Semua Bab Lustful Night with the Billionaire Doctor (SPG): Bab 221 - Bab 230

=Elvira’s Point Of View= Kaharap ko si Zian ngayon habang inilalapag sa harapan ko ang sangkatutak na kontrata. Hawak ko naman ang mamahalin niyang ballpen. “First clause, my word means rule. You don’t have a choice but to obey me, if you disobey me then return what I paid you threefolds.” Nalaglag ang panga ko sa sinabi niya. ‘T-Then that’s 30 million?’ “You will do anything I want—” “K-Katawan ko lang ‘di ba?” Nangunot ang noo niya sa sinabi ko. “Hmm?” tugon niya. “T-Then bakit parang binibili mo na yung kaluluwa ko?” seryosong sabi ko, nagrereklamo. Tumaas ang kilay niya. “Ano bang tingin mo sa katawan mo ang binibili ko? I mean, binabayaran? You think it’s just for sex?” gitil niya— shit! Oo nga pala! Bakit hindi ko naisip ‘yon? Why would he buy me just for sex ‘di ba?! I must be crazy to sell my body to this playboy! “You think I would pay you 10 million from my savings, just for sex?” Mapaglarong ngumisi ang kanyang labi at mahinang natawa. “Don’t tell about

=Elvira’s Point Of View= Pagkarating sa ospital ay bahagyang umiba ang hangin sa pagitan namin ni Zian. He was serious a while ago, as if he held grudge.. Tapos ngayon, he was very approachable pagdating sa pamilya ko. Baliw ba siya? Saglit lang kaming nanalagi doon, dahil malapit na rin naman ang pasok na naman matapos ang semestral break. Nang makalayo kami sa kwarto ni mama ay pasimple kong sinulyapan si Zian na bumalik na sa seryoso niyang awrahan. “Do you have two personalities?” biglang tanong ko na ikinatigil niya. “Yeah, I guess. I could be playful and lively, and then a seconds later I could be serious and deadly..” Tumawa ako sa kanyang biro dahilan para matunog na lang na ngumisi si Zian. Pagbalik sa sasakyan niya ay prente na akong umupo. “Sumabay ka na pumasok sa akin pag may pasok,” habilin niya at kahit ayaw ko ay hindi ko magawang umangal. *** Isang linggo ang nakalipas at kapapasok ko lang sa eskwelahan, naglalakad ako mag-isa papunta sa classroom nam

=Elvira’s Point Of View= Matapos kong makaligo ay suot ko na ang maluwag niyang damit. Inayos ko na lang iyon upang hindi ganoon kahaba ang dating sa akin. Pagkalabas ko ng shower room ay nagulat ako nang nag-aantay siya sa labas. “Ano na?” “A-Anong ano na?” nagtatakang tanong ko. “Aren’t you going to say anything?” nauubos pasensya niyang sabi. “E-Eh may say pa ba ako sa ganitong bagay?” pabulong kong sabi at huminga ng malalim. “Buti alam mong wala?” masungit niyang sumbat at inirapan ako. Kalalaking tao, kusilap nang kusilap. “Let’s go. We still have one last class, mag-tiis ka na lang. Tomorrow will be our OJT again,” aniya niya at sinenyasan na akong sumunod. Pagkapasok sa classroom ay tumahimik kaagad ang lahat. Pinaupo ako ni Zian sa kanyang tabi at hinayaan nila. Kahit bulungan ay walang narinig. ‘Ganoon ba siya nakakatakot?’ OJT ON SITE… Napalunok ako nang sobrang seryoso na naman ni Zian. Tila palaisipan talaga ang lahat ng kanyang mga gagawin. Napansi

=Elvira’s Point Of View= Napakabilis ng mga pangyayari, at halos hindi ko maayos ang tibok ng puso ko habang nararamdaman ko ang init ng pisngi ko mula sa halik ni Zian. Sa kabila ng mga inis ko sa kanya, hindi ko rin maitanggi na natutunaw ako sa lambing niya—kahit alam kong parte lang iyon ng palabas. Nakangisi si Zian nang bumitiw siya sa akin, parang tuwang-tuwa sa gulat na reaksyon ko. “See, Mom? We’re serious,” sabi niya kay Ma’am Lauren, kunwari’y may kasiguraduhan sa boses. Si Ma’am Lauren naman, na mukhang hindi pa rin lubos na kumbinsido, ay nagtaas ng kilay. “Hmm. Hindi pa rin ako sigurado kung seryoso ka nga rito, Zian.” Biglang nagliwanag ang mukha niya, at tila ba nakaisip ng paraan para subukin kami. “Kung ganon, I want you both to come to our family gathering this weekend.” Halos muntik ko nang mapamura sa loob-loob ko. Family gathering? Alam kong hindi ito magiging simpleng event; alam ko rin na makikilala ko ang buong pamilya at mga kaibigan nila. Pero bag

=Elvira’s Point Of View= Pagdating namin sa dining area, ramdam ko agad ang bigat ng mga tingin ng pamilya ni Zian na nakatuon sa amin. Hindi ko maiwasang kabahan lalo’t alam kong masusi nila kaming inoobserbahan. Naramdaman ko ang kamay ni Zian na humigpit ang hawak sa akin, na para bang sinasabing huwag akong mag-alala. “Elvira, tamang-tama ang dating niyo,” sabi ni Ma’am Lauren, nakangiti pero may kakaibang kislap ang mga mata, na parang sinusuri ang bawat galaw namin. “So, how long have you been together?” Bigla akong natigilan sa tanong na iyon, pero mabilis na sumalo si Zian. “Mag-iisang taon na po, Mom,” sagot niya, sobrang casual ng tono na parang totoo talaga. Napalunok ako at pilit na ngumiti. Nagpatuloy ang hapunan, at habang abala sa mga kwento ang ibang kamag-anak ni Zian, hindi ko maiwasang mapansin ang tingin ng ilan sa kanila—kumbinsido at halatang naiintriga, pero may ilan na parang nagdududa pa rin. Maya-maya, biglang may tumayo sa lamesa at nag-toast. “Cong