Lahat ng Kabanata ng My Stranger Groom Is A Billionaire: Kabanata 561 - Kabanata 570

Chapter 102“What? Are you just going to stand there? Alam mo bang sinasayang mo ang oras ng lahat? Sabihin mo na ang rason kung bakit ka nandiyan sa lugar mo ngayon at hindi ang mommy mo,” mariing ani ni Pia. Napansin nito ang pagtitigan ni Kierra at Aiden, kaya lalong uminit ang ulo niya. Hindi siya sanay na hindi pinapansin, lalo na sa harap ng maraming tao. Ang atensyon ay dapat nasa kanya, pero sa halip ay tila siya lang ang hindi kasali sa eksena.Habang si Kierra naman ay natauhan sa pagtitig nila ni Aiden, at agad nalipat ang tingin kay Pia.“Ang utos ko, board director ang pupunta and I know you are not one of them. Ang lolo mo, oo, but you? Nagtataka tuloy ako kung bakit ka nakaupo diyan ngayon. Why are you here, Miss Pia?” Dahil na rin sa galit na nararamdaman ni Kierra sa mga Cervantes ay talagang nasabi niya iyon sa harap ng mga Director. Kitang-kita niya ang panlalaki ng mata ni Pia at ang pamumula ng pisngi nito sa matinding inis at hiya.Nagbulungan din naman ang ibang

Kumunot ang noo ni Kierra, her body trembling. Parang mahihilo na siya. The sight of Aiden raising his hand felt like a final blow.“I think even Mr. Buenavista that representing the Francisco is going to leave,” natatawang ani ng isa pang matanda sa kampo ng Cervantes. Halata sa tono nito ang kumpiyansa, na para bang panalo na sila.“A-Aiden—” ani Kierra, nanginginig ang boses, ramdam sa tinig ang pagkabigla. Ngunit natigilan siya nang biglang tumawa si Aiden—isang tawang kalmado, ngunit may bahid ng panunuya.“I’m raising my hand because I want to talk,” mahinahong sabi ni Aiden, at unti-unting nawala ang ngiti sa labi nito, napalitan ng matigas at seryosong ekspresyon.Napakunot-noo si Kierra, bahagyang napabuka ang labi, hindi alam kung saan papunta ang sinasabi ni Aiden, wala naman kasi silang pag-uusap tungkol doon pati na rin ang pagpunta rito ay hindi rin alam ni Kierra. Hindi niya mabasa ang iniisip nito, lalo na’t ni hindi man lang siya sinabihan ni Aiden ng plano.“What do y

Kierra’s mouth hung open. “I didn’t even know you were coming. You shocked me showing up at the conference room! You didn’t even inform me,” she grumbled while gently poking his forehead.Tumayo si Kierra habang pinapagpag ang kanyang damit, kunwari’y may alikabok, pero hindi siya pinakawalan ni Aiden. Agad siyang niyakap nito nang mas mahigpit sa bewang. Ramdam niya ang init ng palad nito na tila ba humihiling ng kaunting sandali pa sa kanyang bisig.“And who’s that guy?” tanong ni Aiden bigla, ngayon ay seryoso na—walang bakas ng biro o lambing sa kanyang tinig. Bumagsak ang kanyang mga kamay sa gilid at nagbago ang buong kilos at ekspresyon niya—parang may biglaang bagyong bumalot sa kanyang paligid.“Huh? Who?” Kierra blinked, hindi niya agad nakuha ang ibig niyang sabihin. Napatulala siya ng ilang segundo habang pinoproseso ang galit ni Aiden. Nang mapansin ang biglang pag irap nito, doon lang tuluyang pumasok sa isip niya kung sino ang tinutukoy nito.Napabuntong-hininga si Kierr

Zake is her only friend, her best friend, her brother in all the ways that mattered. Hindi man sila magkadugo, pero ito ang taong dumamay sa kanya noong wala siya ni isa. He protected her like a big brother would. She owed him the truth, but not the shock.“Ano bang gusto niyo? Coffee? Pizza? Juice?” mahinahong tanong ni Kierra habang sinusubukang gawing normal ang sitwasyon kahit na ang tensyon ay nandoon pa rin.“Just order what you want. Kung anong gusto mong kainin, iyon na rin ang sa amin,” sagot ni Aiden, ang boses nito'y banayad pero may tinatagong tensyon. Mapungay ang tingin niya kay Kierra, halos nagbabago ang boses niya tuwing ito ang kinakausap. Nakakunot ang noo ni Kierra nang mapansing tumagal ang tingin ni Zake sa kanya—mahaba, malalim—bago ito bumaling muli kay Aiden na animo'y may kung ano na itong iniisip ngayon dahil lang sa banayad na boses ni Aiden.There was a silent conversation happening between the two men. Isang tinginan na walang salita pero puno ng pasaring,

Chapter 110“H-Hindi ka ba magtatanong?” tanong ni Kierra, pilit na iniiwas ang kaba sa kanyang tono. Tahimik lang si Zake, nakatungo at nakatitig sa phone nito na tila wala man lang balak makipag-usap.“Kumain ka muna,” tipid na sagot ni Zake nang hindi siya tiningnan.Buo ang boses nito, pero may halong lamig na lalong nagpatindi sa kaba sa dibdib ni Kierra. Kinagat niya ang labi, pilit na pinigil ang pagragasa ng kanyang emosyon. Wala man siyang kasiguraduhan kung ano ang iniisip nito, pero ramdam niyang may malalim itong tinatago o ano, hindi niya maintindihan, pero talagang subrang kinakabahan siya.Tahimik niyang tinignan ang pagkain sa harap niya, saka dahan-dahang tinapos iyon kahit pa parang wala na siyang panlasa. Pagkatapos, agad siyang tumayo para ayusin ang lamesa, naghahanap ng kahit anong bagay na maaaring pagtuunan ng pansin para lang hindi maramdaman ang bigat sa paligid nila.Pagkatapos ay natigilan siya. Nakatayo lang siya sa gilid, hindi alam kung uupo ba siyang mul