All Chapters of ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห: Chapter 1071 - Chapter 1080

“หัวเอ๋อร์!” เมื่อเห็นลั่วหัวเอ๋อร์เป็นลมไปคาที่ หลินเยว่หรูก็ไม่มีแรงพอที่จะคิดอะไรมากมายเช่นกัน รีบร้อนตบหน้าอกและบีบร่องจมูก วุ่นวายอยู่พักใหญ่ถึงค่อยทำให้ลั่วหัวเอ๋อร์ฟื้นขึ้นมา“หัวเอ๋อร์ ลูกเป็นยังไงบ้าง?”หลินเยว่หรูมองลั่วหัวเอ๋อร์ด้วยความวิตกกังวลลั่วหัวเอ๋อร์นิ่งไปพักใหญ่แล้วค่อยนั่งตัวตรงขึ้นมา ก่อนจะหันหน้ามองไปทางหลินเยว่หรูแล้วเอ่ยว่า “แม่คะ แม่ทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้ยังไงคะ อีกอย่างพ่อก็รู้แล้วด้วย”“พวกเราแม่ลูกยังจะมีหน้ากลับไปที่ตระกูลลั่วได้ยังไงคะ?” อย่างไรเสียทุกสิ่งทุกอย่างของลั่วหัวเอ๋อร์ในตอนนี้ล้วนเป็นสิ่งที่ตระกูลลั่วมอบให้ หากไม่มีตระกูลลั่ว ลั่วหัวเอ๋อร์ยังจะเพลิดเพลินกับชีวิตที่เพียบพร้อมเช่นนี้ได้ที่ไหน?แม้ว่าตระกูลหลินจะมีอิทธิพลเหนือกว่าตระกูลลั่วมากนัก แต่ถึงอย่างไรตระกูลหลินก็อยู่ที่เมืองชิงหลง จำเป็นต้องพูดว่าเทคโนโลยีของทางฝั่งโลกแห่งการหยั่งรู้ยังคงล้าหลังกว่าโลกมนุษย์ธรรมดา ยิ่งไปกว่านั้น โดยพื้นฐานแล้วโลกแห่งการหยั่งรู้ปกครองด้วยกฎของป่า ลั่วหัวเอ๋อร์เติบโตที่ตระกูลลั่วมาตั้งแต่เด็ก ไม่สามารถปรับตัวเข้ากับชีวิตของทางนั้นได้เลย“หัวเอ๋

หลิงเสวี่ยที่ยังคงอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ เพิ่งจะเปิดก็อกน้ำก็ได้ยินเสียงเปิดประตู อีกทั้งยังมีน้องสาวที่งดงาราวบุปผายืนอยู่ตรงหน้าประตูกำลังเบิกตาโตมองมาที่เธอ หลิงเสวี่ยก็รู้ว่าท่าไม่ดีแล้วฉู่เฉินมีนิสัยแบบไหนกัน อาบน้ำไม่ปิดประตูเลยหรือไง? เพียงแต่หลิงเสวี่ยไม่รู้เลยว่า ลั่วหัวเอ๋อร์ไม่ได้มองเธอเลยสักนิดเดียว แต่ว่าตกตะลึงกับความมโหฬารของฉู่เฉินไปแล้วต่อให้แค่คิด เธอก็รู้สึกเจ็บแล้ว“เข้ามานั่งสิ รอเธออาบน้ำเสร็จแล้ว พวกเราก็ออกเดินทางได้” ฉู่เฉินพูดพลางเอามือชี้ไปทางหลิงเสวี่ยที่อึ้งเซ่อซ่าอยู่กับที่ในห้องน้ำ“เอ่อ...ไม่ดีกว่าค่ะ ฉะ...ฉันจะรอพวกคุณอยู่ที่หน้าประตู”ลั่วหัวเอ๋อร์ตกใจจนหนีไปด้วยความลนลาน เพียงแต่ก่อนจะไป เธอยังตั้งใจมองหลิงเสวี่ยที่กำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำแวบหนึ่งในใจอดอุทานด้วยความตกใจไม่ได้ ทำไมผิวของหลิงเสวี่ยถึงได้ดีขนาดนี้?ทำให้ลั่วหัวเอ๋อร์ที่คิดมาตลอดว่าตัวเองคือสาวงามอันดับหนึ่งของเมืองปิงเฉิงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกไม่มั่นใจในตัวเองนิดหน่อยเมื่อมองแผ่นหลังของหลิงเสวี่ยที่วิ่งไปไกล สายตาของฉู่เฉินหยุดอยู่ที่สะโพกกลมกลึงงดงามของเธอสองวินาทีตามจิตใต้สำน

เมื่อมีหลินเยว่หรูและลั่วหัวเอ๋อร์เปิดทาง ตลอดทางที่ผ่านนี้ ยามของตระกูลลั่วไม่พูดพล่ามทำเพลงรีบเปิดทางให้ทันที จนกระทั่งมาถึงหน้าประตูห้องโถงใหญ่ของคฤหาสน์ตระกูลลั่ว ลั่วเทียนเต๋อที่กำลังต้อนรับแขกอยู่ก็จำฉู่เฉินได้ในแวบเดียว ลั่วเสี่ยวเทียนที่กำลังทักทายแขกเหรื่ออยู่ทางด้านข้างพลันทำสีหน้าทะมึนในพริบตาเช่นกัน“ไอ้คนแซ่ฉู่!”ลั่วเสี่ยวเทียนกัดฟันกรอด เดินมาหาลั่วเทียนเต๋อแล้วเอ่ยด้วยเสียงคับแค้นใจว่า “พ่อครับ ไอ้หมอนี่กำลังเหยียบย่ำศักดิ์ศรีตระกูลลั่วของเราอยู่ชัด ๆ! ถ้าเกิดไม่สั่งสอนบทเรียนมันสักหน่อย ตระกูลลั่วของเราจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน!” ลั่วเทียนเต๋อสูดลมหายใจลึก เดินเข้ามาด้วยสีหน้าเขียวคล้ำ ขวางทางหลินเยว่หรูกับพวกฉู่เฉินทันที“ไอ้คนแซ่ฉู่ ตระกูลลั่วของเราไม่ต้อนรับแก ฉันให้เวลาแกสามวิ ไสหัวไปจากตระกูลลั่วซะ!”ลั่วเทียนเต๋อพูดพลางเอามือชี้ไปทางหน้าประตู จ้องมองฉู่เฉินด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเคืองแค้นยังไม่ทันที่ฉู่เฉินจะเอ่ยปาก หลินเยว่หรูก็แค่นเสียงอย่างขุ่นเคือง กวาดตามองลั่วเทียนเต๋อแวบหนึ่งแล้วพูดว่า “ลั่วเทียนเต๋อ คุณฉู่เป็นแขกคนสำคัญที่ตระกูลหลินของเราเชิญมา ไม

เห็นเพียงใบหน้าเย็นชาดุจน้ำแข็งของกัวเฟิง ให้ความรู้สึกน่าเกรงขามโดยไม่ต้องโกรธเกรี้ยว ทั่วร่างแผ่กลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัวของผู้แข็งแกร่งระดับสร้างรากฐานขั้นที่แปดต้องบอกว่าการเปิดตัวของกัวเฟิงครั้งนี้น่าประทับใจมากจริงๆดูมีแววเป็นจะเป็นราชาแห่งการอวดดีตลอดกาลอยู่ไม่น้อยท้ายที่สุดแล้ว กัวเฟิงก็อยู่ในสถานะเจ้าสำนักน้อยมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ไม่เกรงกลัวสิ่งใดในโลกมนุษย์และการอวดเก่งก็เป็นเรื่องง่ายราวพลิกฝ่ามือเมื่อกัวเฟิงเดินเข้ามาในห้องโถงโดยเอาสองมือไพล่หลัง เหล่าแขกเหรื่อที่อยู่โดยรอบต่างทยอยลุกขึ้นยืน กำหมัดคารวะกัวเฟิงพร้อมกล่าวว่า “พวกเราขอทักทายเจ้าสำนักน้อย”กัวเฟิงพยักหน้าเล็กน้อย เอามือไพล่หลังและเดินผ่านฝูงชนไปแม้แต่ฉู่เฉินเองก็อดไม่ได้ที่จะพยักหน้าซ้ำๆ การวางท่าของกัวเฟิงครั้งนี้ ต้องให้คะแนนเต็มเมื่อเห็นกัวเฟิงนั่งลงบนที่นั่งประธานด้วยความเย่อหยิ่ง และใช้สายตาเหยียดหยามมองไปยังผู้คนรอบข้างและกล่าวว่า “ทุกท่านไม่ต้องเกรงใจ เชิญนั่งครับ”บรรดาผู้มีอิทธิพลจากทุกสารทิศจึงทยอยนั่งลง แต่ยังมีผู้คนจำนวนไม่น้อยที่เป็นฝ่ายเดินเข้าไปทักทายกัวเฟิง เพื่อให้เจ้าสำนักน้อยคุ้นหน

ชั่วขณะหนึ่ง ทั้งห้องโถงเงียบสงัดจนได้ยินเสียงเข็มหล่น ทุกคนต่างมองไปที่ฉู่เฉินด้วยความไม่เชื่อคนโง่ยังมองออกว่าตู้หรงเฉิงเป็นลูกน้องของกัวเฟิง ใครกันที่ให้ข่าวฉู่เฉิน ถึงกล้าตบลูกน้องของกัวเฟิงต่อหน้าแบบนั้น?แม้แต่หลินเยว่หรูและลั่วหัวเอ๋อร์ต่างก็ยังมองไปที่ฉู่เฉินด้วยความกังวลพวกเธอสองแม่ลูกก็ไม่คาดคิดว่าฉู่เฉินจะตอบโต้การยั่วยุของกัวเฟิงและตู้หรงเฉิงด้วยวิธีที่ตรงไปตรงมาแบบนี้แต่มีเพียงหลิงเสวี่ยเท่านั้นที่ดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ดื่มน้ำผลไม้ปพลาง ทานอาหารรสเลิศบนโต๊ะไปพลางตลกแล้ว เจ้าสำนักน้อยแห่งสำนักเสวียนจี๋กล้าดียังไงมาทำตัวหยาบคายต่อหน้าฉู่เฉิน?ต้องรู้ไว้ว่าในวันนั้นที่วังเทียนเจี้ยน ผู้ที่ปกป้องฉู่เฉินไว้คือลู่ชิงเฟิงจากวังคุนหลุน!นั่นคือการดำรงอยู่ที่แม้กระทั่งวังเทียนเจี้ยนยังไม่กล้าเงยหน้ามอง สำนักเสวียนจี๋ไม่ต้องพูดถึงการทำอะไรฉู่เฉินเลย แค่แตะต้องเส้นผมของฉู่เฉินสักเส้น ทั้งสำนักก็ล้วนคุกเข่าลงประคองขึ้นมาให้ฉู่เฉินแล้ว“เห็นแก่หน้างั้นเหรอครับ?”ฉู่เฉินยิ้มและมองสำรวจกัวเฟิงที่นั่งอ้าขา วางเท้าข้างหนึ่งบนโต๊ะแล้วกล่าวอย่างดูถูก “คุณคิดว่าคุณเป็นอะไร คุ