Semua Bab ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง: Bab 1211 - Bab 1220

เหยาซื่อ ฮูหยินบ้านใหญ่สกุลซ่งเดินนำอยู่ด้านหน้าสุด น้องสะใภ้สองคนและผู้เยาว์เดินตามมาข้างกายเมื่อเห็นกู้หรูเยียน ใบหน้าก็เผยรอยยิ้มสนิทสนมออกมา พร่ำพูดว่าพวกตนเป็นคนครอบครัวเดียวกัน ควรไปมาหาสู่กันให้มากไว้พวกซ่งรั่วเจินมองตาอย่างรู้ใจกัน ดูจากท่าทีนี้ก็คาดเดาได้ว่าวันนี้พวกเขามีเรื่องมาขอร้อง มิฉะนั้นหลายปีที่ผ่านมาความสัมพันธ์สองฝ่ายชืดชามาโดยตลอด อยู่ดีๆ จะมากระตือรือร้นปานนี้ได้อย่างไร?ขณะที่ซ่งปี้อวิ๋นยืนเด่นอยู่ท่ามกลางผู้เยาว์ฝั่งบ้านใหญ่สกุลซ่งไม่เจอกันพักเดียว ซ่งปี้อวิ๋นผอมลงจากตอนแรกไม่น้อย ความอมทุกข์ปกคลุมอยู่ตรงหว่างคิ้ว ไม่สดใสมีชีวิตชีวาเหมือนกาลก่อน ตรงกันข้าม กลับแฝงไว้ซึ่งความหดหู่หม่นหมองซ่งปี้อวิ๋นก็สังเกตเห็นซ่งรั่วเจินแล้วเช่นกัน สีหน้าจึงแข็งทื่อไปชั่วขณะนางไม่อยากมาจวนสกุลซ่งเลย แต่มารดาบอกว่าซ่งรั่วเจินออกเรือนแล้ว ถึงมาจวนสกุลซ่งก็คงไม่ได้เจอ นางจึงได้ตามมาด้วยใครเลยจะคาดว่าวันนี้ซ่งรั่วเจินก็อยู่ด้วยพอดี ทั้งยังมาเจอกันโดยบังเอิญ ในใจพลันรู้สึกอับอายขายหน้าตอนนี้คนที่นางไม่อยากเจอมากที่สุดก็คือซ่งรั่วเจิน“พี่สะใภ้ วันนี้ท่านกับน้องสะใภ้มาด

เห็นซ่งรั่วเจินไม่พูดอะไร ซ่งปี้อวิ๋นกลับมั่นใจนักหนาว่านางกำลังหัวเราะเยาะตนเองราวกับอยู่ดีๆ ก็ถูกยั่วโทสะกระนั้นคนสกุลซ่งมองหน้ากัน ต่างก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว สีหน้าหาได้อ่อนโยนเหมือนก่อนนี้ แสดงความไม่พอใจออกมาอย่างชัดเจนแม้สถานการณ์ในตอนนี้ของซ่งปี้อวิ๋นจะยากลำบาก แต่นี่ก็เป็นคนที่นางเลือกเอง ไม่เกี่ยวอันใดกับพวกเขา ทั้งที่มาขอความช่วยเหลือแท้ๆ แต่กลับทำราวกับว่าตัวเองเป็นเหยื่อ ใครย่อมไม่อยากไปสนใจเป็นธรรมดา“น้องหญิงห้าแต่ละวันยุ่งยิ่งนัก ไหนเลยจะมีอารมณ์ไปสนใจเรื่องคนอื่น?”ซ่งจืออวี้เอ่ยปากขึ้นก่อน ใครก็อย่าหวังว่าจะมารังแกน้องหญิงห้าต่อหน้าเขา ต่อให้เป็นญาติผู้น้องที่มีชีวิตชวนเวทนากว่านี้ก็ไม่ได้!“น้องหญิงปี้อวิ๋นช่างน่าสนใจจริงๆ พอมาถึงต้นสายปลายเหตุของเรื่องราวยังไม่ทันบอกเล่าให้ชัดเจน อยู่ดีๆ ก็มาหาว่าน้องหญิงห้าทำผิดเสียอย่างนั้น อะไรกัน? วันนี้พวกท่านมาจวนพวกเราเพื่อกล่าวโทษเช่นนั้นหรือ?”ซ่งจิ่งเซินเลิกคิ้วถาม เขารู้เรื่องราวในตอนนั้นชัดเจนยิ่งนัก ย่อมทราบว่าการกระทำของซ่งปี้อวิ๋นเดิมก็เป็นการหาเรื่องใส่ตัวทั้งสิ้น!บัดนี้คนสองคนมาพัวพันเข้าด้วยกันแล้ว จะโทษใค

น้องสะใภ้สองคนของบ้านใหญ่สกุลซ่งเห็นท่าทางเช่นนั้นของซ่งปี้อวิ๋นแล้วก็สุดจะทนดูต่อไปได้พี่สะใภ้มีลูกสาวคนเดียว เอาใจใส่ไปเสียทุกอย่างมาตั้งแต่เล็ก ใครเลยจะคิดว่าโตมาแล้วกลับไม่เชื่อฟังเลยสักนิด ลักลอบมีสัมพันธ์กับชายนอกจนตั้งครรภ์โดยพลการ ทำให้ทั้งครอบครัวต้องอับอายขายหน้าความจริงพวกนางเก็บงำโทสะเอาไว้ในใจ สกุลซ่งแยกบ้านตั้งแต่รุ่นพ่อสามีของพวกนาง หากยังไม่ได้แยกบ้าน พวกตนยังสามารถใกล้ชิดกับครอบครัวของซ่งหลินได้ยามนั้นพ่อสามีคิดว่าค้าขายดีกว่า แต่บิดาของซ่งหลินกลับรู้สึกว่าต้นไม้ใหญ่มักถูกลมโค่น กิจการสกุลซ่งยิ่งรุ่งเรือง คนที่จับจ้องก็ยิ่งมีมากหากไม่คิดหาวิธีเป็นขุนนางเกรงว่าคงปกป้องสกุลซ่งไว้ไม่ได้ความจริงในสายตาพวกนาง นี่เดิมก็เป็นเรื่องอันประเสริฐ แต่ตอนนั้นพ่อสามีกลับไม่เห็นดีเห็นงาม ทะเลาะกันจนแตกหักจึงแยกบ้านมาตั้งแต่นั้นปรากฏว่านายท่านผู้เฒ่าบ้านรองของสกุลซ่งเข้าร่วมกองทัพแล้วกลายเป็นแม่ทัพ แม้แต่ซ่งหลินบุตรชายที่ให้กำเนิดมาก็ยังมีอนาคตสดใส บัดนี้ตำแหน่งในราชสำนักมั่นคง กิจการก็ดีวันดีคืนหันกลับมามองพวกตน เรียกได้ว่าดิ่งลงเหว ทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนี้ พวกนางก็รู้

เหยาซื่อไม่ได้รั้งอยู่นาน หลังพูดทุกอย่างจบก็จากไปพร้อมกับน้องสะใภ้ทั้งสองความจริงน้องสะใภ้ทั้งสองรู้สึกไม่พอใจ พวกนางหวังว่าซ่งปี้อวิ๋นจะเลิกราโดยเร็ว รีบจบเรื่องวุ่นวายนี้ลงเสียที ลูกๆ ของพวกนางจะได้รับผลกระทบน้อยลงบ้างดูจากการกระทำในช่วงที่ผ่านมาของเสิ่นหวยอันก็เดาได้ไม่ยากเลยว่าหากทั้งสองไม่หย่าก็ไม่มีทางดีกันได้ มีแต่จะทำให้เกิดปัญหาตามมามากกว่าเดิม!น่าเสียดาย ยามนี้ซ่งปี้อวิ๋นไม่ยินดี กู้หรูเยียนไม่มีทางออกหน้าจึงได้แต่กลับไปด้วยความผิดหวังเห็นว่าคนของบ้านใหญ่จากไปแล้ว กู้หรูเยียนก็อดจะทอดถอนใจมิได้ “พี่สะใภ้ผู้นี้เมื่อก่อนทะนงตนยิ่งนัก ตอนนั้นที่ข้าเพิ่งแต่งงานยังดูแคลนที่ข้าเคยถูกรังแกตอนอยู่ในสกุลหลิ่ว”“คิดไม่ถึงเลยว่าบัดนี้เพื่อปี้อวิ๋นแล้ว สามารถละวางความถือดีในอดีตลงได้โดยสิ้นเชิง น่าเสียดายที่ปี้อวิ๋นไม่เห็นค่า”“แต่ละคนล้วนมีวาสนาของตัวเอง เส้นทางเป็นสิ่งที่ตัวเองเลือก ในเมื่อนางยึดมั่นถือมั่นไม่ยอมวาง คนอื่นคิดเผื่อไปก็ไร้ประโยชน์เจ้าค่ะ”ซ่งรั่วเจินสีหน้าเรียบเฉย หลายปีมานี้ เรื่องที่นางได้พบพานมีมากมายเหลือเกินไม่ใช่ทุกคนที่ควรค่าแก่การช่วยเหลือ คนเรามักช

“เจ้าไม่อยากเป็นอนุ?” ซ่งปี้อวิ๋นหลุดหัวเราะออกมาราวกับว่าพลันเข้าใจแล้ว “เจ้าโลภไม่เบา นี่คงอยากให้หวยอันปลดข้า หลังจากนั้นก็ไปสู่ขอเจ้ามาเป็นภรรยาเอกสินะ?”หวงชิงชิงตะลึงลาน รีบกล่าวว่า “ข้าเปล่านะ ข้าไม่มีความรู้สึกใดให้คุณชายเสิ่นทั้งนั้น เมื่อครู่เขาจะมอบปิ่นให้ข้า ข้าก็ปฏิเสธไปแล้ว!”หวงชิงชิงว่าพลางมองไปทางคนมุงอย่างขอความช่วยเหลือ กล่าวว่า “มีใครเป็นพยานให้ข้าได้บ้าง? เมื่อครู่ข้าปฏิเสธไปแล้วจริงๆ นะ!”คนอื่นๆ ส่วนมากไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น เดิมก็เป็นเพราะเห็นซ่งปี้อวิ๋นโวยวายขึ้นมาถึงได้เข้ามาดู“ถ้าเจ้าไม่ได้ยั่วยวนเขา เขาจะขโมยสินเดิมของข้ามาให้เจ้าอย่างหน้ามืดตามัวได้อย่างไรกัน!”ซ่งปี้อวิ๋นถลึงตามองหวงชิงชิง ท่าทางเหมือนต้องการจะถลกหนังกินนางทั้งเป็นเสียให้ได้!“อย่าคิดนะว่าข้ารู้ไม่ทันมารยาของเจ้า เจ้าอยากเข้าจวน อย่าฝันไปเลย!”คราวนี้หวงชิงชิงเริ่มโกรธขึ้นมาแล้ว ด้านหนึ่งนางสะบัดมือซ่งปี้อวิ๋น ด้านหนึ่งก็จ้องเสิ่นหวยอันอย่างกรุ่นโกรธ“คุณชายเสิ่น นี่คือเรื่องในครอบครัวของพวกท่าน เดิมก็ไม่เกี่ยวอันใดกับข้า ถึงข้าจะเป็นชาวบ้านธรรมดา แต่ข้าก็บริสุทธิ์ผุดผ่อง จะใ