ฮ่องเต้กวาดตามองหลิงไท่ซือ เห็นสีหน้าจริงจังของเขา หลุดหัวเราะออกมาทีหนึ่ง“ฝีมือของหลิงไท่ซือ เราได้ยินมาตั้งนานแล้ว หลายปีมานี้ เจ้ารับคนสำนักวิชาเต๋ามาไม่น้อยเพื่อให้เจ้าได้แคล้วคลาดจากอันตราย อีกทั้งยังช่วยเจ้าให้สามารถทำเรื่องที่คนทั่วไปทำไม่สำเร็จให้สำเร็จได้”“ทำนายการระบาดของโรคระบาดล่วงหน้า อีกทั้งยังจงใจจัดฉากปรักปรำฉู่อ๋อง สำหรับคนอื่นเป็นเรื่องยาก แต่สำหรับพวกเจ้าสกุลหลิงแล้ว ไม่ใช่เรื่องยากอะไร!”สีหน้าฮ่องเต้เรียบเฉย ทว่าสายตาคมกริบดุจเหยี่ยวนั้นกลับคล้ายมองทุกอย่างออก ไม่ให้โอกาสแก้ตัวพูดจบ สายตาเหล่าขุนนางต่างสั่นสะท้าน ซุบซิบกันขึ้นมาอย่างอดไม่ได้“อะไรนะ? หลิงไท่ซือมีฝีมือถึงเพียงนี้เชียวหรือ?”“ก่อนหน้านี้ข้าเองก็เคยได้ยินว่าจวนหลิงไท่ซือไม่ธรรมดา กระนั้นก็เพียงแต่ได้ยิน ไม่รู้จริงเท็จ น่ากลัวว่าฝ่าบาทรู้ตั้งแต่แรกแล้ว!”“พวกเจ้าจำเรื่องจงเฟยบูชาเซียนโบตั๋นก่อนหน้านี้ได้หรือไม่ ทำร้ายจนตวนเฟยเสียโฉม หากไม่ใช่เพราะฮองเฮาไม่ได้ใช้งาน คนถูกทำลายโฉมก็คือฮองเฮา ไม่ใช่ว่าเรื่องนี้ก็เกี่ยวพันกับสกุลหลิงหรอกหรือ?”เมื่อแรกเรื่องนี้โวยวายใหญ่โต ทุกคนต่างรู้กันอย่างถ้
Baca selengkapnya