Share

บทที่ 1383

Author: อี้ซัวเยียนอวี่
สถานการณ์ภายนอกโรงพักแรมอยู่ในภาวะวิกฤติยิ่ง ความปลอดภัยของฮ่องเต้ฮองเฮาสำคัญที่สุด เฉินจี๋โค้งคารวะทันที

“ทูลเชิญฝ่าบาทฮองเฮากลับเข้าห้องพ่ะย่ะค่ะ!”

เซียวอวี้สงบอารมณ์สักครู่ แล้วถามองครักษ์ที่มาแจ้งข่าว

“พูดให้ละเอียด สถานการณ์เป็นอย่างไร

“ผู้ที่มีพฤติกรรมแปลกประหลาดนั้น มีมากน้อยเพียงใด และทางการส่งคนไปปราบปรามหรือยัง?”

องครักษ์ทูลตอบ

“ทูลฝ่าบาท ด้านนอกมีฝูงชนล้นหลาม กลับไม่พบทหารทางการเลยพ่ะย่ะค่ะ”

เฟิ่งจิ่วเหยียนสั่งเฉินจี๋

“เจ้าและเสียวอู่คุ้มครองฝ่าบาทกลับห้องก่อน!”

แววเย็นชาปกคลุมดวงตาของนาง

หว่างคิ้วของเซียวอวี้สะท้อนความกังวล พลันคว้าแขนของเฟิ่งจิ่วเหยียนทันที “เจ้าจะทำอะไร?”

เฟิ่งจิ่วเหยียนง้างนิ้วที่กำแน่นของเขาออก แล้วดึงแขนของตนเองออกมา

นางกล่าวอย่างสงบนิ่ง

“หม่อมฉันไม่ได้ออกไป เพียงขึ้นไปมองจากบนหลังคาเพคะ”

มิอาจนั่งรอความตายเฉย ๆ ได้ ต้องเห็นด้วยตา เพื่อให้รู้สถานการณ์จริงที่เกิดขึ้น จึงจะวางแผนการหลบหนีได้

เซียวอวี้เป็นห่วงนาง

“เราจะไปกับเจ้า”

เขาหาได้กลัวอันตรายไม่

เขาถึงได้
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1390

    จู่ ๆ หร่วนฝูอวี้ก็พูดขึ้นว่าจะกลับหนานฉี รุ่ยอ๋องไม่เข้าใจเหตุผลรู้แต่ว่า ก่อนหน้านี้ตอนที่เขาชวนนางกลับไป นางตัดสินใจแน่วแน่ว่าจะไม่ยอมทิ้งหนานเจียงโดยไม่สนใจเนื่องจากหร่วนฝูอวี้มีอารมณ์ตื่นตัวรุนแรง ยังไม่ทันที่รุ่ยอ๋องจะถามเหตุผลให้ชัดเจน นางก็มีอาการน้ำเดินแล้วทันทีที่น้ำเดิน ก็ต้องคลอดแล้วหร่วนฝูอวี้ไม่คาดคิดเช่นกันว่า เรื่องนี้จะเกิดขึ้นอย่างกะทันหันเช่นนี้รุ่ยอ๋องเจอเหตุการณ์เช่นนี้เป็นครั้งแรก จึงตกใจจนทำตัวไม่ถูกเขาอุ้มหร่วนฝูอวี้ขึ้นมา และเดินเข้าไปในห้อง พร้อมกับตะโกนเสียงดัง“รีบไปตามหมอตำแยมา!”ในลานกว้าง หลิวหวากับเหล่าองครักษ์ต่างเผยให้เห็นสีหน้ายินดีในที่สุดพระชายาก็จะคลอดแล้ว!พวกเขารีบวิ่งไปเชิญหมอตำแยขณะที่รอหมอตำแย รุ่ยอ๋องก็คอยเฝ้าหร่วนฝูอวี้อยู่ในห้องตลอดเวลาในจวนมีสาวใช้อยู่หลายคน เป็นรุ่ยอ๋องที่จัดเตรียมไว้ล่วงหน้า เผื่อว่าหร่วนฝูอวี้จะคลอดอย่างกะทันหันพวกนางล้วนมีประสบการณ์ จึงรีบไปต้มน้ำร้อน และเตรียมสิ่งของที่จำเป็นต้องใช้อย่างกรรไกรหร่วนฝูอวี้ปวดท้องอย่างรุนแรง จึงคว้ามือของรุ่ยอ๋อง มาใส่ปากแล้วกัดไว้รุ่ยอ๋องก็ไม่สนใจความเจ็บปวด ย

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1389

    “มีหนอนบ่อนไส้?!” หนานเจียงอ๋องมีปฏิกิริยาต่อเรื่องนี้อย่างรุนแรงเมื่อย้อนคิดดูอีกที ก็มีความเป็นไปได้เช่นนั้นจริงความสามารถของเสิ่นซิง เขารู้เป็นอย่างดียังมีกู่ราชานั่นด้วยหากไม่มีหนอนบ่อนไส้ช่วยเหลือ กลุ่มค้ามนุษย์โอสถจะรู้ได้อย่างไรว่ามีกู่ราชา และรู้ได้อย่างไรว่ามันสามารถแยกออกจากแหล่งอาศัยได้?“จักต้องสืบเรื่องนี้ให้แน่ชัด!”หนานเจียงอ๋องสายตาคมกริบ ไม่อาจยอมรับผู้ที่ทรยศบ้านเมืองได้เมื่อไม่มีกู่ราชา หมอกพิษของแคว้นหนานเจียงก็คงสภาพอยู่ได้ไม่นานครู่ต่อมา หร่วนฝูอวี้ก็ออกมาจากพระราชวังรุ่ยอ๋องกำลังรอนางอยู่ด้านนอกแววตาของเขาเต็มไปด้วยความกังวล ไม่อาจทนเห็นนางในสภาพท้องโตต้องวิ่งวุ่นไปทั่ว“พวกเรากลับหนานฉีกันเถอะ” รุ่ยอ๋องเสนอช่วงหลายวันที่ผ่านมาหร่วนฝูอวี้ได้รับความทุกข์ทรมาน แต่ประกายแสงในดวงตากลับยิ่งแน่วแน่และสว่างไสว“ในเวลาเช่นนี้ ข้าจะทิ้งหนานเจียงไปโดยไม่สนใจได้อย่างไร?“อีกอย่าง ท่านอ๋องทรงมีคำสั่งปิดประตูเมืองแล้ว พวกเราไม่อาจออกไปได้”รุ่ยอ๋องจับมือนางขึ้นมา พร้อมเอ่ยอย่างหนักแน่นและจริงใจ“มิใช่ว่าจะไม่ให้เจ้าสนใจการอยู่รอดหรือล่มสลายของหนานเจีย

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1388

    หร่วนฝูอวี้จับมือของอาจารย์เสิ่นซิงขึ้นมา: “อาจารย์ ท่านรีบบอกข้าเถิด ท่านรู้สิ่งใดบ้าง? เหตุใดถึงไม่ให้ข้าจัดการกับเรื่องนี้?”เสิ่นซิงอ้าปากอย่างยากลำบาก“พวกเขา...ใช้กู่ราชาทำเป็นกู่ตัวแม่ เพื่อหลอมกู่ตัวลูกขึ้นมา และนำกู่ตัวลูกมาผสมกับพิษมนุษย์โอสถ เพื่อถ่ายทอดจากคนสู่คน ไม่นานทุกคนก็จะกลายเป็นมนุษย์โอสถ...เจ้าไม่อาจหยุดยั้งได้หรอก”หร่วนฝูอวี้ฟังจบ พลันรู้สึกเย็นวาบที่แผ่นหลัง“เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร!“พวกกลุ่มค้ามนุษย์โอสถนั่น สมควรถูกสับเป็นหมื่นพันครั้ง!“พวกเขาคิดจะทำสิ่งใด? จะควบคุมทั้งหนานเจียงหรือ?”สายตาของเสิ่นซิงกลายเป็นทอดมองไปไกล“บางที อาจจะควบคุมผู้คนทั้งใต้หล้า...”คนเหล่านั้นมีความทะเยอทะยานยิ่งใหญ่เพียงนั้น เพียงแค่หนานเจียงแห่งเดียวจะทำให้พวกเขาพอใจได้อย่างไรหร่วนฝูอวี้ยังอยากถามให้ชัดเจนกว่านี้ แต่เสิ่นซิงเริ่มไม่มีสติแล้วสายตาของนางมองผ่านหร่วนฝูอวี้ และจ้องมองไปยังที่ไกล ๆ“อาอวี้ มีชีวิตอยู่ต่อไปให้ดี มิเช่นนั้น ข้าจะทำผิดต่อแม่ของเจ้า...”พูดจบประโยคนี้ เสิ่นซิงก็สิ้นใจ“อาจารย์!”หร่วนฝูอวี้ไม่คาดคิดว่า อาจารย์จะสิ้นใจเร็วถึงเพียงนี้!นางมอ

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1387

    ครั้นได้เห็นรุ่ยอ๋อง จิตใจที่ล่องลอยของหร่วนฝูอวี้พลันสงบลงทันที นางไม่มีความยินดีของการมาพบกันอีกครั้ง สิ่งที่คิดอยู่ในใจเพียง อาจารย์และศิษย์ร่วมสำนักเท่านั้น ทันใดนั้นนางตะโกนใส่รุ่ยอ๋อง “ช่วยคน!”สายตาของรุ่ยอ๋องมีเพียงหร่วนฝูอวี้ ต่อมาจึงสังเกตเห็นการมีอยู่ของผู้อื่น เขาเดินไปอุ้มหร่วนฝูอวี้ พลางสั่งผู้ที่ติดตามมา “รีบช่วยคน!” ที่จริงเขาไม่ต้องพูด กลุ่มกองทัพชั้นยอดก็เริ่มเข้าไปช่วยเหลือผู้คน และตรวจสอบที่เกิดเหตุแล้ว “ขอท่านอ๋องรีบพาพระชายาออกไปจากที่นี่ก่อนเถิด” หวังเซี่ยวหัวหน้ากองทัพชั้นยอดเอ่ยเตือน ที่แห่งนี้คือรังมนุษย์โอสถ อาจจะมีอันตรายเกิดขึ้นได้ หลิวหวาก็รู้สึกว่าสถานที่แห่งนี้ไม่เหมาะให้อยู่นาน จึงรีบพาท่านอ๋องกับพระชายาออกจากรังมนุษย์โอสถ หร่วนฝูอวี้ยืนหยัดได้จนถึงตอนนี้ ไม่ง่ายเลยจริง ๆ ครั้นเห็นทหารที่มาช่วยเหลือ นางจึงผ่อนคลายลง รุ่ยอ๋องพานางไปที่โรงพักแรม สั่งให้เสี่ยวเอ้อร์ต้มน้ำร้อน เขาวางหร่วนฝูอวี้ลงบนเตียงอย่างระมัดระวังยิ่ง กลัวจะทำนางร่วงลงไป ตอนนี้นางตั้งครรภ์ได้แปดเก้าเดือนแล้ว ครรภ์ใหญ่ ๆ

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1386

    ฉวีเต้ายางรักราษฎรเหมือนบุตร ไม่อาจทนเห็นชาวบ้านเดือดร้อนได้ เขาต้องการที่จะค้นหาว่า กองทัพมนุษย์โอสถเหล่านั้นมีที่มาที่ไปอย่างไรแน่ เวลาเดียวกันนั้น พระชายาฉู่อ๋องเป็นห่วงฉู่อ๋อง จึงเรียกฉวีเต้ายางมาพบอีกครั้ง “ท่านฉวี ท่านอ๋องถูกคุมขังในคุกหลวงเมืองลี่หย่วน นี่ก็ผ่านมาหนึ่งเดือนกว่า ๆ แล้ว ซ้ำยังได้ยินอีกว่า ตอนนี้เมืองลี่หย่วนถูกมนุษย์โอสถยึดครอง ข้ากังวลมากจริง ๆ “มิรู้ว่า ท่านพอจะมีวิธี ช่วยท่านอ๋องหรือไม่?” ฉวีเต้ายางยังเอาตัวเองไม่รอด เขาเป็นเพียงปัญญาชน ถือหอกรำดาบไม่เป็น แล้วจะช่วยชีวิตผู้อื่นได้อย่างไร ทว่า มีสิ่งหนึ่งที่เขาใส่ใจ “พระชายา กองทัพมนุษย์โอสถได้บุกยึดเมืองลี่หย่วนแล้วหรือ? ข่าวนี้จริงหรือไม่?” พระชายาฉู่อ๋องมีน้ำตาคลอหน่วย “แน่นอนว่าเป็นเรื่องจริง มิเช่นนั้นข้าคงไม่รีบให้ท่านมาพบ ได้ยินว่ามนุษย์โอสถเหล่านั้นน่ากลัวมาก เจอใครก็พุ่งเข้ากัด หากถูกพวกเขากัดแล้ว จะกลายเป็นมนุษย์โอสถด้วย “ท่านอ๋องจะเป็นอย่างไร...” สิ่งที่ฉวีเต้ายางคิดอยู่คือ ฝ่าบาทปลอดภัยหรือไม่ เมื่อเทียบกับฉู่อ๋อง ความปลอดภัยของฝ่าบาทย่อ

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1385

    สองวันให้หลัง สวีไท่ฉางก็ได้รับจดหมายจากนกพิราบสื่อสารของเฟิ่งจิ่วเหยียน ในจดหมายสั่งให้เขา รีบปิดประตูเมืองทันที “พี่ใหญ่ เกิดอะไรขึ้น?” น้องสาวสวีซวนเห็นเขาหน้านิ่วคิ้วขมวด จึงกังวลว่าจะเกิดเรื่องกับสำนักคุ้มภัย นางใกล้จะแต่งงานแล้ว พี่ใหญ่จึงสั่งให้นางอยู่แต่ในเรือน เตรียมตัวออกเรือนดี ๆ นางจึงไม่ได้ออกไปขนส่งสินค้า ทว่าหากสำนักคุ้มภัยเกิดเรื่อง นางจะเป็นคนแรกที่วิ่งออกไปข้างหน้า “พี่ใหญ่ ท่านพูดสิ!” สวีซวนรู้สึกกังวล ทันใดนั้นสวีไท่ฉางก็เดินผ่านนางไป เรียกคนข้างนอก “รีบตามข้าไปพบใต้เท้าเจ้าเมือง!” สวีซวนมองพี่ใหญ่เดินออกจากประตู นึกอยากจะตามไปด้วย สวีไท่ฉางพลันตระหนักเรื่องหนึ่งได้ หยุดเดิน แล้วหันมาสั่งสวีซวนอย่างจริงจัง “เจ้าจงอยู่บ้าน อย่าออกไปไหน! ดูแลพี่สะใภ้ใหญ่และหลาน ๆ ให้ดี!” สวีซวนรู้สึกไม่สบายใจ “พี่ใหญ่ ท่านบอกข้าหน่อยว่า เกิดอะไรขึ้น?” สวีไท่ฉางจะต้องรีบไปแจ้งท่านเจ้าเมือง ให้มีคำสั่งปิดประตูเมืองโดยเร็ว “อธิบายสั้น ๆ ไม่อาจเข้าใจชัดเจน! สรุปคือให้อยู่แต่ในบ้าน อย่าออกไปข้างนอกไม่ว่าจะเกิดอะ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status