All Chapters of ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง: Chapter 1191 - Chapter 1200

เหยียนเจิงในขณะที่สั่งการลูกน้อง ก็ตระหนักได้ว่าสถานการณ์นั้นสลับซับซ้อนยิ่งกว่าที่คิดไว้ จึงตั้งใจว่าจะไปตรวจสอบยังพื้นที่นี้ด้วยตนเอง ฉู่จวินถิงรู้ถึงความผิดแปลกของสถานที่นี้ ครานี้ไม่ว่าอย่างไรก็จำต้องจับจ้าวเชียนให้ได้ มอบหลักฐานความผิดทั้งปวงไปพร้อมกัน จึงจะสามารถทำให้สกุลหลิงแม้กระทั่งเช่ออ๋องไม่เหลือที่ให้ลุกขึ้นได้อีก “เจ้าไปกับข้า” เหยียนเจิงมองฉู่จวินถิงแวบหนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าตอบรับ “ขอรับ” ซ่งรั่วเจินเมื่อเห็นทั้งสองจากไป ก็หาได้ติดตามไปโดยพลันไม่ หากแต่หยิบกระดาษยันต์ออกมา และเริ่มวาดยันต์ สภาพการณ์ในยามนี้ หากไร้ซึ่งกระดาษยันต์ เกรงว่าการจะเสาะหาคนอย่างราบรื่นนั้นมิใช่เรื่องง่าย ทว่าในครานี้ก็ไม่อาจชักช้าได้ จำต้องปล่อยให้พวกเขาล่วงหน้าไปก่อน ชิงเถิงกับไป๋จื่อเห็นพระชายาของสกุลตนเริ่มวาดยันต์ ดวงตาทั้งคู่ต่างฉายแววพิศวง พวกนางหาใช่จะไม่เคยเห็นฝีมือของพระชายาไม่ เพียงแต่ทุกครั้งที่ได้เห็น ก็อดมิได้ที่จะถูกดึงดูดใจ หรือว่ายันต์นี้จะสามารถเสาะหาคนออกมาได้เลยงั้นหรือ? เห็นซ่งรั่วเจินยกพู่กันจุ่มชาด วาดลงบนกระดาษยันต์อย่างชำนาญ ท่าทางอันสง

ซ่งรั่วเจินแววตาเย็นชา “มือของเขาไม่รู้ว่าเปื้อนชีวิตผู้บริสุทธิ์ไปเท่าใด ยังคิดจะมีชีวิตอย่างสงบสุข ช่างเพ้อฝันนัก!” “ข้าได้ยินมาว่าโทษทัณฑ์ของศาลต้าหลี่มีหลากหลายวิธี ต่อให้เทียบกับของท่านอ๋องแล้ว ก็ไม่ได้ด้อยกว่าเลยแม้แต่น้อย รอให้เขาลองไปทีละอย่างเสียก่อน ค่อยมาดูว่าเขายังจะสามารถปากแข็งได้อีกหรือไม่!” ฉู่จวินถิงกับเหยียนเจิง หลังจากที่จับกุมบุรุษชุดดำได้แล้ว ก็รีบกลับมาตรวจดูอาการของจ้าวเชียน บุรุษชุดดำเป็นมือสังหาร สิ่งที่รับรู้อาจไม่มากนัก แต่สิ่งที่จ้าวเชียนรู้นั้นย่อมไม่น้อยเป็นแน่! หากจ้าวเชียนตายแล้ว ไม่ต้องสงสัยเลยว่าจะวุ่นวายมาก เพียงแต่เมื่อครู่เห็นสภาพที่จ้าวเชียนถูกกริชแทง เกรงว่าคงไม่อาจรอดชีวิต ไม่คิดเลยว่า ครั้นทั้งสองเพิ่งกลับมา ก็ได้ยินถ้อยคำนี้ของซ่งรั่วเจินเข้า เหยียนเจิงสีหน้าซับซ้อน ก่อนจะตระหนักได้ทันทีว่าเหตุใดพระชายาฉู่อ๋องกับฉู่อ๋องจึงเป็นคู่ที่สวรรค์ลิขิต ทั้งช่วยชีวิต ทั้งคิดลงทัณฑ์ในเวลาเดียวกัน ความคิดแตกต่างจากสตรีทั่วไปโดยสิ้นเชิง ไร้ซึ่งความใจอ่อนของสตรีแม้แต่น้อยอย่างแท้จริง ซ่งรั่วเจินหันกลับมาก็เห็นฉู่จวินถิ

หลิงเชี่ยนเอ๋อร์เมื่อได้ยินว่าทุกอย่างอาจเกี่ยวข้องกับซ่งรั่วเจินอีกแล้ว ก็ไม่อาจฝืนสีหน้าย่ำแย่ไว้ได้อีก กล่าวด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวว่า “สตรีนางนี้ก็คือตัวปัญหา แผนการของพวกเราทุกครั้งล้วนถูกนางทำลาย หากไม่กำจัดนางเสีย ก็จะมีปัญหาตามมาไม่รู้จบ พวกเราเองก็จะเป็นอันตรายมาก!” หลิงไท่ซือและนายท่านหลิงต่างมีสีหน้าเคร่งเครียดเช่นกัน พวกเขาย่อมรู้ว่าซ่งรั่วเจินเป็นตัวปัญหา ตั้งแต่เมื่อคราก่อนที่ไต้ซือเทียนจีสิ้นชีพ พวกเขาก็รู้แล้ว แต่ก็จนปัญญา อย่าว่าแต่ฐานะของสกุลซ่งที่ตั้งตระหง่านอยู่นั้นเลย ตั้งแต่ที่พวกเขากลับสู่เมืองหลวง สกุลซ่งก็จับตาดูพวกเขาตลอด ซ่งหลินตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าจะล้างแค้นให้พี่น้องเหล่านั้นในอดีต แม้แต่ราชครูกู้ก็ล้วนจับตาดูอยู่ตลอด พวกเขามิกล้ากระทำอะไรโดยไม่คิดรอบคอบ พลาดพลั้งถูกจับช่องโหว่ได้เพียงเล็กน้อย เช่นนั้นย่อมไม่มีวันฟื้นกลับคืน! ยิ่งไปกว่านั้น ซ่งรั่วเจินบัดนี้ได้แต่งงานกับฉู่อ๋องแล้ว จวนฉู่อ๋องเฝ้ายามเข้มงวด ทุกคนต่างรู้กันทั่ว หากคิดจะสังหารคนในจวนฉู่อ๋อง เช่นนั้นก็แทบไม่ต่างกับหาที่ตาย! ต่อให้อยู่ด้านนอก ฉู่จวินถิงก็ยังจัดคนคุ้ม

เห็นจวนเช่ออ๋องจุดไฟสว่างไสว ราษฎรบ้านใกล้เรือนเคียงเห็นคนมากมายถึงเพียงนี้ ต่างพากันรู้สึกแปลกใจตอนพวกเขาเห็นคนของศาลต้าหลี่เอาตัวเช่ออ๋องและพระชายาไป เกิดความตกตะลึงพรึงเพริดภายในใจ“นี่เช่ออ๋องและพระชายาทำอันใดลงไปหรือ? เหตุใดถึงถูกคนของศาลต้าหลี่พาตัวไปเล่า?”“ข้าได้ยินว่าศาลต้าหลี่กำลังสืบว่าใครคือผู้วางยาพิษภายในค่ายทหาร คงไม่ใช่ว่าเกี่ยวข้องกับเช่ออ๋องหรอกกระมัง?”“หากเป็นเช่นนี้จริง นี่ไม่ใช่พี่น้องสังหารกันเองหรอกหรือ? ปกติข้าเห็นเช่ออ๋องและฉู่อ๋องเรียกขานกันเป็นพี่น้อง ความสัมพันธ์ไม่ธรรมดา คิดไม่ถึงเลยว่าลับหลังจะลงมืออย่างโหดเหี้ยมเช่นนี้!”ข่าวแพร่สะพัดออกไป เวลาเพียงวันเดียว ทั้งตรอกเล็กตรอกน้อยต่างรู้เรื่องกันแทบทั้งหมดแล้วชั่วขณะขุนนางในราชสำนักทั้งหมดได้ทราบข่าว ต่างสั่นสะท้านขึ้นมาทีหนึ่งพวกเขาล้วนเป็นคนฉลาด ก่อนหน้านี้ตอนเกิดเรื่อง ทุกคนล้วนรู้ว่ามีคนบงการอยู่เบื้องหลัง เพียงแต่ไม่รู้ว่าเป็นฝีมือใครศาลต้าหลี่ไม่มีวันจับตัวไปอย่างไร้สาเหตุ จะต้องพบหลักฐาน นี่ถึงได้พาสองสามีภรรยาเช่ออ๋องไปน่ากลัวว่า...สกุลหลิงเองก็มีส่วนร่วมด้วย!ซ่งรั่วเจินตื่นขึ้นมาก็ไ

“ก่อนหน้านี้ตอนฉู่อ๋องไม่รู้เป็นหรือตายอยู่ในค่ายทหาร หลิงไท่ซือกลับอยากลงโทษให้ได้ ตอนนั้นท่านไม่มีท่าทีเช่นนี้เลยนี่” ราชครูกู้พูดเสียงเรียบๆสีหน้าหลิงไท่ซือเคร่งขรึม กลับพูดตอบโต้ไม่ออกใครคิดเล่าว่าถ้อยคำที่พูดไปเมื่อหลายวันก่อน เวลาเพียงชั่วพริบตาจะกลับมาแทงตนเอง?ขุนนางคนอื่นในราชสำนักต่างพากันสนับสนุน ยิ่งไปกว่านั้นยังมีคนฟ้องร้องเช่ออ๋อง พูดถึงความผิดทั้งหมดที่เขาเคยทำออกมา รวมถึงเรื่องที่ว่าครั้งหนึ่งเคยดื่มเหล้าโวยวายด้วยปกติเรื่องเหล่านี้ไม่นับเป็นอะไร ทว่าเพียงเกิดเรื่องขึ้น ทุกข้อกล่าวหารวมกัน ต่อให้เล็กน้อยอย่างไรก็ล้วนเป็นความผิด!ฉู่จวินถิงและขุนนางสองสามท่านสบตากันแวบหนึ่ง นึกถึงหลักฐานที่พวกเขาเตรียมไว้ดีแล้ว วันนี้ไม่มีวันปล่อยโอกาสให้สกุลหลิงและเช่ออ๋องพลิกสถานการณ์ได้!“หลิงไท่ซือ ท่านเองก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้งั้นหรือ?” ฮ่องเต้เอ่ยถามเสียงเรียบหนึ่งประโยค ใบหน้ากลับไร้คลื่นอารมณ์หลิงไท่ซือกระวนกระวายภายในใจ มองผ่านอารมณ์ของฝ่าบาท เขาคิดว่านี่คือความเงียบก่อนพายุมาหากยอมรับผิดในตอนนี้ เขาไม่รู้ว่าศาลต้าหลี่สืบได้สิ่งใดออกมาบ้าง รับผิดส่งเดชมีแต่จ