Semua Bab ชายาแพทย์พลิกชะตา: Bab 1941 - Bab 1950

“ก็คงทำได้เพียงเท่านี้” จริง ๆ แล้วในใจของจีอี๋ยังมีความคิดอื่นอยู่อีกอย่างหนึ่งทั้งสองคนเพิ่งจะหารือกันเสร็จสิ้น แต่เมื่อผู้นำกองทัพพันธมิตรออกมา กลับนำข่าวร้ายมาบอกพวกเขาผู้อาวุโสเหวินถึงกับจะให้กองทัพพันธมิตรของพวกเขาไปเป็นแนวหน้าบุกโจมตี!“บอกว่าหากทำสำเร็จจะแบ่งของที่ยึดมาได้ให้พวกเราหนึ่งในสิบส่วน และในอนาคตจะให้สิทธิ์ในการออกเสียงของกองทัพพันธมิตรของพวกเรามากขึ้น”ผู้นำรบถอนหายใจ คนของกองทัพพันธมิตรของพวกเขาเดิมทีก็มีไม่มาก พลังรบก็ไม่ได้แข็งแกร่ง จะไปสู้ได้อย่างไรกัน! เขาไม่ได้ต้องการของที่ยึดมาได้อะไรนั่น และยิ่งไม่ต้องการสิทธิ์ในการออกเสียงอะไรทั้งนั้น เขาเพียงแค่อยากจะพาพี่น้องในกองทัพพันธมิตรให้มีชีวิตอยู่อย่างสงบสุขปลอดภัยเท่านั้น“ตอนนี้จะทำอย่างไรดี ผู้นำท่านจะไปบุกจริง ๆ หรือ? ในมือของพวกเขามีดินปืนอยู่นะ หากเปิดฉากต่อสู้กันเมื่อไร พี่น้องของพวกเราทั้งหมดก็จะเป็นแค่โล่กำบัง จะถูกระเบิดจนไม่เหลือแม้แต่ซาก” จางเวยกล่าวอย่างร้อนใจกำลังรบหลักของกองทัพพันธมิตร โดยพื้นฐานแล้วก็คือเหล่าทหารที่เขาฝึกฝนมากับมือ เขาไม่อยากเห็นทุกคนต้องไปตายเปล่าผู้นำรบเอ่ยขึ้น “หากไม่เ

ผู้นำรบสังเกตท่าทีของซูจิ่งสิง เมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้มีท่าทีหยิ่งผยอง ไม่ได้ดูแคลนหรือแสดงท่าทีรังเกียจพวกเขาที่มาสวามิภักดิ์ หรือแม้แต่แสดงท่าทีไม่พอใจออกมา ก็รู้สึกวางใจลงไปมาก หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาจึงแจ้งจุดประสงค์ที่มาโดยตรง “ไม่ปิดบังท่านเจ้าเมือง ข้ามาในครั้งนี้ก็เพื่อต้องการนำกองทัพพันธมิตรมาสวามิภักดิ์ต่อท่าน ไม่ทราบว่าท่านมีความเห็นเช่นใด?”“ยินดีต้อนรับอย่างยิ่ง”ซูจิ่งสิงก็ไม่ได้อ้อมค้อมเช่นกัน เขายิ้มแล้วกล่าวว่า “ได้ยินชื่อเสียงของกองทัพพันธมิตรมานานแล้ว หากกองทัพพันธมิตรยินดีที่จะสวามิภักดิ์ เพื่อร่วมกันทำการใหญ่ไปกับพวกเรา ข้าย่อมยินดีต้อนรับอยู่แล้ว”เขาโบกมือเล็กน้อย ฉินเซินก็ยื่นจดหมายฉบับหนึ่งมาทันที“นี่คือกฎหมายที่เมืองเจียงของพวกเราเพิ่งประกาศใช้ หากกองทัพพันธมิตรต้องการจะสวามิภักดิ์ ก็จะต้องปฏิบัติตามกฎหมายของพวกเรา”ฉินเซินส่งจดหมายให้พวกเขา ผู้นำรบรีบรับมาแล้วพิจารณาอย่างละเอียด แม้แต่จีอี๋และจางเวยก็ยื่นศีรษะเข้ามาแอบดู จางเวยอ่านหนังสือไม่ออก มีเพียงจีอี๋ที่พอจะอ่านเข้าใจ“ข้างบนเขียนว่าอะไร เหตุใดสีหน้าของผู้นำดูประหลาดใจเช่นนั้น?”“ไม่รู้สิ

แต่เมื่อข่าวนี้แพร่ไปถึงแคว้นโยวหลาน พวกเขากลับตกตะลึงอย่างยิ่ง“ทางใต้เป็นสถานการณ์ที่กองกำลังต่าง ๆ เผชิญหน้ากันมาโดยตลอด ไม่มีใครยอมใคร เหตุใดตอนนี้ถึงรวมเป็นหนึ่งแล้ว?”ทุกคนต่างกังวลใจอย่างยิ่ง หากเป็นเช่นนี้จริง แสดงว่าผู้นำของกองทัพซินเยว่ผู้นี้มีความทะเยอทะยานสูง ในอนาคตอาจจะส่งผลกระทบต่อแคว้นโยวหลานของพวกเขาได้ ไม่แน่ว่าหลังจากรวมแผ่นดินทางใต้แล้ว ก็จะเปลี่ยนเป้าหมายไปยังแคว้นอื่น ๆ ทำให้ที่ราบแห่งความโกลาหลต้องเกิดความวุ่นวายปั่นป่วนหลังจากที่พูดคุยจอแจอยู่พักใหญ่ ก็พบว่าเป่ยหมิงโยวหลานที่อยู่หลังโต๊ะหนังสือกลับสงบนิ่งเป็นพิเศษ“ฝ่าบาท เหตุใดพระองค์จึงไม่ทรงกังวลเลยแม้แต่น้อยพ่ะย่ะค่ะ?”เป่ยหมิงโยวหลานทิ้งจดหมายลับลง “จะกังวลไปไย คนที่รวมแดนใต้เป็นหนึ่งคือคนรู้จักเก่า”ขุนนางที่อยู่ใกล้ที่สุดหยิบจดหมายลับขึ้นม เมื่ออ่านเสร็จก็รีบส่งให้คนอื่น ๆ ทุกคนต่างพากันตกตะลึงตาค้างอะไรนะ คนที่รวมแผ่นดินทางใต้เป็นหนึ่งเดียว เหตุใดจึงเป็นองค์หญิงน้อยกู้หว่านเยว่แห่งแคว้นตงโจวไปได้?เป็นคนรู้จักเก่าจริง ๆ “พวกเจ้าออกไปให้หมดเถอะ” เป่ยหมิงโยวหลานโบกมือเบา ๆ เหล่าขุนนางอาวุโสอยาก

กู้หว่านเยว่รู้ว่าเหยาเสวี่ยหวังดีกับนาง พวกนางแม่ลูกพลัดพรากจากกันมาหลายปี เหยาเสวี่ยจึงระมัดระวังอย่างยิ่งที่จะไม่ก้าวก่ายเรื่องของนาง และยังกังวลเรื่องความสุขของนางด้วย ดังนั้น นางจึงจับมือของเหยาเสวี่ยไว้ แล้วกล่าวอย่างใจเย็น “เสด็จแม่วางใจเถอะ เขาดีกับข้ามาก จะไม่มีวันทำให้ข้าเสียใจเด็ดขาด”นางกับซูจิ่งสิงไม่เพียงแต่เป็นสามีภรรยา แต่ยังเป็นสหายที่ร่วมเดินทาง ผ่านความเป็นความตายมาด้วยกันเหยาเสวี่ยพยักหน้า เงยหน้าขึ้นปัดปอยผมที่หลุดลุ่ยข้างหูของกู้หว่านเยว่อย่างอ่อนโยน “ถ้าเจ้ารู้ดีแก่ใจ แม่ก็วางใจแล้ว”ลูกสาวของนางเก่งกาจและโดดเด่นถึงเพียงนี้ ทำให้นางมีความสุขจริง ๆ หากซูจิ่งสิงดีกับนางไปตลอดชีวิตก็แล้วไป แต่หากเขากล้าทรยศนาง เช่นนั้นทั้งแคว้นตงโจวของพวกเขาจะไม่มีวันปล่อยเขาไปแน่ขณะที่เหยาเสวี่ยกำลังครุ่นคิด จงเอ้าที่อยู่ข้าง ๆ ก็โพล่งขึ้นมา “ข้าว่าเจ้าหนุ่มคนนี้ไม่น่าจะทรยศลูกสาวของเราหรอก”สีหน้าของเขาดูขัดเขินเล็กน้อย ราวกับไม่คุ้นชินกับการพูดเข้าข้างซูจิ่งสิงแต่สิ่งที่เขาพูดก็เป็นความจริง ระหว่างทางที่มาที่นี่เขาได้ลองสืบข่าวมาแล้ว ซูจิ่งสิงถึงกับมอบอำนาจทั้งหมดในทา

กู้หว่านเยว่ครุ่นคิดในใจ นางคิดว่านางน่าจะรู้แล้วว่าเหตุใดคนเหล่านี้จึงหาชิ้นส่วนแผนที่ขุมทรัพย์ไม่เจอ ชิ้นส่วนแผนที่ขุมทรัพย์สองชิ้นอยู่ในทวีปเทียนเสวียน มีเพียงชิ้นเดียวที่อยู่ในที่ราบแห่งความโกลาหล ถ้าพวกเขาหาเจอสิถึงจะแปลก“จริงสิ ครั้งที่แล้วเจ้าลูกชายตัวดีของข้าบอกว่าได้ชิ้นส่วนแผนที่ขุมทรัพย์มาจากองค์หญิงเป่ยตี้ ยังทำให้ข้าดีใจเก้อไปพักหนึ่ง” ฮ่องเต้แคว้นเซียนหลิงทรงนึกอะไรขึ้นมาได้อย่างกะทันหัน บ่นอย่างไม่สบอารมณ์ ทำให้กู้หว่านเยว่รู้สึกผิดในใจหนานฉีไม่ได้พูดจาเหลวไหล เขาได้ครอบครองชิ้นส่วนแผนที่ขุมทรัพย์ในช่วงสั้น ๆ จริง เพียงแต่ว่าไม่นานหลังจากนั้น ชิ้นส่วนแผนที่ขุมทรัพย์ชิ้นนั้นก็ตกมาอยู่ในมือของนางเสียแล้ว“ข้าเข้าใจแล้ว ท่านกลับไปก่อนเถอะ” เดิมทีกู้หว่านเยว่คิดจะให้ฮ่องเต้แคว้นเซียนหลิงช่วยตามหาว่าทางเข้าถ้ำสมบัติอยู่ที่ไหน แต่พอได้ยินเขาบอกว่าข้างในมีทรัพย์สมบัติมหาศาลเช่นนั้น นางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็ยังคงรู้สึกว่าตนเองไปจัดการเองน่าจะปลอดภัยกว่าหลังจากที่ฮ่องเต้แคว้นเซียนหลิงออกไปแล้ว กู้หว่านเยว่จึงได้ปรึกษากับซูจิ่งสิง ตั้งใจว่าจะไปตามหาถ้ำสมบัตินี้ด้วยกัน“พ