All Chapters of ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห: Chapter 1171 - Chapter 1180

“คุณกล้าดียังไงถึงคิดจะช่วงชิงวิชาของผม? คุณกล้าดียังไงถึงบิดเบือนความจริง? ใครแม่งให้ความกล้ากับคุณ!”เมื่อเผชิญกับการซักไซ้ของฉู่เฉิน ทั่วทั้งสนามเงียบกริบ ทุกคนแม้แต่จะหายใจยังไม่กล้าหลินเจี้ยนเฟิงตวัดกระบี่ยาวในมือ คมดาบจ่ออยู่ที่ลำคอของธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋น และเอ่ยด้วยเสียงเย็นชาว่า “คุณฉู่กำลังถามแกอยู่ แกกล้าดียังไงถึงไม่ตอบ มีหัวไปก็ไร้ประโยชน์!”ตุบ!ตุบ!เทพสังหารแบกขวานขนาดใหญ่ก้าวไปข้างหน้า เตะไปที่ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนและฮว่าเทียนเจินเหรินเตะพวกเขาทั้งสองจนกลิ้งไปเจ็ดแปดเมตรและค่อยๆ หยุดอยู่ตรงหน้าฉู่เฉิน“คุณฉู่กำลังถามคำถามพวกแกอยู่!”เสียงคำรามนี้ทำให้ทั้งสามคนกลัวจนตัวสั่นงันงก ในสมองก็ยิ่งขาวโพลน!เมื่อเห็นฉากนี้ ถานอวี้ซานก็กลัวมากจนกล่าวไม่ออก นี่คือสามเจ้าสำนักเชียวนะ!แม้ว่ารอบนอกของโลกแห่งการหยั่งรู้ ทั้งสามคนนี้ก็เป็นบุคคลที่แค่กระทืบเท้า พื้นดินก็ยังต้องสั่นสะเทือน!แต่ตอนนี้ กลับกำลังคุกเข่าอยู่ต่อหน้าฉู่เฉิน ไม่กล้าแม้แต่จะผายลม ถ้ากล่าวออกไป เกรงว่าแม้แต่จื่อเยว่ก็ยังไม่กล้าเชื่อ?ยิ่งกว่านั้น ครั้งนี้ฉู่เฉินไม่ได้ใช้หยกโลหิตกิเลนล่อพวกเขามา ดูจ

ต่อให้ฉู่เฉินอยากเล่นงานพวกเขาจนพิการจริง ๆ เกรงว่าแม้แต่เทพสังหารกับหลินเจี้ยนเฟิงก็แบกรับความผิดใหญ่หลวงขนาดนี้ไม่ไหวเหมือนกันใช่ไหมล่ะ? ไม่อย่างนั้น เมื่อต่างฝ่ายต่างฉีกหน้ากันขึ้นมา นั่นก็คงเป็นสงครามวุ่นวายครั้งใหญ่ไปทั่วทั้งโลกแห่งการหยั่งรู้แล้ว เทพสังหารกับหลินเจี้ยนเฟิงจะแบกความรับผิดชอบใหญ่หลวงเช่นนี้ไหวเหรอ?เพียงแต่ว่าท่านธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นเพิ่งพูดจบ ฉู่เฉินก็หัวเราะหยันแล้วพูดว่า “โอ๊ะ งั้นผมคงดูแคลนเกินไปแล้ว มีโลกแห่งการหยั่งรู้ทั้งโลกอยู่เบื้องหลัง คุณพูดออกมาจากปากได้ยังไงน่ะ?”“พวกคุณคิดว่าอย่างมากสุดผมแค่ตบหน้าพวกคุณไม่กี่ฉาด ทำให้พวกคุณเสียหน้าเท่านั้น แต่ไม่กล้าทำอะไรพวกคุณแน่นอนใช่ไหม?” เมื่อท่านธรรมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นได้ยินคำพูดนี้ก็เผยรอยยิ้มหยันบนใบหน้าแล้วพูดว่า “ไม่ใช่หรือไง? ถ้าแกกล้าสังหารคนใดคนหนึ่งในหมู่พวกเรา แกได้รับผลที่ตามมาแน่!” ในความคิดของเขา เขาบีบเส้นชีวิตของฉู่เฉินเอาไว้แล้ว ขอเพียงฉู่เฉินรู้จักเอาตัวรอดก็ได้แต่ปล่อยพวกเขาสามคนไปโดยเร็วที่สุด ไม่อย่างนั้น...ในขณะที่ท่านธรรมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นวางแผนอยู่ในใจว่าจะแก้แค้นฉู่เฉินอย่า

“เรื่องในนี้มันลึกล้ำเกินไป ต้องมีจุดสมดุลระหว่างขุมกำลังฝ่ายต่าง ๆ ถ้าเกิดฉู่เฉินกวาดล้างสำนักชิงอวิ๋นจริง ๆ งั้นขุมกำลังของเมืองชิงหลงก็ต้องถูกแบ่งใหม่!” “อีกอย่าง สำนักชิงอวิ๋นก็เป็นหนึ่งในสิบสำนักใหญ่รอบนอกภูเขาคุนหลุน ถ้าถูกกวาดล้าง ขุมกำลังทั้งหมดในภูเขาคุนหลุนก็ต้องโดนล้างไพ่ใหม่หมดด้วย ฉู่เฉินเขาจะแบกรับความผิดใหญ่หลวงขนาดนี้ไหวเหรอ?” “ดังนั้นฉันถึงกล้าฟันธงว่าฉู่เฉินแค่วางท่าเท่านั้น ไม่มีทางลงมือจริง ๆ หรอก!” หลินเจิ้งไท่กล่าวอย่างมั่นใจเต็มเปี่ยม“แต่ว่า...ผมยังรู้สึกว่าตระกูลหลินของเราควรตั้งตัวใหม่ ทางที่ดีรีบขีดเส้นแบ่งกับสำนักชิงอวิ๋นโดยเร็วที่สุดถึงจะถูกนะครับ!” หลินเทียนหยางพูดด้วยสีหน้ากังวลโลกแห่งการหยั่งรู้ไม่เหมือนกับโลกมนุษย์ธรรมดา บางทีสำนักหนึ่งหรือตระกูลหนึ่งอาจจะล่มสลายได้ด้วยความคิดเดียวเท่านั้นขอเพียงยืนผิดฝั่งสักครั้งก็ไม่มีวันลืมตาอ้าปากได้อีกเลย“ไม่จำเป็นหรอก หัวเอ๋อร์กับเยว่หรูเป็นคนของฉู่เฉินไม่ใช่หรือไง? ต่อให้สำนักชิงอวิ๋นล่มสลายไปจริง ๆ ก็ไม่มีทางพัวพันถึงตระกูลหลินของเราแน่นอน!” “ตรงกันข้าม ถ้าสำนักชิงอวิ๋นไม่อยู่แล้ว ก็ถึงเวลาที่คว

แต่เธอไม่อาจมองฉู่เฉินทำผิดพลาดซ้ำแล้วซ้ำเล่าได้ตลอดพอได้ยินคำพูดของซ่งหนิงซวง ลู่เชี่ยนก็เผยสีหน้าดูแคลนทันที ก่อนจะมองไปทางฉู่เฉินแล้วพูดว่า “ฉู่เฉิน ฉันกล้ารับประกันเลยว่า ขอเพียงคุณกล้าเหยียบเข้าไปในสำนักชิงอวิ๋นสักก้าว วันหน้าคุณจะไม่มีที่ยืนในทั่วทั้งแดนมังกรอีก!” ทันทีที่สิ้นเสียงพูด ฉู่เฉินพลันหัวเราะหยัน มองลู่เชี่ยนอย่างพิจารณาแล้วพูดว่า “ไม่มีที่ให้ผมยืนเหรอ? ผมกลัวว่าทางเดินเล็ก ๆ ในป่าของคุณจะคับแคบเกินไป ไม่พอที่จะรองรับตัวของผมหรอก!”หืม?ลู่เชี่ยนกับสวีเฟิงตกตะลึงกับคำพูดของฉู่เฉินไปชั่วขณะพูดตามตรง พวกเขาสองคนยังเป็นเด็กชายเด็กหญิงอยู่เลย จะเข้าใจความหมายลึกซึ้งในคำพูดของฉู่เฉินได้ที่ไหนกัน?ทางเดินเล็ก ๆ ในป่าอะไร รองรับตัวของคุณไม่ได้อะไร“ฉู่เฉิน เราไม่มีเวลามาพูดพล่ามกับคุณที่นี่...”ยังไม่ทันที่สวีเฟิงจะพูดจบ ฉู่เฉินพลันสะบัดมือตบหน้าไปหนึ่งฉาด!เพียะ!เสียงตบดังกังวาน สวี่เฟิงหมุนสามตลบกลางอากาศก่อนจะกระแทกลงกับพื้นอย่างรุนแรง!พอเห็นสวีเฟิงโดนตบ ลู่เชี่ยนกำลังคิดจะก้าวเข้ามา แต่ฝ่ามือที่รวดเร็วเหมือนสายฟ้าแลบก็ตบใส่หน้าเธออย่างคาดไม่ถึง!เสียงดังก

พูดก็พูดเถอะ ฉู่เฉินลอบชื่นชมสายตาของตัวเองแล้ว หน้าอกเล็ก ๆ คู่นั้นแนบชิดกับต้นข้า เด้งดึ๋งมากจริง ๆ ด้วย! “คุณชื่ออะไร?”ฉู่เฉินบีบคางของลู่เชี่ยน แล้วถามอย่างเรียบนิ่ง“ฉะ...ฉันชื่อลู่เชี่ยนค่ะ!”ลู่เชี่ยนพูดเสียงสั่นระริก“คุณมีสายเลือดปราชญ์เต๋าเหรอ?”ดวงตาของฉู่เฉินมองลู่เชี่ยนราวกับมองทะลุเนื้อหนังของลู่เชี่ยนได้ก็ไม่ปานสายเลือดพูดได้ว่าเป็นตัวตนที่ไม่เป็นรองคุณสมบัติร่างกายเลย เพียงแต่ว่าผู้หญิงที่มีสายเลือดแตกต่างกัน เวลาบำเพ็ญคู่ก็จะเสริมสร้างคุณประโยชน์ต่อฉู่เฉินที่แตกต่างกันออกไปด้วย!อย่างเช่นสายเลือดปราชญ์เต๋าของลู่เชี่ยน ถึงแม้ไม่สามารถเสริมพลังของฉู่เนได้ แต่ทำให้ความสามารถในการเข้าใจมหาธรรมวิถีฟ้าดินของฉู่เฉินรวดเร็วมากยิ่งขึ้นจนถึงขั้นที่ทำให้ผู้คนแหงนหน้ามอง!“ฉะ...ฉันไม่รู้...” ลู่เชี่ยนไหนเลยจะรู้ว่าสายเลือดอะไรคุณสมบติร่างกายอะไร ตอนนี้เธอแค่อยากมีชีวิตรอดเท่านั้น! ฉู่เฉินหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดว่า “คุณอยากมีชีวิตอยู่หรืออยากตายล่ะ?” “ฉะ...ฉันอยากมีชีวิตอยู่!”ลู่เชี่ยนแทบจะด่าคนแล้ว ถ้าเกิดไม่ใช่เพราะอ้อนวอนขอมีชีวิตอยู่ เธอจะคุกเข่าโขกศีรษะเหรอ?