Share

บทที่ 1196

Penulis: จี้เวยเวย
สถานการณ์ของหลิงเชี่ยนเอ๋อร์กลับไม่ดีเหมือนนายหญิงหลิง ภายในใจหยั่งเดาได้ว่าเช่ออ๋องจะต้องไม่วางใจต่อเรื่องในวันนี้ เห็นนางยังไม่กลับไป นี่จึงตั้งใจไล่ตามมา

พูดอย่างถึงที่สุดแล้ว เขากังวลเพียงแต่ความปลอดภัยของตน!

ทว่า ใบหน้านางยังเผยรอยยิ้มเขินอาย “ท่านแม่ พวกท่านวางใจเถอะ ข้าจะอยู่ร่วมกับท่านอ๋องดีๆ เจ้าค่ะ”

ฉู่เทียนเช่อรู้ว่าหลิงเชี่ยนเอ๋อร์อยู่ที่จวนหลิง ความกังวลภายในใจเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

ดึกดื่นเพียงนี้ยังไม่กลับ จะต้องเกิดปัญหาอย่างแน่นอน

“องค์ชายกินข้าวแล้วหรือเพคะ?” นายหญิงหลิงเอ่ยถามยิ้มๆ

ฉู่เทียนเช่อเพ่งพิศสีหน้าของทุกคนในสกุลหลิง พบว่าเป็นปกติ จึงเกิดความสงสัยขึ้นภายในใจ หรือเขาจะเดาผิดไป?

“ท่านแม่ยาย ลูกเขยกินข้าวมาแล้ว เพียงแต่เห็นฮูหยินยังไม่กลับจึงมารับนาง”

ใบหน้าทุกคนล้วนประดับรอยยิ้ม บรรยากาศอบอุ่น นายหญิงหลิงจึงพูดว่า

“เวลาไม่เช้าแล้วจริงๆ ล้วนต้องโทษข้าชวนเชี่ยนเอ๋อร์อยู่คุยนานจนลืมเวลาไปชั่วขณะ ภายภาคหน้าจะระวังเพคะ”

หลิงเชี่ยนเอ๋อร์เดินเข้ามาหยุดข้างกายฉู่เทียนเช่อ ใบหน้าอ่อนโยน “ท่านอ๋อง พวกเราไปเถอะเพคะ”

จนกระทั่งขึ้นรถม้า รอยยิ้มบนใบหน้าของทั้งคู่หายไป

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1198

    ฮองเฮาได้ยินแล้วก็ใจอ่อนยวบยิ่งขึ้น “เจ้าเด็กคนนี้ดีเหลือเกินจริงๆ ตอนนั้นแม่ไม่สมควรทำเช่นนั้นต่อเจ้า ครั้งนี้เจ้าสร้างผลงานใหญ่”“จวินถิงสามารถแต่งงานกับเจ้าได้ นี่เป็นวาสนาของเขา!”ได้เห็นท่าทีที่เปลี่ยนไปของฮองเฮา สีหน้าซ่งรั่วเจินประดับรอยยิ้มช้าๆ บังเอิญฉู่มู่เหยาได้ยินข่าวก็เข้ามาพอดี“พี่สะใภ้ นับว่าได้พบเจ้าแล้ว!”เพียงฉู่มู่เหยาได้พบซ่งรั่วเจินก็รีบก้าวเท้าฉับไวมาอยู่ต่อหน้านาง “เห็นเจ้าไม่เป็นไรช่างดีเหลือเกิน ก่อนหน้านี้ข้าร้อนใจแทบแย่ เสด็จแม่ให้ข้าไปเตือนเจ้าอย่าไปค่ายทหาร กังวลเจ้าจะติดโรคระบาด”“ตอนนั้นข้าไม่รู้ความร้ายแรง ไปช้าเพียงนิดเดียว ใครคิดเล่าว่าจะเกิดเรื่องร้ายแรงถึงเพียงนี้!”“หากเจ้าเป็นอะไรไป ข้าก็คง...”“หม่อมฉันก็สบายดีไม่ใช่หรือ?” ซ่งรั่วเจินตบมือฉู่มู่เหยา “สรุปว่าตอนนี้ดีแล้ว พวกเราทุกคนล้วนปลอดภัย”ฉู่มู่เหยาพยักหน้า “โชคดีพวกเจ้าไม่เป็นไร แต่ข้าได้ยินว่าเสด็จพี่สามถูกศาลต้าหลี่จับไปแล้ว บัดนี้คนภายนอกต่างเดากันว่าเรื่องโรคระบาดเป็นฝีมือของพวกเขา”“เมื่อครู่ตอนข้ามา แม้แต่นางกำนัลขันทีก็ล้วนกำลังถกเถียงกัน พวกเขาคงไม่โหดเหี้ยม แม้แต่เรื่องพรร

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1197

    เห็นจวนเช่ออ๋องจุดไฟสว่างไสว ราษฎรบ้านใกล้เรือนเคียงเห็นคนมากมายถึงเพียงนี้ ต่างพากันรู้สึกแปลกใจตอนพวกเขาเห็นคนของศาลต้าหลี่เอาตัวเช่ออ๋องและพระชายาไป เกิดความตกตะลึงพรึงเพริดภายในใจ“นี่เช่ออ๋องและพระชายาทำอันใดลงไปหรือ? เหตุใดถึงถูกคนของศาลต้าหลี่พาตัวไปเล่า?”“ข้าได้ยินว่าศาลต้าหลี่กำลังสืบว่าใครคือผู้วางยาพิษภายในค่ายทหาร คงไม่ใช่ว่าเกี่ยวข้องกับเช่ออ๋องหรอกกระมัง?”“หากเป็นเช่นนี้จริง นี่ไม่ใช่พี่น้องสังหารกันเองหรอกหรือ? ปกติข้าเห็นเช่ออ๋องและฉู่อ๋องเรียกขานกันเป็นพี่น้อง ความสัมพันธ์ไม่ธรรมดา คิดไม่ถึงเลยว่าลับหลังจะลงมืออย่างโหดเหี้ยมเช่นนี้!”ข่าวแพร่สะพัดออกไป เวลาเพียงวันเดียว ทั้งตรอกเล็กตรอกน้อยต่างรู้เรื่องกันแทบทั้งหมดแล้วชั่วขณะขุนนางในราชสำนักทั้งหมดได้ทราบข่าว ต่างสั่นสะท้านขึ้นมาทีหนึ่งพวกเขาล้วนเป็นคนฉลาด ก่อนหน้านี้ตอนเกิดเรื่อง ทุกคนล้วนรู้ว่ามีคนบงการอยู่เบื้องหลัง เพียงแต่ไม่รู้ว่าเป็นฝีมือใครศาลต้าหลี่ไม่มีวันจับตัวไปอย่างไร้สาเหตุ จะต้องพบหลักฐาน นี่ถึงได้พาสองสามีภรรยาเช่ออ๋องไปน่ากลัวว่า...สกุลหลิงเองก็มีส่วนร่วมด้วย!ซ่งรั่วเจินตื่นขึ้นมาก็ไ

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1196

    สถานการณ์ของหลิงเชี่ยนเอ๋อร์กลับไม่ดีเหมือนนายหญิงหลิง ภายในใจหยั่งเดาได้ว่าเช่ออ๋องจะต้องไม่วางใจต่อเรื่องในวันนี้ เห็นนางยังไม่กลับไป นี่จึงตั้งใจไล่ตามมาพูดอย่างถึงที่สุดแล้ว เขากังวลเพียงแต่ความปลอดภัยของตน!ทว่า ใบหน้านางยังเผยรอยยิ้มเขินอาย “ท่านแม่ พวกท่านวางใจเถอะ ข้าจะอยู่ร่วมกับท่านอ๋องดีๆ เจ้าค่ะ”ฉู่เทียนเช่อรู้ว่าหลิงเชี่ยนเอ๋อร์อยู่ที่จวนหลิง ความกังวลภายในใจเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ดึกดื่นเพียงนี้ยังไม่กลับ จะต้องเกิดปัญหาอย่างแน่นอน“องค์ชายกินข้าวแล้วหรือเพคะ?” นายหญิงหลิงเอ่ยถามยิ้มๆฉู่เทียนเช่อเพ่งพิศสีหน้าของทุกคนในสกุลหลิง พบว่าเป็นปกติ จึงเกิดความสงสัยขึ้นภายในใจ หรือเขาจะเดาผิดไป?“ท่านแม่ยาย ลูกเขยกินข้าวมาแล้ว เพียงแต่เห็นฮูหยินยังไม่กลับจึงมารับนาง”ใบหน้าทุกคนล้วนประดับรอยยิ้ม บรรยากาศอบอุ่น นายหญิงหลิงจึงพูดว่า“เวลาไม่เช้าแล้วจริงๆ ล้วนต้องโทษข้าชวนเชี่ยนเอ๋อร์อยู่คุยนานจนลืมเวลาไปชั่วขณะ ภายภาคหน้าจะระวังเพคะ”หลิงเชี่ยนเอ๋อร์เดินเข้ามาหยุดข้างกายฉู่เทียนเช่อ ใบหน้าอ่อนโยน “ท่านอ๋อง พวกเราไปเถอะเพคะ”จนกระทั่งขึ้นรถม้า รอยยิ้มบนใบหน้าของทั้งคู่หายไป

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1195    

    หลิงเชี่ยนเอ๋อร์เมื่อได้ยินว่าทุกอย่างอาจเกี่ยวข้องกับซ่งรั่วเจินอีกแล้ว ก็ไม่อาจฝืนสีหน้าย่ำแย่ไว้ได้อีก กล่าวด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวว่า “สตรีนางนี้ก็คือตัวปัญหา แผนการของพวกเราทุกครั้งล้วนถูกนางทำลาย หากไม่กำจัดนางเสีย ก็จะมีปัญหาตามมาไม่รู้จบ พวกเราเองก็จะเป็นอันตรายมาก!” หลิงไท่ซือและนายท่านหลิงต่างมีสีหน้าเคร่งเครียดเช่นกัน พวกเขาย่อมรู้ว่าซ่งรั่วเจินเป็นตัวปัญหา ตั้งแต่เมื่อคราก่อนที่ไต้ซือเทียนจีสิ้นชีพ พวกเขาก็รู้แล้ว แต่ก็จนปัญญา อย่าว่าแต่ฐานะของสกุลซ่งที่ตั้งตระหง่านอยู่นั้นเลย ตั้งแต่ที่พวกเขากลับสู่เมืองหลวง สกุลซ่งก็จับตาดูพวกเขาตลอด ซ่งหลินตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าจะล้างแค้นให้พี่น้องเหล่านั้นในอดีต แม้แต่ราชครูกู้ก็ล้วนจับตาดูอยู่ตลอด พวกเขามิกล้ากระทำอะไรโดยไม่คิดรอบคอบ พลาดพลั้งถูกจับช่องโหว่ได้เพียงเล็กน้อย เช่นนั้นย่อมไม่มีวันฟื้นกลับคืน! ยิ่งไปกว่านั้น ซ่งรั่วเจินบัดนี้ได้แต่งงานกับฉู่อ๋องแล้ว จวนฉู่อ๋องเฝ้ายามเข้มงวด ทุกคนต่างรู้กันทั่ว หากคิดจะสังหารคนในจวนฉู่อ๋อง เช่นนั้นก็แทบไม่ต่างกับหาที่ตาย! ต่อให้อยู่ด้านนอก ฉู่จวินถิงก็ยังจัดคนคุ้ม

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1194    

    “เจ้าค่ะ” เมื่อทั้งสองไปถึงตะวันออกของเมืองหลวง ก็เห็นซ่งจืออวี้และซ่งจิ่งเซินยังคงแจกยาอยู่ เพียงแต่ด้านหลังก็เหลือสมุนไพรอยู่ไม่มากแล้ว ราษฎรที่เจ็บป่วยส่วนใหญ่ต่างก็ได้รับยาไปแล้ว ทั้งสองยืนอยู่แถวหน้าสุด ใบหน้าหล่อเหลาไร้ซึ่งความหงุดหงิดแม้แต่น้อย ทั้ง ๆ ที่เป็นพี่น้องฝาแฝด ใบหน้าทั้งสองที่เหมือนกัน แต่คนหนึ่งเด็ดเดี่ยวกล้าหาญ อีกคนอ่อนโยนอบอุ่น มองแวบเดียวก็สามารถแยกทั้งสองได้ทันที ในใจของซ่งรั่วเจินเกิดความอบอุ่นขึ้นมา ความรู้สึกที่เอ่ยออกมาไม่ได้นั้นวนเวียนอยู่ในใจของนาง นี่แหละคือครอบครัว เพื่อเรื่องของนาง บรรดาพี่ชายของนางสามารถออกมาช่วยเหลือได้ตลอดโดยไม่บ่นสักคำเดียว นางที่เคยชินกับการจัดการทุกสิ่งด้วยตนเองในชาติก่อน บัดนี้ก็ได้สัมผัสถึงการพึ่งพาคนในครอบครัวแล้ว ฉู่จวินถิงมองเห็นขอบตาที่ขึ้นสีแดงเรื่อจาง ๆ ของซ่งรั่วเจิน ก่อนจะกล่าวว่า “บรรดาพี่ชายของเจ้าต่างก็รักเจ้า” ซ่งรั่วเจินพยักหน้า “การได้มีพี่ชายเช่นนี้ เป็นวาสนาของหม่อมฉัน” ซ่งจืออวี้สัมผัสได้ถึงเสียงที่คุ้นเคยในทันที เพ่งมองดูอย่างตั้งใจ ที่แท้ก็เป็นน้องสาวของตนมาจริง

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1193    

    ซ่งรั่วเจินแววตาเย็นชา “มือของเขาไม่รู้ว่าเปื้อนชีวิตผู้บริสุทธิ์ไปเท่าใด ยังคิดจะมีชีวิตอย่างสงบสุข ช่างเพ้อฝันนัก!” “ข้าได้ยินมาว่าโทษทัณฑ์ของศาลต้าหลี่มีหลากหลายวิธี ต่อให้เทียบกับของท่านอ๋องแล้ว ก็ไม่ได้ด้อยกว่าเลยแม้แต่น้อย รอให้เขาลองไปทีละอย่างเสียก่อน ค่อยมาดูว่าเขายังจะสามารถปากแข็งได้อีกหรือไม่!” ฉู่จวินถิงกับเหยียนเจิง หลังจากที่จับกุมบุรุษชุดดำได้แล้ว ก็รีบกลับมาตรวจดูอาการของจ้าวเชียน บุรุษชุดดำเป็นมือสังหาร สิ่งที่รับรู้อาจไม่มากนัก แต่สิ่งที่จ้าวเชียนรู้นั้นย่อมไม่น้อยเป็นแน่! หากจ้าวเชียนตายแล้ว ไม่ต้องสงสัยเลยว่าจะวุ่นวายมาก เพียงแต่เมื่อครู่เห็นสภาพที่จ้าวเชียนถูกกริชแทง เกรงว่าคงไม่อาจรอดชีวิต ไม่คิดเลยว่า ครั้นทั้งสองเพิ่งกลับมา ก็ได้ยินถ้อยคำนี้ของซ่งรั่วเจินเข้า เหยียนเจิงสีหน้าซับซ้อน ก่อนจะตระหนักได้ทันทีว่าเหตุใดพระชายาฉู่อ๋องกับฉู่อ๋องจึงเป็นคู่ที่สวรรค์ลิขิต ทั้งช่วยชีวิต ทั้งคิดลงทัณฑ์ในเวลาเดียวกัน ความคิดแตกต่างจากสตรีทั่วไปโดยสิ้นเชิง ไร้ซึ่งความใจอ่อนของสตรีแม้แต่น้อยอย่างแท้จริง ซ่งรั่วเจินหันกลับมาก็เห็นฉู่จวินถิ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status