Semua Bab ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห: Bab 1081 - Bab 1090

“เป็นไปได้ยังไง?”ลั่วเสี่ยวเทียนมองภาพตรงหน้าด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ มึนงงไปหมดทั้งตัวกัวเฟิงไม่เพียงเป็นเจ้าสำนักน้อยเท่านั้น ยังเป็นผู้แข็งแกร่งระดับสร้างรากฐานขั้นที่แปดอีกด้วย ทำไมเขาถึงถูกฉู่เฉินเตะกระเด็นไป แม้กระทั่งยังไม่มีโอกาสได้ตอบโต้?ไม่เพียงแต่ลั่วเสี่ยวเทียนจะมึนงง สีหน้าของลั่วเทียนเต๋อก็ยังดูน่าเกลียดมากอีกด้วยฉู่เฉินไม่ใช่ระดับสร้างรากฐานขั้นที่เจ็ดงั้นเหรอ?เขามีระดับต่ำกว่ากัวเฟิงหนึ่งระดับเล็ก ทำไมถึงสามารถบดขยี้และเหยียบย่ำกัวเฟิงได้อย่างง่ายดายแบบนี้?เรื่องนี้ดูจะขัดกับสามัญสำนึกไปบ้างหรือว่าเขาตาฝาดไปจริงๆ?หรือว่าบนตัวฉู่เฉินมีความลับอะไรซ่อนอยู่?ไม่ต้องพูดถึงว่าพวกเขาต่างตกตะลึงจนตาค้าง แม้แต่กัวเฟิงเองก็ยังมีสีหน้างุนงงเมื่อกี้เขาเห็นเพียงเงาที่พุ่งเข้ามาหา เขาแม้กระทั่งยังไม่ทันได้ตั้งตัว หน้าอกก็ถูกกระแทกอย่างแรงเมื่อเขาได้สติกลับมาอีกครั้ง ก็พบว่าตัวเองถูกฉู่เฉินเหยียบอยู่ใต้เท้าแล้วแม่งเอ๊ย!นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย?ก่อนที่เขาจะออกเดินทาง ก็ได้สืบเรื่องของฉู่เฉินไว้แล้วและยังใช้เครือข่ายข่าวกรองของ ผ่านเครือข่ายข่าวกรองของหอการค้าก

ฉู่เฉินพยักหน้าเล็กน้อยและกล่าวว่า “อืม คนที่พูดจาแบบนี้กับผมเยอะเลย คุณคิดว่าคุณเป็นใครกัน?”ต้วนจื่อซานตกตะลึงกับคำถามของฉู่เฉิน มองสำรวจฉู่เฉินด้วยความประหลาดใจแล้วกล่าวว่า “ดูเหมือนแกยังไม่รู้ว่ากำลังพูดกับใครอยู่”“ฉันคือ...”“อย่าพูดถึงคุณย่าของคุณกับผมเลย ถ้ามีน้องสาวหรือมีภรรยาที่สวยหน่อยก็พามาได้เลย ผมจะช่วยชิมและวิจารณ์ให้คุณฟรีๆ เลย”ฉู่เฉินขัดจังหวะต้วนจื่อซานและกล่าวด้วยสีหน้าจริงจังเมื่อคำพูดนี้หลุดออกมา สีหน้าของต้วนจื่อซานก็แดงก่ำในทันที สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วกล่าวว่า “เจ้าหนุ่ม แกยังไม่เข้าใจสินะว่าการอวดดีต่อหน้าสำนักเทียนเฉวียนของฉันจะมีผลลัพธ์ยังไง”สิ้นเสียง ต้วนจื่อซานก็เพ่งสายตาและกำหมัดแน่น บนกำปั้นของเขายังมีแสงเรืองรองอยู่อีกด้วย!มันเป็นประกายแวววาวคล้ายโลหะ ซึ่งบ่งบอกว่าพลังหมัดของเขานั้นเหนือกว่าคนทั่วไปอย่างแน่นอนไม่ต้องพูดถึงระดับพลังของเขา แค่ข้อเท็จจริงที่ว่าเขาขึ้นเขาไปฝากตัวเป็นศิษย์ที่สำนักเทียนเฉวียนตั้งแต่อายุแปดขวบและฝึกฝนอย่างหนักทุกวันตลอดระยะเวลายี่สิบกว่าปีที่ผ่านมา ก็สามารถเปลี่ยนหมัดเหล็กคู่นี้ให้กลายเป็นค้อนเหล็กได้แล้วแม้ว่าภายใ

ขณะที่ต้วนจื่อซานออกหมัดคู่ ในชั่วพริบตา ก็ซัดหมัดใส่ฉู่เฉินไปแล้วไม่ต่ำกว่าร้อยหมัดแต่ไม่ว่าหมัดของเขาจะเร็วแค่ไหน หรือลงหมัดจะหนาแน่นเพียงใด ฉู่เฉินก็ยังคงยืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับเขยื้อน และขณะที่ยกมือขึ้นก็สลายการโจมตีทั้งหมดของต้วนจื่อซานไปแม้แต่ต้วนจื่อซานก็ยังสับสนเล็กน้อย ระดับสร้างรากฐานถึงขั้นที่เจ็ด ทำไมถึงสามารถรับการโจมตีอย่างหนักนับร้อยครั้งของได้อย่างง่ายดายแบบนี้?แม้แต่ยอดฝีมือในระดับเดียวกับเขาก็อาจไม่สามารถยืนหยัดมั่นคงราวขุนเขาภายใต้การโจมตีที่น่าสะพรึงกลัวแบบนี้ได้เพียงแต่เขาจะรู้ได้ยังไงว่าในวันปกติที่ไม่มีอะไรทำฉู่เฉินจะใช้เจ้าทึ่มเป็นคู่ซ้อม ถ้าเทียบเรื่องพลังหมัดและความแข็งแกร่งของร่างเนื้อ ต่อให้ต้วนจื่อซานจะฝึกซ้อมอีกสามสิบปีก็ยังห่างชั้นจากเจ้าทึ่มมากนักนี่ไม่ใช่ว่าเคล็ดวิชาของสำนักเทียนเฉวียนมีปัญหา หรือต้วนจื่อซานไม่ขยันมากพอ แต่เพราะผีดิบเลือดคลั่งมีข้อได้เปรียบในเรื่องนี้โดยธรรมชาติ“เฮ้อ นี่คือศิษย์เอกภายใต้เจ้าสำนักเทียนเฉวียนที่คุณพูดถึงงั้นเหรอ?”ฉู่เฉินหันไปมองที่หลินเยว่หรู่ด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความผิดหวังหลินเยว่หรู่งุนงงกับคำถามของฉู่เฉิน

เพียงแต่ต้วนจื่อซานเพิ่งจะพุ่งออกไปได้เพียงสองก้าว เผชิญหน้ากับหมัดขนาดเท่ากะละมัง จากนั้นหมัดก็ชกเข้าใส่ใบหน้าของเขาปัง!ร่างของต้วนจื่อซานกระเด็นออกไปอย่างรุนแรงอีกครั้ง ก่อนจะกระแทกลงกับพื้นอย่างหนักหน่วง“นี่ก็คือวิชาหมัดระดับสุดยอดของสำนักเทียนเฉวียนของคุณ หมัดห่วยแตกน่ะเหรอ?”ฉู่เฉินมองไปทางต้วนจื่อซานด้วยรอยยิ้มหยันเวลานี้ต้วนจื่อซานโดยต่อยจนน่าเวทนาเกินกว่าจะทนมองได้ กระดูกบนใบหน้าแทบจะยุบตัวแตกหักทั้งหมด เลือดไหลรินลงมาจากใบหน้าไม่หยุด ต่อให้เป็นเช่นนี้ ต้วนจื่อซานก็ยังฝืนคลานขึ้นมาจากพื้นเหมือนเดิม “กะ...แกกล้าดูหมิ่นสำนักของฉัน!”ฉู่เฉินเอามือข้างหนึ่งไพล่หลัง เดินมามาใกล้ต้วนจื่อซานก่อนจะเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “ผมดูหมิ่นสำนักของคุณ แล้วคุณจะทำอะไรผมได้ล่ะ?”เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ทุกคนในงานต่างก็สูดลมหายใจเย็นเยียบถึงอย่างไรก่อนหน้านี้ฉู่เฉินเป็นเพียงคนตัวเล็ก ๆ ที่ไร้ชื่อเสียงเรียงนาม ไม่มีใครคาดคิดว่าฉู่เฉินจะกล้าท้าทายสำนักเทียนเฉวียนอย่างเปิดเผย นอกจากนี้ยังกล้าท้าทายภายใต้สถานการณ์ที่เพิ่งล่วงเกินเจ้าสำนักน้อยจากสำนักเสวียนจี๋อีกด้วย“ไอ้คนแซ่ฉู่ ฉะ...ฉันยอม

หรือว่าฉู่เฉินมีความมั่นใจมาตั้งแต่แรกแล้วว่าสามารถใช้พลังระดับสร้างรากฐานขั้นเจ็ดมาบดขยี้ต้วนจื่อซานที่อยู่ระดับสร้างรากฐานขั้นเก้าได้โดยสิ้นเชิง?ถ้านี่เป็นความจริงล่ะก็ เช่นนั้นก็น่ากลัวเกินไปแล้วการบดขยี้ระดับที่ห่างกันสองขั้นฟังดูเหมือนไม่มีอะไร แต่สำหรับคนอื่นแล้ว นี่เป็นความฝันที่ไม่อาจเป็นจริงได้เลยนอกจากนี้หากอยากทำเหมือนฉู่เฉิน บดขยี้ยอดฝีมือที่เหนือกว่าตัวเองสองขั้นนั้นจำเป็นต้องมีเคล็ดวิชาและการตระหนักรู้ในระดับสูงที่ทำให้ทุกคนแหงนหน้ามอง ไม่อย่างนั้น ทุกคนก็คงฝืนชะตาลิขิตกันได้หมดแล้วไม่ใช่หรือไง? “ไอ้คนแซ่ฉู่ ฉันยอมรับว่าฉันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของแก แต่คำโบราณพูดไว้ว่าเสียชีพได้ แต่ไม่ยอมเสียศักดิ์!” ต้วนจื่อซานตะโกนลั่นอย่างโกรธเกรี้ยวใส่ฉู่เฉินด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความไม่ยินยอมฉู่เฉินส่ายหัวอย่างจนปัญญา ถอนหายใจกล่าวว่า “ผมไม่ได้มีเจตนาดูหมิ่นคุณ ความรู้สึกของคุณ ผมเข้าใจได้ แต่เรื่องในปีนั้น ยังไม่มีข้อสรุปว่าใครเป็นคนผิด” “ผมเห็นแก่ที่ตระกูลต้วนของคุณโดนล้างบางจนหมดสิ้นถึงได้ไว้ชีวิตคุณ หลังจากกลับไปแล้วก็เปลี่ยนสำนัก ตั้งใจบำเพ็ญเพียรให้ดี บางทีอีกหลายสิบป