“หากไม่ใช่เพราะลูกไม่รอบคอบจนถูกคนฉวยโอกาสเอาได้ก็คงไม่มีผู้เคราะห์ร้ายมากมายเช่นนี้ เป็นความผิดของลูกเองพ่ะย่ะค่ะ!”ฉู่จวินถิงคุกเข่าครานี้แม้จะมีคนวางแผนร้าย แต่ในเมื่อเกิดขึ้นในค่ายทหารของเขา เขาก็ไม่อาจไม่รับผิดชอบแทนที่จะรอให้คนอื่นกล่าวโทษเขา เขาเสนอตัวรับผิดชอบทุกอย่างนี้เสียเองดีกว่าเมื่อฉู่เทียนเช่อทราบว่าซ่งรั่วเจินนำสมุนไพรไปบริจาคที่เมืองเฉิงเป่ยในทันที จิตใจก็พลันหนักอึ้ง เขาไม่ได้มองข้ามเรื่องเหนือความคาดหมายที่ฉู่จวินถิงหายไปในชั่วพริบตาเมื่อคราวก่อน คิดไม่ถึงว่าซ่งรั่วเจินจะฉลาดปานนี้!คราวนี้มีแผนการที่ดีขนาดนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะซ่งรั่วเจินก็คงไม่เกิดเรื่องเหนือความคาดหมายเช่นนี้ขึ้นแล้ว!กระทั่งการบริจาคสมุนไพร เรื่องทำนองนี้หากเป็นชายาอ๋องคนอื่นก็คงไม่ใจป้ำเหมือนซ่งรั่วเจิน รวมถึงสามารถเตรียมทุกอย่างให้เรียบร้อยได้ในเวลาอันสั้นเช่นนี้นอกจากสกุลซ่งที่มีฐานะมั่งคั่งแล้ว แทบไม่มีใครสามารถทำได้เลยบัดซบ!“เจ้าลุกขึ้นมาก่อนเถอะ คราวนี้เรื่องเกิดขึ้นในค่ายทหาร เจ้ายากจะปัดความรับผิดชอบได้พ้นจริงๆ”“แต่ตกลงแล้วเรื่องเป็นมาอย่างไรกันแน่ ในใจเรารู้กระจ่างดี พระชายา
Read more