ลั่วกั๋วกงคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นภายในราชสำนักวันนี้แล้วก็รู้สึกปลอดโปร่งนัก“หลังจากที่ไทเฮาได้ยินเรื่องนี้ก็ส่งคนไปตบปากที่จวนเซียวอ๋อง ตบปากห้าสิบทีไม่ตกหล่นไปแม้แต่ครั้งเดียว”ชั่วขณะที่ทุกคนได้ยินผลลัพธ์เช่นนั้นก็รู้สึกสมใจยิ่งนัก ตบปากห้าสิบทีเป็นสิ่งที่นางสมควรได้รับจริงๆ“ตบปากห้าสิบที? ครั้งที่แล้วตบปากยี่สิบทีก็ตบจนบวมแล้ว ถ้าโดนตบห้าสิบทีจริงๆ เกรงว่าคงตบจนหน้าแตกไปเลยกระมัง?”ซ่งรั่วเจินเลิกคิ้วเรียวบาง เจียงฉิงหลานแค้นเคืองนางมาโดยตลอดเพราะการตบยี่สิบครั้งนี้ ตอนนี้โดนตบไปห้าสิบที เกรงว่าหลังจากนี้เจียงฉิงหลานคงต้องพักรักษาตัวอยู่ในจวนไปอีกพักใหญ่“สมควร!” เยี่ยนชิงอวี้กล่าวอย่างดูแคลน “ไม่รู้ว่าตระกูลเจียงเลี้ยงลูกสาวมายังไง ถึงได้เลี้ยงออกมาไร้กฎระเบียบปานนี้!”“ถ้าอย่างนั้นเซียวอ๋องจะได้รับผลกระทบจากเรื่องนี้หรือไม่?” ซ่งรั่วเจินถามฉู่จวินถิงแววตาเฉยเมย “เสด็จพ่อทรงตำหนิไปแล้ว หลังเลิกประชุมยังถูกกุ้ยเฟยเรียกตัวไปอีก คิดว่าตอนนี้คงกำลังถูกตำหนิอยู่”ฉู่อี้ชวนมีศักดิ์เป็นท่านอ๋อง แม้เรื่องนี้จะทำให้ทุกคนไม่พอใจ แต่กล่าวถึงที่สุดแล้วเจียงฉิงหลานเป็นคนก่อปัญหา ฉู่
Baca selengkapnya