Semua Bab ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง: Bab 1111 - Bab 1120

“ท่านอ๋อง หม่อมฉันเองก็จะไปดูด้วยเพคะ!”ซ่งรั่วเจินเองก็รีบตามไป สุขภาพพี่สะใภ้ได้รับการบำรุงดูแลอยู่ตลอด ค่อยๆ ดีขึ้นแล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าวันนี้จะได้รับการกระตุ้นเช่นนี้ ถึงขั้นหมดสติไปแล้วหากเป็นอันใดไปจริงๆ ย่อมหนีไม่พ้นเจียงฉิงหลานหลังเจียงฉิงหลานได้ยินว่าลั่วชิงอินหมดสติไป รู้สึกเพียงคิ้วกระตุกขึ้นมา เหตุใดกลายเป็นเช่นนี้ไปได้?นางก็แค่พูดตามปากพาไปเท่านั้น คิดไม่ถึงเลยว่าลั่วชิงอินจะสะเทือนใจจนหมดสติไปเช่นนี้ ทั้งๆ ที่นางสุขภาพไม่ดีเอง ตอนนี้ไม่ใช่ทุกเรื่องล้วนโยนมาที่นางหรอกหรือ?ซวยอย่างถึงที่สุดโดยแท้!“ท่านอ๋อง หม่อมฉันไม่ได้ตั้งใจเพคะ!” เจียงฉิงหลานมองฉู่มู่ชวน ใบหน้าเรียวเล็กเปี่ยมความกลัวฉู่มู่ชวนขมวดคิ้วแน่น เขาคิดไม่ถึงเลยว่าจะบังเอิญถึงเพียงนี้ ลั่วชิงอินเป็นลมหมดสติไปในช่วงเวลานี้ ถูกพวกเขาจับเป็นจุดอ่อนไปแล้วหากเกิดเรื่องขึ้น เช่นนั้นก็หนีไม่พ้นพวกเขาจริงๆ!“ภายภาคหน้าเจ้าจะต้องระวังคำพูดสักหน่อย อย่าได้พูดปากไม่มีหูรูด!” เซียวอ๋องพูดเสียงเคร่งขรึมเจียงฉิงหลานพยักหน้าเชื่อฟัง กลับมองท่าทีของเขาออกผ่านคำพูดเขาไม่ได้โมโหนางจริง ตราบใดที่มีเซียวอ๋องเป็นที

ฉู่มู่ชวนเห็นท่าทีหยิ่งทะนงเย็นชาของซ่งเยี่ยนโจว รู้สึกไม่สบอารมณ์ภายในใจคนผู้นี้ไม่มีไหวพริบเลยแม้แต่น้อย หรือจะต้องทำให้วันนี้เขาอับจนหนทางให้ได้?“เสด็จพี่ เดิมทีเรื่องวันนี้ก็เป็นชายารองทำผิดก่อน ยังรีบขอโทษเถอะ”เสียงฉู่จวินถิงเรียบเฉยเย็นชา กลับสะท้อนความแข็งแกร่งหลายส่วน “พี่สะใภ้ใหญ่ตั้งครรภ์ เดิมทีก็อ่อนแออยู่แล้ว สมควรรักษาอารมณ์ให้เป็นปกติ บัดนี้กลับถูกทำให้โมโหจนหมดสติ เสด็จพี่เป็นองค์ชาย สมควรเป็นแบบอย่างพ่ะย่ะค่ะ”ฉู่มู่ชวนหันหน้าสบสายตาฉู่จวินถิง ภายในใจหนักอึ้ง คิดไม่ถึงเลยว่าน้องสามจะเกิดความขัดแย้งกับเขาเพราะเรื่องนี้“ล้วนเป็นความผิดของข้า ขออภัย”เจียงฉิงหลานตาแดง ใบหน้าเปี่ยมความรู้สึกผิด คุกเข่าลงต่อหน้าลั่วชิงอิน“ฮูหยินน้อยซ่ง ข้าไม่ได้ตั้งใจจริงๆ เพียงแต่อยากขอให้แม่นางซ่งช่วยพี่สาวข้าดูสักหน่อย ได้ยินว่าวิชาแพทย์นางล้ำเลิศ บังเอิญเอ่ยถึงเจ้า นี่ไม่ใช่นินทาเจ้าทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียง”“พันผิดหมื่นพลาดก็ล้วนเป็นความผิดของข้า เจ้าให้อภัยข้าสักครั้งได้หรือไม่? ภายภาคหน้าข้าจะระวัง ไม่มีวันพูดจาเหลวไหลอีก”สองมือลั่วชิงอินลูบท้องของตน มองเห็นท่าทางน่าสงส

สกุลซ่งตอนกู้หรูเยียนได้เห็นพวกเยี่ยนชิงอวี้ประคองลั่วชิงอินลงจากรถม้าอย่างระมัดระวัง รวมถึงสีหน้าเผือดซีดของลั่วชิงอินแล้ว ก็ปรี่ถลันเข้ามา“นี่เกิดอันใดขึ้น? คงไม่ใช่เกิดเรื่องอันใดขึ้นในงานเลี้ยงหรอกกระมัง อยู่ดีๆ เหตุใดสีหน้าย่ำแย่ถึงเพียงนี้เล่า?”ตอนนี้ลั่วชิงอินอารมณ์ดีมาก แม้พูดว่าเพิ่งผ่านปัญหามา แต่บัดนี้นางกำลังดีใจที่ตนเองกำลังตั้งครรภ์“ท่านแม่ ข้าตั้งครรภ์แล้วเจ้าค่ะ”เพียงพูดถ้อยคำนี้ออกมา สีหน้าเป็นกังวลของกู้หรูเยียนก็กลายเป็นตกตะลึงระคนดีใจ“จริงหรือ?” ครู่ต่อมานางหันมองซ่งเยี่ยนโจว มุมปากยกขึ้นไม่หยุด “ชิงอินท้องแล้วหรือ?”ซ่งเยี่ยนโจวพยักหน้ายิ้มๆ “ก่อนหน้านี้ชิงอินเป็นลมหมดสติไปในจวนเช่ออ๋อง น้องห้าจึงจับชีพจรออกมาขอรับ”เพียงกู้หรูเยียนได้ยินว่าลูกสาวตนจับชีพจร ความสงสัยหายไปในทันใด ในบรรดาหมอทั้งหมด นางเชื่อวิชาแพทย์ของลูกสาวตนที่สุด เพียงแต่ชิงอินถึงขั้นเป็นลมหมดสติเชียวหรือ?“อยู่ดีๆ เหตุใดเป็นลมไปได้? ใช่หรือไม่ว่าตั้งครรภ์แล้วลำบากเกินไป?”เยี่ยนชิงอวี้เห็นท่าทางใส่ใจของกู้หรูเยียน โทสะภายในใจนางถึงสงบลงหลายส่วน เอ่ยปากพูดว่า“หรูเยียน วันนี้ยากจะ

จากนั้นซ่งรั่วเจินกำชับทั้งหมดเรียบร้อยแล้ว ก็ให้พี่สะใภ้ใหญ่รีบไปพักผ่อนเร็วหน่อย นางเดินไปหยุดข้างกายเยี่ยนชิงอวี้ คิ้วยาวดุจกิ่งหลิวมุ่นเข้าหากันเบาๆ“รั่วเจิน เป็นอะไรไป? มีเรื่องใดผิดปกติหรือ?”“ท่านป้า บนตัวท่านมีกลิ่นหอมอ่อนๆ สายหนึ่ง ไม่คล้ายกลิ่นแป้งชาดเจ้าค่ะ”ได้ยินดังนั้น เยี่ยนชิงอวี้ชะงักไป ครู่ต่อมายกมือขึ้นดมดู พบว่าคล้ายมีกลิ่นหอมอ่อนๆ สายหนึ่งจริง“แป้งหอมของข้าก็ไม่ใช่กลิ่นนี้ กลิ่นนี้มาจากที่ใด?”คนที่นี่ล้วนเป็นคนฉลาด ได้ยินเรื่องนี้ อีกทั้งยังเห็นสีหน้าของซ่งรั่วเจิน ทันใดนั้นตึงเครียดขึ้นมา“กลิ่นหอมนี้ไม่ใช่ยาพิษหรอกกระมัง?”ซ่งรั่วเจินส่ายหน้าเบาๆ ใคร่ครวญอย่างละเอียดครู่หนึ่งจึงพูดว่า “กลิ่นนี้กลับไร้พิษ แต่ดอกหลิงเช่อไม่สามารถวางอยู่รวมกันกับกิ่งเถาวัลย์ที่พี่สะใภ้ใหญ่ชอบได้ หาไม่แล้วจะทำให้คนโดนพิษได้อย่างง่ายดายเจ้าค่ะ”“อะไรนะ?”เยี่ยนชิงอวี้เผยสีหน้ากังวล รีบพูด “เมื่อครู่ข้าเข้าไปในห้องชิงอิน จะมีปัญหาหรือไม่?”“เมื่อครู่ข้าเข้าไปดูภายในห้องพี่สะใภ้ใหญ่ก่อนแล้ว ไม่พบกิ่งเถาวัลย์ ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ”“หากสองสิ่งนี้อยู่ร่วมกัน กลิ่นหอมจะเปลี่ยนไปไม

เดิมทีเช่ออ๋องแต่งงานเป็นเรื่องใหญ่ ขุนนางไม่น้อยล้วนไปเข้าร่วมแสดงความยินดี ทว่าเซียวอ๋องสร้างความวุ่นวายใหญ่โตถึงเพียงนี้ ต่อให้คนในงานเลี้ยงไม่อยากรับรู้ก็ยังเป็นเรื่องยากยิ่งไม่ต้องพูดว่าตำแหน่งของลั่วกั๋วกงในราชสำนักไม่ต่ำ ซ่งหลินเองก็ทำความดีความชอบยิ่งใหญ่กลับมาเรื่องของลั่วชิงอินในปีนั้นชวนให้คนเสียดาย ทุกคนล้วนคิดว่านางผ่านไปได้อย่างยากลำบาก สุขภาพเองก็ไม่ดี ถูกพูดจนโมโหหมดสติไป ไม่มีความบาดหมางกับชายารองเซียว เรียกได้ว่าเป็นเคราะห์กรรมที่ไม่คาดคิด“แม้ว่าชายารองเซียวเป็นน้องสาวแท้ๆ แต่ก็ไม่สมควรพูดเรื่องพระชายาเซียวไม่อาจตั้งครรภ์ออกมาต่อหน้าผู้อื่น การกระทำเช่นนี้สมควรถูกห้ามปราม ทว่าเซียวอ๋องกลับไม่คัดค้าน ตรงข้ามกันนางกลับก่อเรื่องไปทุกหนแห่ง แม้แต่พระชายาฉู่ก็พลอยเดือดร้อนไปด้วยพ่ะย่ะค่ะ”ฉู่อี้ชวนมองทุกคนที่เริ่มฟ้องร้องตนเอง สีหน้าไม่สบอารมณ์จนผิดปกติเรื่องเมื่อวานไม่เหมาะสมจริง แต่พูดไปแล้วก็เป็นเพียงเรื่องเล็ก ไม่มีอันใดเร่งด่วน แต่หลุดออกจากปากพวกเขาแล้วกลับกลายเป็นความผิดมหันต์ เห็นได้ชัดว่าจงใจหาเรื่อง!ลั่วกั๋วกงคุกเข่าลงไป “ฝ่าบาท ลูกสาวของกระหม่อมเป็นผู