Semua Bab ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง: Bab 1051 - Bab 1058

หร่วนเนี่ยนถังได้ยินคำพูดนี้กลับไม่แปลกใจเลยแม้แต่น้อย พูดยิ้มๆ “อันที่จริงข้าเห็นท่าทางเช่นนี้ของพี่รองก็เคยคิดเช่นนี้มาก่อน เพียงแต่ตอนพี่รองขอแต่งงาน ข้าเห็นพี่สะใภ้รองรับปากเองกับตา”“ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าพี่รองข้ารูปร่างกำยำล่ำสัน แต่เขาไม่ใช่คนหยาบคาย โดยเฉพาะยามปฏิบัติต่อหญิงสาวที่เขาชอบ”“หากพี่สะใภ้รองไม่ยินยอม ต่อให้พี่รองชอบ ก็ไม่มีวันบังคับนาง”“เพราะสาเหตุนี้ข้าจึงเกิดความสงสัย ในเมื่อพี่สะใภ้รองรับปากแต่งงานกับพี่รองข้าแล้ว เหตุใดแต่งงานแล้วยังเย็นชาถึงเพียงนี้มาโดยตลอด?”สีหน้าหร่วนเนี่ยนถังเจือความเอือมระอา ในอดีตพี่รองของนางเป็นคนอารมณ์ดีมากเพียงใด ทุกครั้งกลับมาล้วนยิ้มกว้างซื้อของอร่อยให้นางทว่านับตั้งแต่คบหากับพี่สะใภ้รอง เขาก็เปลี่ยนไป อารมณ์ไม่ดีเหมือนที่ผ่านมา หว่างคิ้วเจือแววเศร้าหมองอยู่ตลอดนี่ไม่ใช่อารมณ์ที่จะปรากฏบนใบหน้าของเขาในอดีต ยิ่งไปกว่านั้นบัดนี้คนคล้ายไม่มีชีวิตชีวาเหมือนที่ผ่านมา ราวกับดำดิ่งลงไปจนป่นปี้ไม่เหลือชิ้นดี“ก่อนหน้านี้เจ้าพูดว่าพี่สะใภ้รองให้พี่รองของเจ้าผ่านการทดสอบอย่างหนึ่ง หากผ่านแล้วก็จะมีลูกให้เขา ไม่สู้เจ้าพูดเถอะว่าการทด

“โดยทั่วไปสิงโตหินใหญ่จะวางไว้หน้าประตูใหญ่เพื่อปกปักรักษาเรือน แต่สิงโตหินน้อยมักพบเห็นได้ที่ใดเล่า?”ซ่งรั่วเจินมองทางคนรอบกายเหล่านั้น นี่เดาได้ไม่ยากสีหน้าหร่วนเนี่ยนถังค่อยๆ เปลี่ยนเป็นหวาดกลัว เมื่อวานตอนนางมาค้างแรมเรือนของพี่รอง ได้เห็นสิงโตหินสองตัวนี้ก็รู้สึกแปลก ยังตั้งใจเอ่ยปากถามสองประโยคอย่างไรเสียโดยทั่วไปสิงโตหินก็มักวางไว้ที่หน้าประตูใหญ่ สิงโตของผู้ใดวางไว้ที่หน้าประตูรองบ้างเล่า?ยิ่งไปกว่านั้น ที่แห่งนี้คือเรือนเล็กแห่งหนึ่ง เทียบกับสกุลหร่วนแล้ว เล็กเสียยิ่งกว่าเล็ก หากไม่ใช่เพราะพี่รองได้รับคำสั่งจากพี่สะใภ้รอง ก็คงไม่มาอยู่ที่นี่บัดนี้ได้ยินคำอธิบายของรั่วเจิน นางเพียงรู้สึกเย็นสันหลังวูบวาบ ช่างชวนให้คนตกใจโดยแท้!“สิงโตหินน้อยเฝ้าสุสาน นั่นไม่ได้หมายความว่าสถานที่ที่คุณชายรองสกุลหร่วนอยู่คือ...”ภายในสายตาของซ่งอี้อันเปี่ยมความตกตะลึง เพียงพูดถ้อยคำนี้ออกมาก็รู้สึกว้าวุ่นแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดว่าอาศัยอยู่ที่นี่มิน่าเล่าน้องหญิงห้าถึงพูดว่าบนตัวแม่นางหร่วนมีไอมรณะจางๆ ส่วนคุณชายรองสกุลหร่วน ต่อให้เขาไม่มีสายตาแหลมคมเช่นเดียวกับน้องหญิงห้า แต่มองผ่านหน้า

ฉู่จวินถิงมองเขาสายตาเย็นชาแวบหนึ่ง “เมื่อแรกเชิญเจ้าเข้าค่ายทหารเพราะเห็นว่าเจ้ามีวิชายุทธ์และความสามารถ”“บัดนี้เจ้าจู้จี้จุกจิก ฟังคำยุยงไม่ฟังเหตุผล ไม่มีแม้แต่ความกตัญญูต่อบิดามารดา ช่างโง่งมเหลือเกิน!”ก่อนหน้านี้เขาได้ยินคนพูดว่าฮูหยินท่านนี้ของคุณชายรองสกุลหร่วนแต่งงานเข้าสกุลหร่วนแล้วก็คล้ายตกถังข้าวสาร ไม่ต้องกังวลอาหารหรือเสื้อผ้า ยังขอเงินหร่วนหลิงเฟิงบ่อยๆสมบัติก้นหีบของหร่วนหลิงเฟิงใกล้หมดเต็มที ต่อให้เป็นเช่นนี้ก็ยังไม่พอเพราะเหตุนี้หร่วนหลิงเฟิงจึงทำการค้าและเปิดสำนักฝึกยุทธ์เพื่อหาเงินจำนวนหนึ่งทว่าบัดนี้ได้เห็นท่าทางนี้ของเขา...น่ากลัวว่าถูกหลอกใช้ก็ยังไม่รู้สึกตัว!ผู้ชายจ่ายเงินเพื่อฮูหยินเป็นเรื่องถูกต้องตามคุณธรรมฟ้าดิน เพียงแต่ยังต้องดูว่าฝ่ายหญิงจริงใจหรือไม่ บัดนี้เห็นได้ชัดว่าเขากลายเป็นถุงเงินคนหนึ่ง แต่เขายังคิดว่าอีกฝ่ายใสซื่อไร้เดียงสาหร่วนหลิงเฟิงก้มหน้าลงด้วยความรู้สึกผิด สีหน้าขมปร่าอย่างลึกซึ้งอันที่จริงช่วงนี้เขาเองก็ใคร่ครวญมาก่อน ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้เชียนเชียนช่วยเขาไว้ ช่วงเวลาที่อยู่ร่วมกันนั้น นางเป็นคนอ่อนโยนดุจนางฟ้าก็มิปาน ดูแลเขา

ภายในเรือนห่างไกลแห่งหนึ่งทางทิศตะวันออกของเมืองหวงเชียนเชียนและชายคนหนึ่งกำลังพลอดรักกันอย่างเร่าร้อนบนตั่งเตียง“เชียนเชียน ไอ้โง่นั่นยอมเชื่อคำพูดเจ้าและอาศัยอยู่ในสถานที่บ้านั่นหนึ่งเดือนจริงหรือ?” หร่วนหยวนอู่พูดยิ้มๆหวงเชียนเชียนเผยสีหน้าหมิ่นแคลน “หร่วนหลิงเฟิงก็คือตัวโง่งมคนหนึ่ง ข้าพูดอะไรเขาก็เชื่อ สองปีมานี้เขาก็ถูกข้าหลอกหัวหมุนไม่ใช่หรือ?”“แท้จริงแล้วเขาดีต่อข้าจริงๆ น่าเสียดายข้ามีท่านตั้งแต่แรก รอหลังผ่านไปหนึ่งเดือนเขาตายแล้ว ข้าจะกลายเป็นม่าย ท่านจะต้องดีต่อข้าด้วยล่ะ!”“เจ้าวางใจเถอะ! เจ้าก็คือคนรักของข้า ข้าย่อมต้องดีต่อเจ้า”หร่วนหยวนอู่ลูบไล้ผิวพรรณขาวเนียนละเอียดของหญิงสาว ภายในสายตาเปี่ยมความลำพองใจ“พูดไปแล้วก็บังเอิญยิ่งนัก เมื่อแรกคนที่ช่วยหร่วนหลิงเฟิงเอาไว้คือน้องสาวของข้า ท่านให้ข้าไปสวมรอย เขาก็คิดว่าข้าช่วยเขาเอาไว้จริงๆ ยังทำดีต่อข้าไปทุกจุด”หวงเชียนเชียนพูดพลางหัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้ “น้องสาวข้าน่ะ แม้ว่าหน้าตาเหมือนกับข้าไปทุกกระเบียดนิ้ว แต่นางถูกกำหนดให้ไม่มีวาสนาเหมือนข้า ยังคิดแต่งงานเข้าจวนสกุลหร่วน นางคู่ควรหรือ?”“ใช่แล้ว ตอนนี้น้