All Chapters of ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง: Chapter 1101 - Chapter 1110

ซ่งรั่วเจินเพิ่งจะตระหนักถึงเหตุผลที่เมิ่งชิ่นมาบอกนาง “เจ้าหมายความว่า...อีกประเดี๋ยวพระชายามู่อวิ๋นจะมาหาเรื่องข้ากระนั้นหรือ?” เมิ่งชิ่นพยักหน้า “ข้าคิดว่ามีความเป็นไปได้ พระชายามู่อวิ๋นมีอุปนิสัยหุนหันอยู่เป็นนิจ ต่างจากฮูหยินนางอื่น เจ้าจงตามติดอยู่ข้างกายฉู่อ๋องเถิด อย่าได้ไปด้านหลังเลย” “นางเป็นผู้อาวุโส ย่อมไม่อาจมาตามหาเจ้าจากทางด้านหน้าได้ ตราบเท่าที่มิได้พบหน้ากัน ก็ย่อมไม่เป็นอันใด” แต่ทว่า ครั้นซ่งรั่วเจินฟังจบแล้ว ก็กล่าวขึ้นอย่างทันทีว่า “เกรงว่าจะเป็นไปมิได้เสียแล้ว” เมิ่งชิ่นงุนงงเป็นอย่างยิ่ง ยังไม่ทันได้ตระหนักว่าคำนี้หมายความว่าอย่างไร ก็เห็นเจียงฉิงหลานยิ้มพลางเดินเข้ามาแล้ว “พระชายาฉู่อ๋อง พบกันอีกแล้ว” นางย่างกรายเข้ามาด้วยใบหน้าที่เปี่ยมด้วยความเบิกบาน บนใบหน้านั้นหาได้มีความไม่พอใจต่อซ่งรั่วเจินแม้แต่น้อยไม่ ตรงกันข้าม กลับดูราวกับปลาบปลื้มที่ได้พบกันอีกครั้ง “เรื่องครั้งก่อนล้วนเป็นความผิดของข้าเอง นับแต่ได้รับการตักเตือนจากฉู่อ๋อง ข้าก็กลับไปทบทวนสำนึกอย่างถี่ถ้วน ในภายหน้า ข้าจะไม่กระทำเรื่องที่ผิดเยี่ยงนั้นอีกเด็ดขาด”

ซ่งรั่วเจินเห็นว่าฉู่จวินถิงหาได้พูดคุยทักทายกับองค์ชายคนอื่นต่อไม่ เขาเดินตรงมาหานาง แววตาใสกระจ่างฉายแววฉงน “ไยจึงมาเร็วถึงเพียงนี้?” “อวยพรเสร็จแล้ว ก็มิมีสิ่งใดอื่นอีก” ฉู่จวินถิงย่างกายมานั่งลงข้างซ่งรั่วเจิน “เมื่อครู่ชายารองเซียวมาหาเรื่องหรือ?” “แค่เรื่องเล็กน้อยเรื่องหนึ่ง เพราะก่อนหน้านี้นางได้รับความอยุติธรรมที่ร้านค้ามาก่อน บัดนี้ได้แต่งงานกับเซียวอ๋อง ก็นับว่าเป็นพี่สะใภ้ของพวกเราแล้ว ย่อมปรารถนาจะทวงศักดิ์ศรีกลับคืนเป็นธรรมดา” มุมปากของซ่งรั่วเจินยกขึ้นเล็กน้อย อุบายเล็กน้อยเหล่านี้ สำหรับนางแล้วไม่นับว่าน่ากลัวอะไร เจียงฉิงหลานคิดจะประจบนางนั้น ย่อมเป็นไปมิได้ “เมื่อก่อนเซียวอ๋องหาได้เป็นผู้รอบคอบระมัดระวังในทุกเรื่องไม่ การกระทำในวันนี้จึงแปลกไปอยู่บ้าง” ฉู่จวินถิงพยักหน้า “เมื่อครู่พวกเราพูดไปแล้ว ทว่าเสด็จพี่หาได้ใส่ใจไม่ เขาโปรดปรานเจียงฉิงหลานนัก ก็แล้วแต่เขาเถิด” มองผ่านสีหน้าเย็นชาของบุรุษ ซ่งรั่วเจินก็สัมผัสได้ถึงความแปรเปลี่ยนของอารมณ์ในทันที นี่เขา…ผิดหวังในตัวองค์ชายใหญ่หรือ? นางหาได้ใส่ใจเรื่องความขัดแย้งระหว่างองค์ชายท

เมื่อทุกคนได้ยินวาจาของซ่งรั่วเจิน สีหน้าก็พลันแปรเปลี่ยนเป็นพิกลอีกครา พระชายามู่อวิ๋นก็หาใช่แม่สามีของพระชายาฉู่อ๋องไม่ แม้นจะบอกว่าเป็นผู้อาวุโส แต่นั่นก็เป็นความสัมพันธ์ที่ห่างอยู่มาก อย่างไรเสียก็มิใช่หน้าที่ของผู้อาวุโสที่เป็นญาติห่าง ๆ จนแทบไม่มีความเกี่ยวข้องเลยจะมาตักเตือนว่ากล่าวได้มิใช่หรือ? เช่ออ๋องแต่งงาน พระชายาฉู่อ๋องตั้งใจมาแสดงความยินดี ในวันมงคลเช่นนี้ พระชายามู่อวิ๋นกลับเรียกนางไปว่ากล่าว เช่นนี้ไม่ว่าผู้ใดก็ย่อมไม่พอใจ พระชายามู่อวิ๋นมองพินิจพิจารณาสตรีเบื้องหน้า ก่อนจะพบว่าสตรีนางนี้หาใช่คนธรรมดาไม่ ที่ผ่านมานั้นประเมินนางต่ำไปเสียแล้ว! เอื้อนวาจาเพียงคราเดียว ก็ปฏิเสธความผิดทั้งปวงได้ทั้งหมด ถึงขั้นทำให้ทุกคนรู้สึกว่า นางใช้ท่าทีของผู้อาวุโสมาอวดเบ่งอำนาจเสียเอง ล้วนกลายเป็นความผิดของนางทั้งสิ้น “ข้าได้ยินมาว่าก่อนหน้านี้พระชายาฉู่อ๋องกับฉิงหลานมีปากเสียงกันบนถนน ตบปากถึงยี่สิบฉาด ข้าคิดว่าฉู่อ๋องกับเซียวอ๋องนั้นเป็นพี่น้องร่วมสายโลหิต พวกเจ้าก็มีฐานะเป็นพี่สะใภ้น้องสะใภ้ ในวันหน้าจะต้องพบเจอกันอยู่เรื่อย ไม่อาจเลี่ยงได้” “ด้วยเหตุนี้จ

จากนั้นสิ้นเสียงของซ่งรั่วเจิน ภายในสายตาทุกคนที่นี่ล้วนเผยแววเหลือจะเชื่อ“พระชายาฉู่ ท่านสามหาวยิ่งนัก กล้าพูดจาเหลวไหลออกมาต่อหน้าคนมากถึงเพียงนี้!”“หรือเพราะฉิงหลานล่วงเกินท่าน ท่านจึงอยากทำร้ายนางจนภายภาคหน้าไม่สามารถมีลูกได้?”“ฉู่อ๋องถึงขั้นยอมให้ท่านทำเรื่องเช่นนี้ น่ากลัวยิ่งนัก!”สีหน้าพระชายามู่อวิ๋นแข็งทื่อดุจเหล็ก ก่อนหน้านี้ก็มองออกว่าซ่งรั่วเจินไม่ใช่คนรับมือง่าย นับตั้งแต่มาก็ไม่วางตัวสูงส่งหรือต่ำต้อยมาโดยตลอด ไม่มีความเคารพนางเลยสักเศษเสี้ยวบัดนี้ยังกล้าพูดถ้อยคำเช่นนี้ต่อหน้าคนมากถึงเพียงนี้ กล้ามากจริงๆ!เจียงฉิงหลานเองก็โง่งมไปแล้ว นางจงใจยั่วโทสะซ่งรั่วเจินจริงๆ เพื่อให้นางทำผิดพลาด จะได้จับจุดอ่อน แต่ใครคิดเล่าว่าผู้หญิงคนนี้จะไม่ทำตามแผนที่วางไว้?หากถ้อยคำนี้ออกจากปากของผู้อื่น นางกลับไม่กลัว แต่นึกถึงวิธีแปลกประหลาดเหล่านั้นของซ่งรั่วเจิน หากทำร้ายนางจนไม่อาจตั้งครรภ์ได้จริง นั่นจะดีได้อย่างไร?เจียงหลูเสวี่ยตกตะลึงหวาดกลัว นางไม่เคยพบคนกล้าถึงเพียงนี้มาก่อน!ถ้อยคำนี้ต่อให้พูดลับหลังก็ยังกังวลจะถูกได้ยิน ยิ่งไม่ต้องพูดว่านางประกาศออกมาเช่นนี้ นางไม

“พระชายามู่อวิ๋น ไม่ใช่ข้าว่านะ นางเป็นอนุคนหนึ่ง วันนี้มาเข้าร่วมงานเลี้ยง กฎระเบียบไม่มีเลยสักนิด เจ้าในฐานะน้าก็สมควรสั่งสอนดีๆ”“เมื่อครู่ตอนข้ามา ได้ยินแขกกำลังซุบซิบกัน ก่อนหน้านี้นางได้เป็นชายารองเซียวเช่นไร ใช้วิธีการไม่สง่าผ่าเผย ทุกคนล้วนรู้ดี”“ให้ข้าพูดชายารองสมควรพักรักษาตัวอบรมบ่มนิสัยดีๆ สำนึกผิดอยู่ภายในจวน”“บัดนี้กลับดี มาเข้าร่วมงานเลี้ยงอย่างสง่าผ่าเผย หนำซ้ำยังก่อเรื่องเช่นนี้ออกมา เล่าลือออกไปไม่เพียงแต่สกุลเจียง หน้าตาจวนเซียวอ๋องเองก็หมดสิ้นไปด้วย!”ลู่หมิ่นฮุ่ยส่ายหน้า สีหน้ายากจะปกปิดความรังเกียจ “หากไม่ใช่เพราะเห็นแก่หน้าเจ้า ข้าก็คงพารั่วเจินจากไปแล้ว หากเล่าลือออกไปว่าพวกเราอยู่ร่วมกับอนุคนหนึ่ง ยังจะคิดว่าพวกเราเห็นดีเห็นงามกับพฤติกรรมเช่นนี้!”พระชายามู่อวิ๋นรู้ว่าแต่ไหนแต่ไรมาลู่หมิ่นฮุ่ยวาจาเฉียบแหลม แต่เพราะระหว่างทั้งคู่ไม่เคยมีความขัดแย้งกันมาก่อน นี่จึงไม่รู้สึกไม่เหมาะสมใครคิดเล่าว่าวันนี้กลับผูกแค้นแล้ว เอ่ยถ้อยคำนี้ออกมานางก็ไม่รู้จะตอบโต้เยี่ยงไร!“รั่วเจิน พวกเราเป็นนายหญิงของบ้าน ภายภาคหน้าอย่าได้ข้องเกี่ยวกับอนุมากนัก เล่าลือออกไปจะเส