Semua Bab THE CEO'S SWEETHEART: Bab 31 - Bab 40

“Wade, are you even listening to me?”Caught up in his own thoughts, Wade only realized his father had been talking to him when his mind drifted back from wandering elsewhere. He straightened in his seat and met his father’s gaze.‘Yes, Sir.”Nanatiling nakatitig lang ang ama sa kanya. Napapansin na nitong panay silip ang ginawa niya sa kanyang phone na para bang may message na mababasa roon. It was a Saturday, yet here they were—sitting in his father’s office, discussing something his mind struggled to fully grasp. Kapag nagkataon, ini-enjoy na sana niya ang isa o dalawang bote ng light beer habang nakaupo sa kusina at inaantabayanang matapos si Tashi sa paghahain o sa paggawa ng assignments.“You seemed not in your element tonight.”Pasimple niyang itinaob ang phone sa mesa. Doon kasi nakatitig ang ama.“I hope it’s not some woman again?”His father folded his arms loosely across his chest, studying him with quiet curiosity. Pagkatapos ay sumulyap kay Rex. Thankfully, marunong umakt

“Just let me sleep muna.”Ilang minuto nang natutulog si Wade sa naka-recline na upuan ng sasakyan. Matapos nitong ilagak kanina ang mga bagahe niya, nakiusap itong maghahabol muna ng kaunting idlip kahit saglit lang.“Sasama ako.”Ang sabi nito kanina nang sabihin niyang dapat muna itong magpahinga dahil kagagaling lang nito sa airport. Hindi na siya umangil pa at nagpatianod na lang nang hawakan nito ang kamay niya at igiya siya paupo sa kotse. Worried siya na baka may jetlag pa ito. Pero ang tigas din ng bungo ni Wade.Nakakain na kaya ito?Ni hindi pa ito nakapagpalit ng damit.Bumaba ang titig niya sa kamay niya na bihag pa rin nito hanggang sa ngayon. Kumurba ang ngiti sa mga labi niya. Para lang kasing mukhang ayaw nitong malayo siya anumang oras.At ang yakap nito kanina. Walang halong sensuality pero dama niya ang kakaibang init at kiliti at kilig na umabot yata hanggang sa kasuluk-sulukan ng kanyang sakong. Niyakap siya ni Wade…niyakap siya sa harap ng maraming tao at hangga

Gabing-gabi na nang magdesisyon siyang huminto sa ginagawa. Hindi pa siya nangalahati pero may bukas pa naman. She’s a sucker for detail pagdating sa project na ito, ayaw niyang may mali. Para lang kasing mas espesyal ang ginagawa niya. Kasama niya si Wade. That’s what made everything seemed special.Nakangiting napalingon siya sa lalaki. Nakatulog na ito sa upuan kakahintay kung kailan siya matatapos. Kanina, bago yumakap ang gabi, naglipat na sila ng mga gamit niya sa loob. In Wade’s words, “Masyado kang exposed dito.” Ang layo nga ng pinakamalapit na kapitbahay. Mukha itong praneng na tsinek pa ang lock ng pinto. At naghanda pa talaga ng tubig na pwedeng magamit na panghilamos in case na makatulog daw ito.“Masyado siguro kitang napagod.”Mahina niyang isinarado ang laptop. Nilagyan niya ng check ang site analysis chart na isinulat niya sa papel kanina at maingat na naglakad patungo sa batalan na kanugnog lang ng kusina. Pinaghalo niya sa balde ang malamig at mainit na tubig at yon

“Ready?”Nakatangiting tanong ni Wade sa kanya habang binubuhay nito ang makina ng kotse.“Ready.”Binuhay ni Wade ang makina ng kotse at dahan-dahan na nga silang lumalayo sa tarangkahan ng luma nilang tahanan. Ngayon ang araw ng balik nila sa Maynila. Nakapagpaalam na rin siya kay Aling Nenita. Masasabi niya, sulit ang ilang araw na nanatili sila sa lugar na ito.“Paalam, Wawa,” mahinang sambit niya habang ang tingin ay nakatuon sa labas ng nakabukas na bintana.As they sped away, she couldn’t help but look at the familiar surroundings around them. Mami-miss niya ulit ang lugar na ito. Mas lalong mami-miss dahil sa loob ng ilang araw, mas nagkakulay ang bawat sandaling inilagi niya rito.Thanks to Wade.Hanggang sa naramdaman niya ang mainit at malaking kamay ni Wade na ginagap ang kanya. Nagmamaneho si Wade na pisil-pisil ang palad niya na nakapatong sa kanyang mga hita. Nakangiting gumanti siya sa pagkakahawak nito. Kakaiba lang din ang ngiti ni Wade.Buong biyahe ay halos ayaw na

“Hihintayin kita sa hapunan.”Lagi silang magkasama ni Tashi pero ang dalang nilang nagti-text sa isa’t-isa. Receiving a message from her made his heart race so fast. Napatingin sa orasan. It was beyond seven pero nakakulong pa rin sila sa conference room. He was itching to go home but meetings seemed endless. Pasimple niyang binasa ang pangalawang message ni Tashi.“Magluluto ako ng dinner.”Gaano man ka-simple, basta luto ni Tashi.Who knows what more she would prepare for him? Pinigilan niya ang mapangiti habang naglalaro ang mga senaryo sa utak. Nasa meeting siya pero wala sa discussion ang utak niya. Hinihigop pabalik kay Anastasha at sa halik na pinagsaluhan nila.It was the first time Tashi acted so bravely like that. Madalas, kipkip nito ang nararamdaman. Sa gulat niya, halos hindi siya nakahuma. He froze while his chest was pounding so hard.That kiss…Wala sa sariling napahawak siya sa bibig. God knew how he could still feel her lips on his. Gustong-gusto na niyang tapusin a