Semua Bab ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง: Bab 1021 - Bab 1030

เมิ่งชิ่นพูดถึงตรงนี้ก็อยากร้องไห้แต่ไร้น้ำตาทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ทุกคนยังไม่มีตัวเลือกที่เหมาะสม เวลาเพียงชั่วพริบตาวันนี้รั่วเจินก็แต่งงาน เนี่ยนชูและอวิ๋นเฉิงเจ๋อก็จะแต่งงานกันแล้ว กู้ฮวนเอ๋อร์และอวิ๋นอ๋องเองก็มีจิตปฏิพัทธ์ต่อกันมีเพียงตนเองยังเล่นสนุก จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีคนที่ชอบแม้คนเดียวได้ยินคำพูดของเมิ่งชิ่น พวกซ่งรั่วเจินกลั้นยิ้มไม่อยู่ คิดๆ ดูแล้วช่วงนี้พวกนางคืบหน้าไปอย่างว่องไวจริงๆ“เมิ่งชิ่น เจ้าอย่าเพิ่งรีบเลย ข้าเห็นวาสนาของเจ้า ไม่แน่ว่าอีกไม่นานก็จะมาแล้ว!”อวิ๋นเนี่ยนชูหัวเราะเบาๆ นับตั้งแต่สารภาพความในใจกับญาติผู้พี่และมารดาไม่ขัดขวางพวกเขาแล้ว ช่วงนี้อารมณ์ของนางดีมากนักหลังคบหากัน ญาติผู้พี่ไม่หลบเลี่ยงนางเหมือนที่ผ่านมาอีก ในที่สุดนางก็ได้สัมผัสยามที่เขาดีต่อนางอย่างเปิดเผย ความหวังในอดีตเหล่านั้น บัดนี้กลายเป็นจริงแล้ว“ข้า? เป็นไปไม่ได้” เมิ่งชิ่นส่ายหน้า “พวกเจ้าแต่ละคนไม่เพียงหน้าตางดงาม อุปนิสัยอ่อนโยน คุณชายที่มาชอบพวกเจ้ามีมากมายนัก แต่พวกเจ้าดูข้า...ข้าเพียงคนเดียวสามารถสู้ได้หลายคน!”กู้ฮวนเอ๋อร์กุมท้องหัวเราะดังลั่น “เมิ่งชิ่น เจ้าอย่าพูดเช่

ซ่งรั่วเจินสวมชุดแต่งงาน มือสองข้างจับพัดกลม เดินมาที่ห้องโถงโดยมีแม่นมและสาวใช้คอยประคองนางมองแวบหนึ่งก็มองเห็นฉู่จวินถิงในชุดแต่งงานสีแดง เห็นเขาสวมใส่เสื้อผ้าสีสดเช่นนี้น้อยมาก เทียบกับความสุขุมลุ่มลึกเหมือนที่ผ่านมา กลับมีรัศมีเปล่งประกายอยู่รางๆ สายหนึ่งใบหน้าเขาหล่อเหลา ยามแย้มยิ้มยิ่งมีชีวิตชีวา ความเย็นชาลดลงหลายส่วน คล้ายดวงอาทิตย์เปล่งประกายทำให้คนไม่อาจละสายตาได้“พวกเจ้าดูท่านอ๋องมีความสุขเถอะ ข้าไม่เคยเห็นท่าทางมีความสุขของฉู่อ๋องเช่นนี้มาก่อน” เมิ่งชิ่นลอบหัวเราะอย่างอดไม่ได้“ฮ่าๆ เจ้าบ่าวจะไม่มีความสุขได้เยี่ยงไร? ในเทศกาลโคมไฟวันนั้น ท่านอ๋องมีความสุขเป็นพิเศษ วันนี้ได้อุ้มหญิงงามกลับแล้ว!” อวิ๋นเนี่ยนชูพูดด้วยใบหน้าประดับยิ้ม “ข้าได้ยินมาว่าเมื่อครู่ท่านอ๋องมอบเงินมงคลให้ไม่น้อย พวกบ่าวดีใจกันแทบแย่”กู้ฮวนเอ๋อร์พยักหน้า หยิบเงินมงคลกั้นประตูออกมา “ข้าเองก็แย่งมาให้พวกเจ้าส่วนหนึ่ง รีบรับไปเถอะ ฮ่าๆ”เมิ่งชิ่นและอวิ๋นเนี่ยนชูรีบรับไปอย่างมีความสุข หลังมองเห็นเงินมงคลภายในนั้นแล้ว ตกตะลึงอย่างอดไม่ได้ มิน่าเล่าบ่าวในจวนถึงดีใจกันแทบแย่ เปลี่ยนเป็นผู้อื่น ใครบ้าง

ตอนนี้พวกซ่งเยี่ยนโจวกำลังต้อนรับแขกเข้างาน อวิ๋นอ๋องตะโกนเรียกสหายที่ดีและพูดว่า “เสด็จพี่สั่งไว้ วันนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องดูแลต้อนรับพวกพี่ภรรยาทั้งสี่ท่านดีๆ!”“อวิ๋นอ๋อง เรื่องนี้วางใจยกให้พวกเราเถอะ จะทำให้พวกเขาไม่เมาไม่กลับเลยทีเดียว!”พวกซ่งเยี่ยนโจวมองทหารคอแข็งแต่ละคนตรงหน้า รีบโบกมือ “ไม่ต้องๆ ดื่มให้หมดก็พอ”“วันนี้จะต้องให้พวกเจ้าดื่มจนหมดให้ได้!”เพียงซ่งจิ่งเซินได้เห็นก็รู้ว่าวันนี้คนเหล่านี้จะต้องจับพวกเขากรอกเหล้าแน่ หันมองทางซ่งจืออวี้อย่างอดไม่ได้ “พี่สาม คราวนี้ต้องพึ่งท่านแล้ว!”“เจ้าสี่ เจ้าเองก็ดื่มเก่งไม่ใช่หรือ?” ซ่งจืออวี้หันมองเขาแวบหนึ่ง เขารู้ดีอย่างมากว่าซ่งจิ่งเซินคอแข็ง อย่ามองเพียงท่าทางเรียบเฉยในเวลาปกติของเขาเชียว แต่ทำการค้าใดไม่ดื่มเหล้าบ้างเล่า?ท่ามกลางพวกเขาสี่คน เขามองดูแล้วดื่มเก่งที่สุด แต่ซ่งจิ่งเซินต่างหากดื่มเก่งที่สุดซ่งจิ่งเซินยิ้มเจ้าเล่ห์ “มองท่าทางนั้นของพวกเขาคล้ายต้องการล้มท่านให้ได้”ซ่งรั่วเจินและฉู่จวินถิงคารวะฟ้าดินแล้วก็ถูกส่งตัวเข้าห้อง มองการประดับตกแต่งอย่างเป็นมงคลภายในห้อง แตกต่างจากห้องเย็นเยือกของฉู่จวินถิงครั้ง

มองรอยยิ้มงดงามของหญิงสาว ฉู่จวินถิงรู้สึกเพียงหัวใจถูกเติมเต็ม “เช่นนั้นก็ดี”ที่ผ่านมาซ่งรั่วเจินได้ใกล้ชิดฉู่จวินถิงไม่น้อย ล้วนรู้สึกดีใจ เพียงแต่บัดนี้สมองกลับนึกถึงเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้อย่างอดไม่ได้ ชนิดที่ว่าเมื่อวานมีแม่นมมาสั่งสอนนางเรื่องนี้โดยเฉพาะ จึงรู้สึกว้าวุ่นใจขึ้นมาอันที่จริงเรื่องพรรค์นี้...นางที่เป็นคนทะลุมิติมาคนหนึ่ง แม้ไม่เคยทำก็ยังเคยเห็นมาบ้างกระมัง?เพียงแต่พอถึงเวลาจริง ยังจิตใจว้าวุ่นอย่างอดไม่ได้“ไม่ได้เรื่องจริงๆ!” ซ่งรั่วเจินลอบสบถด่าภายในใจ หันหน้าไปจู่ๆ ก็มองเห็นหมอนบนเตียง แตกต่างจากหมอนทรงเหลี่ยมที่ทุกคนชอบใช้ แต่เป็นหมอนทำจากปุยนุ่นที่นางชอบนี่คือหลังนางทะลุมิติเข้ามาแล้วก็สั่งให้คนไปทำมาเป็นพิเศษ ไม่คุ้นชินกับการนอนหมอนสูงถึงเพียงนั้น เดิมทีคิดว่าหากแต่งงานเข้ามาแล้วจะต้องทำใหม่อีกอัน กลับคิดไม่ถึงเลยว่าจะได้พบที่นี่นางหยิบหมอน หันหน้ามองฉู่จวินถิง ดวงตาดำขลับทอประกายระยับ “นี่ก็เป็นท่านสั่งให้คนทำหรือ?”ใบหน้าเรียวเล็กสะท้อนแสงเทียนของหญิงสาวน่ารักเป็นพิเศษ โดยเฉพาะตอนตื่นเต้นเขินอาย พวงแก้มแดงก่ำ คล้ายกระต่ายน่ารักตัวหนึ่ง

ใบหน้าซ่งรั่วเจินประดับยิ้ม เขาเอาใจนางมากจริงๆ แม้แต่ถ้อยคำนี้ก็พูดออกมาได้มองฉู่จวินถิงตรงหน้า นึกถึงเขาคนเมื่อคืนที่ต่างออกไป พวงแก้มร้อนผะผ่าวโดยไม่รู้ตัว บัดนี้พวกเขาเป็นคนใกล้ชิดกันที่สุดแล้ว“เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวล ไม่ว่าเรื่องใดในวังหลวงยกให้ข้าก็พอ พิธีรีตองซับซ้อนนั้นไม่ใช่เรื่องสำคัญ ข้ารู้เจ้าไม่ชอบสิ่งเหล่านี้ ภายภาคหน้าข้าจะพยายามยกเลิกไปเสีย”สีหน้าฉู่จวินถิงอ่อนโยน “หลังเข้าวังแล้ว หากมีเรื่องใดที่เจ้าคิดว่าไม่เหมาะสมหรืออธิบายไม่ได้ก็บอกข้า”ซ่งรั่วเจินพยักหน้าเบาๆ “เพคะ”พวกเฉินเซียงเห็นท่านอ๋องและพระชายามีความสัมพันธ์อันดีถึงเพียงนี้ รู้สึกดีใจอย่างมากภายในใจหลังแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ทั้งคู่จึงเข้าวัง“วันนี้พวกเราไปพบเสด็จย่าในวังก่อน จากนั้นค่อยไปพบเสด็จแม่ที่นั่น” ฉู่จวินถิงพูดยิ้มๆ “เมื่อสองวันก่อนตอนข้าเข้าวัง เสด็จย่ายังสั่งข้าเป็นพิเศษว่าอยากพบเจ้า”“พวกเราแต่งงานกันแล้ว สมควรไปพบไทเฮาจริงๆ”“อีกเดี๋ยวได้พบเสด็จย่า เจ้าสมควรเปลี่ยนคำเรียกได้แล้ว เสด็จย่าชอบเจ้ามากมาโดยตลอด ครั้งก่อนเจ้าช่วยเสด็จย่าตามหาไข่มุกที่หายไปพบ นางพูดถึงเรื่องนี้บ่อยๆ ชื่นชมคว