อะไรนะ?ฟางอวี่เจิ้งได้ยินคำพูดนี้ก็รู้สึกแย่แล้วตระกูลอู๋ก็เป็นตระกูลสูงศักดิ์ที่มีหน้ามีตาในเมืองเอกของมณฑล นอกจากนี้การเลื่อนตำแหน่งของตัวเองในครั้งนี้ยังต้องพึ่งพาการแนะนำของตระกูลอู๋ด้วยถ้าเอ่ยคำพูดนี้ต่อหน้าอู๋อิงฉยงจริง ๆ อู๋อิงฉยงไม่ตบหน้าเขาสองฉาดก็ถือว่าเขามองอู๋อิงฉยงผิดไปแล้ว“คุณพูดอะไรของน่ะ อีกอย่าง คุณฉู่ก็ไม่ใช่คนแบบนั้นหรอก”คำพูดนี้ของฟางอวี่เจิ้งดูร้อนตัวมากจริง ๆ ถึงอย่างไรหลี่จิงจิงกับเจียงอิ่งได้พบกับฉู่เฉินแค่ครั้งเดียว ก็โดนฉู่เฉินสั่งสอนอย่างไร้ความปรานีแล้ว“ชิ ประธานฟาง คุณพูดแบบนี้ไม่มีจิตสำนึกเลยหรือไง? ชายหญิงรักใคร่กันเดิมทีก็เป็นเรื่องธรรมชาติ ทำไมพอออกจากปากคุณถึงกลายเป็นเรื่องสกปรกไปแล้วล่ะ?” “ถึงยังไงฉันก็เสนอความคิดเห็นให้คุณแล้ว ส่วนจะทำยังไงก็ตามใจคุณแล้วกัน” หลี่จิงจิงพูดจบก็วางสายโทรศัพท์ทันทีอ้าว? เวรเอ๊ย ตอนนี้เธอกล้าตัดสายฉันแล้วเหรอ? ฟางอวี่เจิ้งได้ยินเสียงสายไม่ว่างในโทรศัพท์ ก็โมโหเดือดพล่านในใจอย่างยิ่งยัยหลี่จิงจิงคนนี้ก่อนจะพบฉู่เฉิน มีครั้งไหนบ้างที่เรียกแล้วไม่มา?ตอนนี้ถึงกลับกล้าเมินเขาแล้วเหรอ?แต่โกรธก็ส่วนโก
Baca selengkapnya
Masuk
