All Chapters of ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห: Chapter 1181 - Chapter 1190

“แม้แต่ยอดฝีมือระดับควบแก่นแท้ก็ไม่กล้าบุกรุกสำนักชิงอวิ๋นของฉันโดยพลการ! แกอยู่แค่ระดับสร้างรากฐานขั้นที่เจ็ด ยังกล้ามาโอ้อวด ช่างไม่เจียมตัวซะจริง!”เมื่อเสียงชราเมื่อครู่สิ้นลง หมอกหนาทึบโดยรอบก็จางหายไปฉู่เฉินกวาดตามอง เห็นเพียงเบื้องหน้าเป็นหุบเขาลึกสุดหยั่งถึง รอบด้านเกือบทั้งหมดล้วนเป็นหน้าผาสูงชันและรอบตัวเขา มีเนินเขาเล็กๆ เจ็ดลูกที่สูงเกือบสิบเมตร แต่ละลูกมีชายชราผมขาวนั่งขัดสมาธิอยู่ชายชราผมขาวที่อยู่ตรงข้ามเขากำลังใช้มือข้างหนึ่งลูบเคราพร้อมกับยิ้มเยาะฉู่เฉินอย่างได้ใจพลังของคนทั้งเจ็ดนี้ เกือบทั้งหมดต่างอยู่ในระดับสร้างรากฐานขั้นสูงสุด และรอบตัวพวกเขายังมีศิษย์สำนักชิงอวิ๋นอีกกว่าร้อยคนที่อยู่ในระดับสร้างรากฐานขั้นที่สองถึงระดับสร้างรากฐานขั้นที่สี่อยู่ฉู่เฉินยิ้มจางและกล่าวว่า “ไม่แปลกใจเลยที่กล้าตะโกนโวยวายต่อหน้าสาธารณชน ที่แท้ก็เตรียมตัวมาดีนี่เอง!”ในขณะนี้ เทพสังหารและหลินเจี้ยนเฟิงทั้งสองต่างยืนอยู่กลางอากาศ มองเห็นทุกสิ่งในหุบเขาได้อย่างชัดเจน!เมื่อเห็นฉู่เฉินเข้าไปในวงล้อมของสำนักชิงอวิ๋นเพียงลำพัง ก็อดไม่ได้ที่จะเหงื่อตกแทนฉู่เฉิน!แต่ฉู่เฉินเคยบอก

ทุกคนต่างมองออกว่าตราบใดที่ฉู่เฉินตาย เทพสังหารและหลินเจี้ยนเฟิงจะไม่มีวันนั่งเฉย เมื่อถึงเวลานั้น สำนักชิงอวิ๋นจะต้องนองเลือดเป็นแน่!“ฉู่เฉิน!”ซ่งหนิงซวงได้ยินเสียงวิพากษ์วิจารณ์จากคนรอบข้าง ก็แทบจะร้องไห้ออกมาด้วยความร้อนใจ“ฉู่เฉินจะต้องไม่ตาย!”ถานอวี้ซานก้าวเข้าไปกอดซ่งหนิงซวงพร้อมกระซิบปลอบโยนหนึ่งประโยคความจริงแล้ว ในใจเธอก็ไม่มั่นใจเหมือนกัน เพียงแต่ไม่อยากเห็นฉู่เฉินที่เพิ่งจะเริ่มมีชื่อเสียง ต้องมาตายอย่างอนาถตรงหน้าเท่านั้นเองผู้อาวุโสรองเอาสองมือไพล่หลังพร้อมกับกล่าวด้วยรอยยิ้มเย็น “ฉู่เฉิน แกได้ตายในค่ายกลที่ปรมาจารย์ของเราสร้างขึ้น ก็ถือเป็นเกียรติของแกแล้ว!”“ในเมื่อเป็นอย่างนั้น ก็ไม่เป็นไรที่จะให้แกได้เห็นชัดๆ ว่ารากฐานของสำนักชิงอวิ๋นของฉันมีมากแค่ไหน!”เมื่อสิ้นเสียงของผู้อาวุโสรอง ผู้อาวุโสทั้งเจ็ดคนก็ร่ายกระบวนท่ากระบี่และท่องในใจแทบจะในเวลาเดียวกันตูม!ด้วยเสียงดังกึกก้องราวกับแผ่นดินไหว โคลนบนพื้นดินโดยรอบปั่นป่วน จากนั้นกระบี่ยักษ์ยาวสามจั้งและหนาสามนิ้วก็พุ่งออกมาจากใต้ดิน!“คือ... คือกระบี่ชิงอวิ๋น!”เมื่อเห็นกระบี่โบราณที่มีคราบสนิมจับ แทบทุก

“เพียงแต่น่าเสียดายที่เขาอวดดีเกินไป ถ้าเขามีเวลาเติบโตอีกสักหน่อย แม้จะทะลวงผ่านระดับควบแก่นแท้ไปแล้ว มองไปทั่วทั้งสำนักชิงอวิ๋น เขาจะไม่มีคู่ต่อสู้อีกต่อไป!”ชายชราผมขาวประเมินอย่างตรงไปตรงมาและเที่ยงธรรมชายชราในชุดคลุมสีดำที่นั่งอยู่ที่นั่งสุดท้าย ในขณะนี้ก็ลืมตาขึ้นช้าๆ สายตาที่เย็นชาจับจ้องไปยังฉู่เฉินอย่างเย็นชาและกล่าวว่า “ฉู่เฉิน แกเก่งมากจริงๆ แต่เกมของวันนี้จบลงแค่นี้แหละ!”ตั้งแต่ต้นจนจบ ชายชราในชุดคลุมสีดำผู้นี้ไม่เคยกล่าวอะไรเลย เอาแต่เก็บงำพลังมาโดยตลอดแม้ว่าเขาจะอยู่ในอันดับสุดท้ายในบรรดาเจ็ดผู้อาวุโส แต่ในเจ็ดคนกลับเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด!นอกจากธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นแล้ว ผู้อาวุโสเจ็ดคือผู้อาวุโสผู้พิทักษ์ของสำนักชิงอวิ๋น!“แค่กๆ… งั้นเหรอ? งั้นผมก็อยากลองว่าค่ายกลกระบี่ชิงอวิ๋นของพวกคุณจะมีอานุภาพมากแค่ไหน!”ฉู่เฉินกระอักเลือดออกมาคำใหญ่ไปพลาง ขณะเดียวกันก็หยิบยาสร้างกล้ามเนื้อใส่เข้าไปในปากหนึ่งเม็ดขณะที่ฤทธิ์ของยาลูกกลอนแพร่กระจายไปทั่วร่างของฉู่เฉิน อาการบาดเจ็บทั่วร่างก็ฟื้นตัวอย่างรวดเร็วด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเนื้อ!เพียงแต่ในขณะที่ทุกคนค

เวลานี้เอง ทุกคนราวกับได้เห็นฉากอันน่าสลดหดหู่ของภูเขาซากศพทะเลโลหิตก็ไม่ปาน คล้ายกับได้ยินเสียงกรีดร้องโหยหวนนับไม่ถ้วนในหู!ทั่วทั้งหุบเขาราวกับกลายเป็นนรกบนดินในชั่วพริบตา!แม้กระทั่งอากาศรอบด้านก็มีกลิ่นคาวเลือดโชยเข้ามาที่หน้า!เมื่อเห็นภาพตรงหน้า แม้แต่โทสะของฉู่เฉินที่สะกดกลั้นไว้ก้นบึ้งของจิตใจมาเนิ่นนานก็ถูกจุดขึ้นมาโดยสมบูรณ์แล้ว!“เป๊าะ!” หลังจากที่ฉู่เฉินดีดนิ้ว ยันต์หยินหยางแปดทิศก็ปรากฏขึ้น! ยันต์แปดทิศเปล่งแสงหลากสีสัน ในขณะเดียวกันกลิ่นอายของการกำเนิดไม่มีที่สิ้นสุดได้ห่อหุ้มฉู่เฉินเอาไว้ทั่วทั้งร่าง ตัดขาดจากกลิ่นคาวเลือดภายนอกโดยสิ้นเชิง! วินาทีถัดมา ลมปราณในร่างของฉู่เฉินก็ปะทุขึ้นอีกครั้ง จิตสังหารที่โหมกระหน่ำแผ่ซ่านออกมาราวกับจับต้องได้ก็ไม่ปาน กระดูกซากศพรอบตัวเขาถูกพัดจนปลิวออกไปสิบเมตร!ตูม!เสียงดังสนั่นออกมาจากภายในร่างของฉู่เฉินอีกครั้ง ระดับพลังพุ่งสูงขึ้นอีกขั้น! พริบตาเดียวก็ทะลวงสู่ระดับสร้างรากฐานขั้นเก้า! แต่นี่ยังไม่จบ ลมปราณของฉู่เฉินยังคงพุ่งสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง!เมื่อเห็นฉากนี้ ผู้คนมากมายต่างทำหน้าตกตะลึง!นี่เป็นครั้งที่สองแล้

“คนแซ่ฉู่ คะ...คุณกล้าทำขนาดนี้เชียวเหรอ!” ผู้อาวุโสเจ็ดโกรธจนตัวสั่นเทิ้มไม่หยุด แม้แต่หางตาก็แทบจะถลึงจนฉีกขาด! ฉู่เฉินหัวเราะเบา ๆ มองผู้อาวุโสเจ็ดอย่างพิจารณาแล้วพูดว่า “เห็นคุณโกรธจนเป็นแบบนี้ อย่าบอกนะว่าเมื่อกี้พวกคุณทุ่มสุดกำลังแล้ว ไม่อย่างนั้น จากนี้ไปผมจะเปิดฉากฆ่าล้างบางแล้วนะ!”อะไรนะ?เขายังจะเปิดฉากฆ่าล้างบางอีกเหรอ?ผู้อาวุโสใหญ่โกรธจนหน้าเปลี่ยนสีแล้ว จ้องมองฉู่เฉินด้วยความโกรธเกรี้ยวราวกับกิ้งก่าเปลี่ยนสีแล้วพูดว่า “เจ้าหนู แกอยู่แค่ระดับสร้างรากฐานขั้นเก้าเท่านั้น ตอนนี้เป็นไปได้มากว่าแกหมดแรงไปนานแล้ว!” “จะลักไก่ต่อหน้าพวกเราเหรอ แกยังอ่อนหัดเกินไปหน่อยนะ!”ผู้อาวุโสสามก็มองฉู่เฉินด้วยสีหน้าทะมึนสุดขีดเช่นกันแล้วพูดว่า “อย่าว่าแต่แกเลย ต่อให้เป็นผู้แข็งแกร่งระดับควบแก่นแท้ขั้นสาม ก็อย่าหวังว่าจะรอดไปได้อย่างปลอดภัยในค่ายกลกระบี่ชิงอวิ๋นเลย แกก็แต่กำลังฝืนเท่านั้นแหละ!”“ต่อให้แกโชคดีรับการโจมตีเมื่อกี้ได้ แต่พวกเรายังมีแรงเหลืออยู่ แก...” ยังไม่ทันที่ผู้อาวุโสสามจะพูดจบ ฉู่เฉินก็หัวเราะหยันแล้วพูดว่า “คุณรู้ได้ยังไงว่าผมมีพลังแค่ระดับสร้างรากฐาน? ส่วนระ