บททั้งหมดของ My Stranger Groom Is A Billionaire: บทที่ 601 - บทที่ 610

Chapter 142"Here, kumain ka na. Kailangan mong magpalakas," mahinahong ani ng Mama ni Aiden sa kanya. She also looked in pain—kitang-kita iyon sa bawat galaw at pilit na ngiti niya. Of course, it’s her grandchild that they lost.But kahit ganoon, sinusubukan pa rin niyang ngumiti para kay Kierra, to be strong for her, kahit alam niyang durog din ang puso niya. It was that quiet strength that pierced Kierra deeper.The more Daviah tried to comfort her, the more guilt and pain she felt swelling inside her chest.Tumitig si Kierra sa mga prutas na hiniwa pa ni Daviah para sa kanya.Maingat itong inayos sa tray, puno ng malasakit, parang alay ng isang ina sa anak na sugatan. Kinuha niya iyon at saka nilagay sa hita niya, pero parang nawalan siya ng kakayahang kumilos.Hindi niya alam kung paano hahawakan iyon at ilapit sa labi niya para kainin. Hindi niya alam kung paano isusubo ang pagkain. Parang wala siyang karapatang kumain. Parang wala siyang karapatang mabuhay pagkatapos ng nangyare

Chapter 144"Since you mentioned that Kierra keeps hearing a child crying, this is a significant psychological symptom, potentially linked to Postpartum PTSD, Complicated Grief, or even Post-Loss Psychosis. These aren’t just normal responses to grief—what she’s experiencing is a deeper, more dangerous kind of trauma. Hearing phantom crying—especially in the absence of any real child—is a strong sign of dissociation and unresolved emotional pain. Kaya mas lalong kailangan siyang ma-assess ng isang psychiatrist specialized in maternal loss or postnatal trauma. Without proper care, these auditory hallucinations could worsen and lead to self-harm, severe depression, or full dissociation. The sooner she receives medical and psychological intervention, the more chances she has of truly recovering and overcoming the overwhelming darkness she’s carrying now."Nanatili si Kierra na nakapikit habang naririnig ang sinabi ng doctor. Tila hindi niya kayang harapin ang kahit anong reyalidad sa ngayo

Chapter 145Nilibot ni Kierra ang tingin sa loob ng isang mataas na seguridad na headquarter sa harap niya, kung saan naroroon si Pia na nakakulong. Dahil na rin sa impluwensiya ni Cheska, nakuha nila ang kustodiya ni Pia. At sa lakas ng ebidensyang hawak nila, kahit ang buong pamilya Cervantes ay wala nang nagawa kundi ang manahimik.Tahimik na bumaba si Aiden mula sa driver's seat. Ni hindi niya nagawang lingunin si Kierra. Labag na labag sa loob niya ang desisyong papuntahin ito rito, lalo na’t makakaharap nito ang taong dahilan ng lahat ng sakit na dinaranas niya ngayon.Alam niyang hindi pa lubusang ayos si Kierra, pero kahit anong pilit ang gawin niya na pigilan ito sa pagpunta rito, hindi niya mapigilan ang kagustuhan nito. At sa totoo lang, mas natatakot siyang pigilan ito at mas masaktan lang ito lalo.Napasulyap siya sa likod nang maramdaman ang tapik ni Cheska sa kanyang balikat. Tumango lamang siya at humakbang palayo habang si Cheska naman ay lumapit na kay Kierra. Sabay n

Chapter 148Tinitigan ni Kierra ang mga gamot niya. She needed to take them first before eating. Maraming iniresetang gamot sa kanya matapos ang konsultasyon nila sa psychiatrist. Tapos na ang hearing ni Pia at tuluyan na itong nakulong sa city jail. Sinigurado rin ni Aiden na walang matatanggap na kahit anong special treatment si Pia sa loob ng kulungan.The Cervantes family had completely fallen. Hindi alam ni Kierra ang mga detalye kung paano bumagsak ang pamilya, at hindi na rin siya nagtanong pa. Ang alam niya lang, wala nang natitirang yaman o ari-arian ang mga Cervantes at si Aiden ang may kagagawan ng lahat ng iyon, ang lahat ng pagbagsak ng mga Cervantes.“Let’s eat,” ani Aiden habang inilalapag ang mga pagkaing niluto niya. May lambing sa tinig niya, ngunit ramdam ang pagod at lungkot.Tiningnan iyon ni Kierra, pansamantalang natigilan habang pinagmamasdan ang pagsisikap ng asawa na panatilihing normal ang lahat. Dahan-dahan siyang tumango, kahit wala sa loob ang gana niyang

Chapter 149Napangiti si Kierra habang nakatitig sa isang letrato ni Aiden na kuha sa isang successful launch ng kompanyang pagmamay-ari mismo ni Aiden. Aiden made his own company. Sa subrang successful ng kompanyang nito ay napakarami na nitong Branch sa Pilipas and she is really so proud.It’s been 4 years—ganoon katagal na ang nakalipas mula noong umalis siya at makunan siya. Apat na taong puno ng tahimik na paghilom, ng paulit-ulit na pagbangon, at ng mga gabing inuulan siya ng pangungulila sa lalaking hanggang ngayon ay mahal pa rin niya, pero kinakaya niya, pilit niyang kinakaya.And she’s happy to see Aiden become successful in his business. Ang sabi nito noon ay hindi siya magtatayo ng sariling business at mananatili na lang siya sa investment because he was good at it. But look at him now—confident, determined, and still full of the fire she always admired.“Anong plano mo? Makikibalita na lang ng ganyan sa asawa mo? Your husband needs his wife beside him. You are stable and y