Semua Bab แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย: Bab 1381 - Bab 1390

ทหารทางการมาที่จวนองค์หญิงใหญ่ รื้อหาสมุดรายชื่อเล่มนั้นในตำแหน่งตามที่องค์หญิงใหญ่บอกในสมุดมีบักทึกชื่อไว้มากมายภายใต้สำนักคุ้มภัยแต่ละแห่ง ล้วนมีชื่อผู้ดูแล มองปราดเดียวก็เข้าใจส่วนสำนักคุ้มภัยหลินหย่วนแห่งนี้ ชื่อผู้ดูแล เขียนคำว่า “สวีเจิน”เหล่าทหารทางการสอบถามคนรับใช้ในจวนองค์หญิงใหญ่ในบรรดาพวกเขามีคนจำสวีเจินได้ นั่นคือชายบำเรอในอดีตขององค์หญิงใหญ่ มีช่วงหนึ่งได้รับความโปรดปรานเป็นพิเศษต่อมาคนผู้นี้ก็จากไปพวกเขาเองก็เพิ่งรู้ ว่าสวีเจินไปรับช่วงดูแลสำนักคุ้มภัยคุกหลวงยามเอ่ยถึงสวีเจิน องค์หญิงใหญ่ก็นึกขึ้นมาได้ทันทีนางจำได้ คนผู้นี้มีใบหน้างดงามสมชื่อ แทบแยกเพศไม่ออกสวีเจินค่อนข้างมีหัวการค้า ช่วยนางค้าขาย จนหาเงินมาได้ไม่น้อยแม้แต่ความคิดก่อตั้งสำนักคุ้มภัย สวีเจินก็เป็นคนเสนอเองต่อมานางมีคนโปรดคนใหม่ จึงปล่อยสวีเจินออกไปจากจวน ให้เขาช่วยหาเงินต่อนับตั้งแต่นั้น เขาก็ไม่เคยกลับมาอีกหากไม่ใช่เพราะสืบเจอคดีสำนักคุ้มภัยหลินหย่วน นางก็คงนึกไม่ถึงสวีเจิน“องค์หญิงใหญ่ ท่านรู้เกี่ยวกับเบื้องหลังตระกูลของสวีเจินหรือไม่?” ข้าราชการเอ่ยถามแม้นองค์หญิงใหญ่จะ

ความเร็วในการแพร่ระบาดของมนุษย์โอสถนั้น เหนือความคาดหมายของคนทั่วไปนัก ด้วยคำแนะนำอย่างเป็นระเบียบขั้นตอนของเฟิ่งจิ่วเหยียน เหล่าองครักษ์ทั้งหมดถอยกลับเข้าไปในโรงพักแรม ลงสลักประตูจากด้านใน และใช้โต๊ะเก้าอี้มาค้ำยันไว้ด้านหลัง เพื่อป้องกันไม่ให้มนุษย์โอสถที่แข็งแกร่งเหล่านั้นกระแทกเปิดออก โชคดีที่มีห้องใต้ดินอยู่ในโรงพักแรมแห่งนี้ เสบียงในนั้น เพียงพอให้พวกเขาดำรงชีวิตได้สักพักหนึ่ง ถึงจะเป็นเช่นนั้น เฟิ่งจิ่วเหยียนยังตื่นตัว นางหารือกับเซียวอวี้ “ผู้ที่อยู่เบื้องหลังมนุษย์โอสถเหล่านี้ มีแนวโน้มสูงมากที่อยากจะฆ่าท่าน “ดังนั้นโรงพักแรมแห่งนี้จะต้องไม่ปลอดภัย “หากเป็นเช่นนี้ ยังต้องขุดอุโมงค์ใต้ดิน ประการแรกเพื่อใช้หลบหนี ประการที่สองเพื่อใช้ซ่อนตัวได้ด้วย” เซียวอวี้เห็นด้วยกับวิธีการของนาง ด้วยกำลังคนในปัจจุบัน ย่อมเป็นไปไม่ได้ที่จะขุดอุโมงค์ออกจากเมืองในช่วงเวลาสั้น ๆ ทว่ายังต้องลองดู เสียวอู่ติดตามเซียวอวี้อย่างใกล้ชิด เขาตัดพ้อ “ศิษย์พี่ ในเมื่ออาจารย์ได้ทำนายว่าจะเกิดภัยพิบัติใหญ่ขึ้น ไยจึงไม่ให้ศิษย์พี่ศิษย์น้องคนอื่น ๆ

ฉวีเต้ายางรักราษฎรเหมือนบุตร ไม่อาจทนเห็นชาวบ้านเดือดร้อนได้ เขาต้องการที่จะค้นหาว่า กองทัพมนุษย์โอสถเหล่านั้นมีที่มาที่ไปอย่างไรแน่ เวลาเดียวกันนั้น พระชายาฉู่อ๋องเป็นห่วงฉู่อ๋อง จึงเรียกฉวีเต้ายางมาพบอีกครั้ง “ท่านฉวี ท่านอ๋องถูกคุมขังในคุกหลวงเมืองลี่หย่วน นี่ก็ผ่านมาหนึ่งเดือนกว่า ๆ แล้ว ซ้ำยังได้ยินอีกว่า ตอนนี้เมืองลี่หย่วนถูกมนุษย์โอสถยึดครอง ข้ากังวลมากจริง ๆ “มิรู้ว่า ท่านพอจะมีวิธี ช่วยท่านอ๋องหรือไม่?” ฉวีเต้ายางยังเอาตัวเองไม่รอด เขาเป็นเพียงปัญญาชน ถือหอกรำดาบไม่เป็น แล้วจะช่วยชีวิตผู้อื่นได้อย่างไร ทว่า มีสิ่งหนึ่งที่เขาใส่ใจ “พระชายา กองทัพมนุษย์โอสถได้บุกยึดเมืองลี่หย่วนแล้วหรือ? ข่าวนี้จริงหรือไม่?” พระชายาฉู่อ๋องมีน้ำตาคลอหน่วย “แน่นอนว่าเป็นเรื่องจริง มิเช่นนั้นข้าคงไม่รีบให้ท่านมาพบ ได้ยินว่ามนุษย์โอสถเหล่านั้นน่ากลัวมาก เจอใครก็พุ่งเข้ากัด หากถูกพวกเขากัดแล้ว จะกลายเป็นมนุษย์โอสถด้วย “ท่านอ๋องจะเป็นอย่างไร...” สิ่งที่ฉวีเต้ายางคิดอยู่คือ ฝ่าบาทปลอดภัยหรือไม่ เมื่อเทียบกับฉู่อ๋อง ความปลอดภัยของฝ่าบาทย่อ

หร่วนฝูอวี้จับมือของอาจารย์เสิ่นซิงขึ้นมา: “อาจารย์ ท่านรีบบอกข้าเถิด ท่านรู้สิ่งใดบ้าง? เหตุใดถึงไม่ให้ข้าจัดการกับเรื่องนี้?”เสิ่นซิงอ้าปากอย่างยากลำบาก“พวกเขา...ใช้กู่ราชาทำเป็นกู่ตัวแม่ เพื่อหลอมกู่ตัวลูกขึ้นมา และนำกู่ตัวลูกมาผสมกับพิษมนุษย์โอสถ เพื่อถ่ายทอดจากคนสู่คน ไม่นานทุกคนก็จะกลายเป็นมนุษย์โอสถ...เจ้าไม่อาจหยุดยั้งได้หรอก”หร่วนฝูอวี้ฟังจบ พลันรู้สึกเย็นวาบที่แผ่นหลัง“เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร!“พวกกลุ่มค้ามนุษย์โอสถนั่น สมควรถูกสับเป็นหมื่นพันครั้ง!“พวกเขาคิดจะทำสิ่งใด? จะควบคุมทั้งหนานเจียงหรือ?”สายตาของเสิ่นซิงกลายเป็นทอดมองไปไกล“บางที อาจจะควบคุมผู้คนทั้งใต้หล้า...”คนเหล่านั้นมีความทะเยอทะยานยิ่งใหญ่เพียงนั้น เพียงแค่หนานเจียงแห่งเดียวจะทำให้พวกเขาพอใจได้อย่างไรหร่วนฝูอวี้ยังอยากถามให้ชัดเจนกว่านี้ แต่เสิ่นซิงเริ่มไม่มีสติแล้วสายตาของนางมองผ่านหร่วนฝูอวี้ และจ้องมองไปยังที่ไกล ๆ“อาอวี้ มีชีวิตอยู่ต่อไปให้ดี มิเช่นนั้น ข้าจะทำผิดต่อแม่ของเจ้า...”พูดจบประโยคนี้ เสิ่นซิงก็สิ้นใจ“อาจารย์!”หร่วนฝูอวี้ไม่คาดคิดว่า อาจารย์จะสิ้นใจเร็วถึงเพียงนี้!นางมอ

จู่ ๆ หร่วนฝูอวี้ก็พูดขึ้นว่าจะกลับหนานฉี รุ่ยอ๋องไม่เข้าใจเหตุผลรู้แต่ว่า ก่อนหน้านี้ตอนที่เขาชวนนางกลับไป นางตัดสินใจแน่วแน่ว่าจะไม่ยอมทิ้งหนานเจียงโดยไม่สนใจเนื่องจากหร่วนฝูอวี้มีอารมณ์ตื่นตัวรุนแรง ยังไม่ทันที่รุ่ยอ๋องจะถามเหตุผลให้ชัดเจน นางก็มีอาการน้ำเดินแล้วทันทีที่น้ำเดิน ก็ต้องคลอดแล้วหร่วนฝูอวี้ไม่คาดคิดเช่นกันว่า เรื่องนี้จะเกิดขึ้นอย่างกะทันหันเช่นนี้รุ่ยอ๋องเจอเหตุการณ์เช่นนี้เป็นครั้งแรก จึงตกใจจนทำตัวไม่ถูกเขาอุ้มหร่วนฝูอวี้ขึ้นมา และเดินเข้าไปในห้อง พร้อมกับตะโกนเสียงดัง“รีบไปตามหมอตำแยมา!”ในลานกว้าง หลิวหวากับเหล่าองครักษ์ต่างเผยให้เห็นสีหน้ายินดีในที่สุดพระชายาก็จะคลอดแล้ว!พวกเขารีบวิ่งไปเชิญหมอตำแยขณะที่รอหมอตำแย รุ่ยอ๋องก็คอยเฝ้าหร่วนฝูอวี้อยู่ในห้องตลอดเวลาในจวนมีสาวใช้อยู่หลายคน เป็นรุ่ยอ๋องที่จัดเตรียมไว้ล่วงหน้า เผื่อว่าหร่วนฝูอวี้จะคลอดอย่างกะทันหันพวกนางล้วนมีประสบการณ์ จึงรีบไปต้มน้ำร้อน และเตรียมสิ่งของที่จำเป็นต้องใช้อย่างกรรไกรหร่วนฝูอวี้ปวดท้องอย่างรุนแรง จึงคว้ามือของรุ่ยอ๋อง มาใส่ปากแล้วกัดไว้รุ่ยอ๋องก็ไม่สนใจความเจ็บปวด ย