Sakto, may gusto rin akong sabihin sa’yo.""Ano 'yon?""Lumapit ka." Utos ni Roxanne.Lumapit si Jameson kay Roxanne na may halong pagtataka sa mukha. Pagkalapit na pagkalapit niya, bigla siyang sinampal siya ni Roxanne.Lumagapak ang tunog ng sampal sa sala, at agad na namula ang pisngi ni Jameson. Bigla ring sumama ang itsura ng kanyang mukha."Roxanne!"Galit ang boses niya at puno ng dilim ang mga mata habang nakatingin kay Roxanne.Ngumiti si Roxanne habang inaalog ang masakit niyang kamay. "Ang kapal talaga ng mukha mo. Yung sampal na 'to, dapat pa ‘to limang taon na ang nakalipas. Ngayon ko lang naisingit."Napakagat-labi si Jameson at pinilit pigilan ang galit sa dibdib."Roxanne, nasampal mo na ako, dapat ayos na ang pakiramdam mo. Pwede ba kitang ligawan ulit?"

Napangisi si Henry, “You’re such a dick! Kahit ibigay ko pa ang shares ko sa isang pulubi, hinding-hindi ko ito ibibigay sa isang tulad mong may masamang balak at gusto laging makakakuha ng lahat nang walang ginagawa!”“Hayop ka!”Itinaas ni Jameson ang kamao niya at inamba ito sa mukha ni Henry, pero bago pa ito tumama, isang malamig at nakakakilabot na boses ang umalingawngaw sa paligid.“Kapag tumama ang kamao mo sa kanya, sinisiguro kong hindi mo makukuha ang gusto mo.”Bakas ang pagbabanta sa boses ni Devon pero nanatili itong kalmado.Maging si Madame Julie ay kinabahan at gumawa ito ng paraan para matigil ang bangayan, “Henry! Jameson! Hindi ko kayo pinapunta rito para makipagsuntukan! Kung gusto niyong makipag-away, lumayas kayo!”Ito na ang naging palusot ni Jameson. Ibinaba niya ang kamay at malamig na tinitigan si Henry. “Palalampasin kita ngayon. Pero wala ka ng magagawa kapag ako na ang namahala sa kumpanya.”May pang-uuyam sa tingin ni Henry, “Ang lakas mong magsalita eh

Nang makita ni Henry ang kumpiyansang ekspresyon ni Devon, mukhang may nakahanda siyang plano. Sa wakas ay nakahinga nang maluwag si Henry."Okay, naiintindihan ko na, pero sobra na rin kasi ang kasakiman nila, gagawin talaga nila ang lahat makuha ang lahat ng shares natin, pati ang kumpanya sa kamay ko!"Walang emosyon ang mukha ni Devon. "Wala namang bago ro’n. Ang mga tao ay handang mamatay para sa pera, gaya ng mga ibon para sa pagkain. Hangga’t hindi nila ako napapabagsak, hinding-hindi nila makukuha ang shares natin, at haharangan ko rin sila na maagaw sayo ang posisyon."Bagaman totoo ang sinabi ni Devon, pakiramdam pa rin ni Henry na masyadong makasarili sina Jameson at Madame Julie. Dahil nasaktan din siya sa pagpapatalsik sa kanya para makuha ni Jameson ang posisyon sa pamamahala ng Genetech.Matapos ang usapang iyon, tumambay pa ng kaunti si Henry at nakipagkwentuhan kay Devon bago umalis.Pagkatapos mapatulog ni Roxanne si Lance, bumaba siya para kumuha ng tubig. Pagkakita

“Devon, okay ka lang ba?” Tinapik ni Roxanne ang noo ni Devon kaya ito napabalik sa reyalidad.“Ah, oo!” Pinunasan ni Devon ang kanyang noo at napapailing dahil sa mga pinag-iisip niya.Hindi siya makapaniwala na nag-imagine siyang hinahalikan si Roxanne. Mukhang nababaliw na ata siya.“Okay ka lang ba talaga, Devon? P-parang masama ang pakiramdam mo?”Akma sanang hahawakan ni Roxanne ang noo nito pero agad na umiwas si Devon.“I said, I’m okay.” Aniya.Tumayo na si Devon sa couch at balak sanang tumalikod pero may pinahabol si Roxanne.“Devon, may contact number ka ba ni Henry?”Naningkit naman ang mga mata ng lalaki, "Bakit mo naman hinihingi?" "Nag-aalala lang ako kay Grace... gusto ko sanang itanong kung nahabol niya ito..." Nakita ni Devon ang pag-aalala at pagkakonsensya sa mga mata nito, kaya malalim niyang sinabi, "Huwag kang mag-alala, kapag nandoon siya, magiging okay si Grace." "Gusto ko pa ring makakuha ng numero para makasigurado na okay si Grace bago ako mapanatag." N