Semua Bab ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง: Bab 1031 - Bab 1040

จงเฟยเห็นฮองเฮาและซ่งรั่วเจินที่ความสัมพันธ์ปรองดองแล้วก็มีสีหน้าซับซ้อน โดยเฉพาะเมื่อเห็นว่าฮองเฮาหน้าตาผุดผ่องมากขึ้นทุกวัน ในใจก็ยิ่งอดจะอิจฉาไม่ได้นางมั่นใจว่าเรื่องนี้จะต้องเกี่ยวข้องกับซ่งรั่วเจินแน่นอน!ถึงจะไม่รู้ว่าใช้วิธีการแบบไหน บูชาสิ่งใด แต่นี่จะต้องเป็นฝีมือของซ่งรั่วเจินเป็นแน่ ไม่อย่างนั้นหลายปีมานี้ฮองเฮาใช้วิธีการต่างๆ มากมายก็ไม่เห็นว่าจะงดงามขึ้นถึงเพียงนี้เหตุใดหลังจากยอมรับซ่งรั่วเจินแล้ว ทุกอย่างจึงเริ่มเปลี่ยนไปกันเล่า?เทียบกับหลิงเชี่ยนเอ๋อร์ นางพึงพอใจซ่งรั่วเจินมากกว่า ไม่เพียงมีรูปโฉมงดงาม ความช่วยเหลือจากสกุลซ่งและสกุลกู้ยังดีกว่าสกุลหลิงหากน่าเสียดาย เช่ออ๋องไม่สามารถแย่งชิงคนมาได้ บัดนี้ทำได้เพียงแต่งงานกับหลิงเชี่ยนเอ๋อร์ แต่ก็สามารถทำให้ตำแหน่งของนางในวังหลังมั่นคง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าวิธีการเหล่านั้นไม่ธรรมดาเลยแต่...เมื่อเป็นเช่นนี้ เกรงว่าพอถึงเวลาก็คงยากจะเลี่ยงการปะทะกัน ไม่รู้ว่าใครมีโอกาสชนะมากกว่า?“ฮองเฮาเพคะ หม่อมฉันเห็นว่าหมู่นี้ผิวพรรณของท่านดีวันดีคืน ไม่รู้ว่าใช้วิธีดีๆ อันใดงั้นหรือ? สอนให้พวกหม่อมฉันหน่อยได้หรือไม่เพคะ?” จงเ

แล้วก็เห็นว่าภายในห้อง ตวนเฟยทรุดอยู่บนพื้น แววตานางเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก ขณะที่ใบหน้านางชั่วขณะนี้ปรากฏรอยเลือดสีม่วงคล้ำรอยแล้วรอยเล่า แน่นขนัดเหมือนมีหนอนจำนวนนับไม่ถ้วนไต่อยู่บนใบหน้าของนางกระนั้นดวงตาคู่นั้นของตวนเฟยยังมีเลือดหยดออกมาด้วย ดูแล้วน่ากลัวยิ่งนัก“คุณพระคุณเจ้าช่วย! นี่มันอะไรกัน?”สนมที่ขวัญอ่อนหน่อยชั่วขณะนี้ยกมือขึ้นมาปิดตา สภาพน่ากลัวปานนั้นแค่เห็นแวบเดียวก็เก็บไปฝันร้ายได้แล้ว ไม่กล้ามองมากซ้ำเลยสักนิด“หน้าตาของตวนเฟยน่ากลัวยิ่ง นี่ไปถูกพิษอะไรกันแน่ ถึงได้ทำให้มีหนอนโผล่ขึ้นมาบนใบหน้ามากมายปานนั้น?” หลิ่วกุ้ยเฟยมีสีหน้าตกตะลึงในวังหลังแห่งนี้ วิธีสกปรกมีอยู่มากมาย แต่จะแค้นเคืองตวนเฟยมากแค่ไหน วางยาเอาชีวิตคนเสียก็สิ้นเรื่อง แต่กลับใช้วิธีที่โหดร้ายถึงเพียงนี้ในวังหลังแห่งนี้ หากเสียโฉม ชั่วชีวิตนี้ก็จบสิ้นแล้ว ไม่มีโอกาสพลิกฟื้นกลับมาได้อีกจงเฟยเบิกตาโพลง ก่อนนี้นางรู้เพียงว่าตวนเฟยจะเป็นคนรับเคราะห์แทน แต่นางคิดไม่ถึงว่าจะร้ายแรงปานนี้ เลวร้ายกว่าที่นางคิดไว้มากนักหัวใจฮองเฮายิ่งจมดิ่ง รู้สึกหนาวสันหลังวาบ หากวันนั้นไม่ได้รั่วเจินเอ่ยเตือน ทัน

จงเฟยเห็นทุกคนพูดถึงตัวเอง จิตใจก็อดจะประหม่าขึ้นมาไม่ได้ จึงกล่าวว่า “หม่อมฉันไม่รู้เลยว่าเป็นเรื่องราวอันใด พระชายาฉู่อ๋อง เจ้าอย่าพูดจาเหลวไหลนะ!”ซ่งรั่วเจินแสร้งเป็นสงสัย “จงเฟยเพคะ หม่อมฉันเพียงพูดว่าเรื่องนี้อาจเกี่ยวข้องกับเซียนโบตั๋น ไม่ได้พูดว่าเกี่ยวกับท่านเสียหน่อย เหตุใดจึงกลายเป็นพูดเหลวไหลไปเสียแล้ว?”จงเฟยมีสีหน้าแข็งทื่อ ทราบว่าตัวเองร้อนใจจนพลาดท่า ฝืนบังคับให้ตัวเองเยือกเย็นลง ทอดเสียงอธิบายว่า“ฝ่าบาท หม่อมฉันเห็นว่าสภาพเช่นนี้ของตวนเฟยช่างน่ากลัวนัก ประกอบกับหม่อมฉันยังมีเซียนโบตั๋นเหมือนกันพอดี ด้วยเหตุนี้พอได้ยินพระชายาฉู่อ๋องบอกว่าเกี่ยวข้องกับเซียนโบตั๋นจึงหวาดกลัวขึ้นมาเพคะ”ฮ่องเต้มองจงเฟยนิ่งๆ ไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธ แล้วกวาดสายตาไปทางซ่งรั่วเจิน “เจ้าบอกว่าเกี่ยวข้องกับเซียนโบตั๋น ไยจึงพูดเช่นนั้น?”เขาประจักษ์ในฝีมือของซ่งรั่วเจินมาแล้ว ไม่ว่าจะเป็นการช่วยเหลือไทเฮาตามหาสิ่งของคราวก่อน หรือว่าตอนอยู่ในเขตล่าสัตว์ ล้วนแต่พิสูจน์ถึงความสามารถเชิงศาสตร์ลี้ลับของนางทั้งสิ้นช่วงนี้เขาเคยได้ยินตวนเฟยเอ่ยถึงเซียนโบตั๋นมาก่อน ทั้งยังขอมาจากฮองเฮาโดยเฉพาะอีกด

จงเฟยเดิมก็กังวลว่าจะถูกเปิดโปงเรื่องเซียนโบตั๋น ยามนี้เห็นว่าตวนเฟยไม่เชื่อซ่งรั่วเจิน ในใจก็นึกยินดี อยากให้สองฝ่ายขัดแย้งกันจนแตกหักใจจะขาด อย่างไรเสียก็ไม่มีผลเสียต่อนางขอแค่เรื่องเซียนโบตั๋นไม่ถูกเปิดโปง ไม่ว่าสุดท้ายตัดสินว่าเป็นผู้ใดวางยา นางล้วนยินดีชมดูทั้งสิ้นซ่งรั่วเจินเห็นว่าจู่ๆ จงเฟยก็โยนความขัดแย้งมาให้ตนเอง นางกวาดสายตาไปอย่างช้าๆ แววตาเย็นเยียบน่าขนลุก แฝงความเย็นเสียดกระดูกจงเฟยถูกจ้องจนสะท้าน ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าซ่งรั่วเจินกับฉู่อ๋องค่อนข้างคล้ายกัน สายตาเปี่ยมจิตสังหาร แม้แต่นางก็ยังต้องตกใจ“ระหว่างหม่อมฉันกับเช่ออ๋องหาได้มีเรื่องเข้าใจผิดกันไม่ แม้ว่าก่อนหน้านี้จะมีเรื่องขัดแย้งกับพระชายาเช่ออ๋อง แต่เรื่องก็จบไปนานแล้ว”“หม่อมฉันเข้าใจว่าเช่ออ๋องไม่ได้เก็บมาใส่ใจ ที่แท้จงเฟยกับเช่ออ๋องก็ไม่พอใจเพราะเรื่องนี้มาโดยตลอด หม่อมฉันต้องขออภัยด้วยเพคะ”ซ่งรั่วเจินแสร้งเป็นประหลาดใจแล้วแสดงคารวะอย่างแช่มช้า น้ำเสียงกลับเย็นชากว่าเดิมหลายส่วน “จงเฟย เซียนโบตั๋นของท่านไม่มีปัญหา ไม่ได้หมายความว่าเซียนโบตั๋นของตวนเฟยจะไม่มีปัญหา”“ต่อให้อัญเชิญมาจากวัด แต่องค์หนึ่งไ

ทุกคนล้วนรู้ว่าหลังจากที่จงเฟยและตวนเฟยบูชาเซียนโบตั๋น คนทั้งสองก็เปลี่ยนเป็นงดงามมากขึ้นเรื่อยๆทว่าความเปลี่ยนแปลงนั้นเป็นการค่อยๆ เปลี่ยนไปทีละวัน หากชั่วขณะนี้ พวกเขาได้เห็นความแตกต่างระหว่างคนทั้งสองด้วยตาตัวเอง ดวงตาต่างก็ฉายแววตกใจออกมาผลลัพธ์ที่น่ากลัวถึงเพียงนี้ ฝ่ายหนึ่งได้ฝ่ายหนึ่งเสีย หากไม่ใช่คุณไสยแล้วจะเป็นอันใดได้อีก?วิถีธรรมะไม่มีทางดูดกลืนของของคนอื่นมาเสริมของของตัวเอง ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าความงามของตวนเฟยก็คือของบำรุงของจงเฟย!อาการของตวนเฟยเลวร้ายลงทุกขณะ จงเฟยกลับงดงามมากขึ้นเรื่อยๆ!“คุณพระช่วย ตวนเฟยช่างอำมหิตจริงๆ บูชาเซียนโบตั๋นอะไรกัน เห็นได้ชัดว่าใช้ความงามของคนอื่นมาเป็นของบำรุงของตัวเองชัดๆ!”“ไม่แปลกเลยที่ตวนเฟยไม่ให้ทุบเซียนโบตั๋นนี่ หากทุบก็ทำให้พวกเราได้เห็นความจริงแล้วไม่ใช่รึ?”“ตวนเฟยช่างโหดร้ายโดยแท้ ผู้ใดไม่รู้ว่าในวังหลังฮองเฮาเป็นคนงามที่สุดแล้ว ถ้าฮองเฮาหลงกลบูชาเซียนโบตั๋น เช่นนั้นคนที่เกิดเรื่องในตอนนี้ก็คงเป็นฮองเฮาแล้ว!” หลิ่วกุ้ยเฟยอุทานด้วยความตกใจฮองเฮามองหลิ่วกุ้ยเฟยด้วยความประหลาดใจ นางประเมินสถานการณ์เป็นด้วย เห็นว่าสถานการณ์