Semua Bab The Billionaire's Revenge: Bab 91 - Bab 97

Chapter ninety oneSamanthaKasama ko na ngayon si Riri tuwang tuwa siya na makita ako, halos ilang linggo na kase ang nakalipas ng huli kaming magkita.“Namiss kita, alam mo ba ang boring boring na ng buhay ko simula ng grumaduate ako at heto nagmamanage ng small business ko, kapagod nga eh.”“Dapat maghanap ka na ng kasama magbusiness.”“Naghahanap na nga ako, ayaw ko sa kompanya nila mommy at daddy gusto ko may sarili akong pagkakitaan, dalaw ka sa boutique ko minsan.” Hindi ako makangiti ng maayos sa kaniya dahil na rin sa lungkot ko. “May problem aba?”“Mahabang kwento.”“Sakto naman nandito tayo sa cafeteria makwekwento mo lahat yan.”“Wala na ako sa poder ni kuya Jiro.”“Bakit? pinalayas ka?”“Hindi, umalis ako.”“Ha? Bakit ka umalis? Nako nakajackpot ka nan ga iniwan mo pa.”“Hindi sa ganun, malaki ang kasalanan niya sa akin Riri.”“Anong kasalanan niya? nambabae? Nakita mo? nahuli mo?”“Hindi yun, may tinago siya sa akin na—”“Babae? Babaero siya? Crush ko pa man din siya ta

Chapter ninety threeSamanthaBakit ganun ako yung nahihiya sa ginagawa ni mama na pagpapakilala, oo wala ngang media kaso ang daming mayayaman na narito, hindi ko alam kung nakikita na nila ako noon na kasama si kuya Jiro.Yan ang nasa isipan ko ngayon kaya nagtago ako dito sa gilid ng pool.Kaso kahit pala magtago ako dito may malditang nakaabang sa akin, si Ericka nakit kong papunta sa dereksyon ko, nagmang maangan ako na hindi siya nakita.Kainis!“Sam! Este Athisa? congrats to your new family.” Napaka sarcastic ng pagkakabati niya sa akin kaya nginitian ko na lang.Ang nakakaasar pa tumabi pa siya dito sa akin, may balak nanaman itong mang inis.“Alam mo happy ako sayo, nahanap mo na ang tunay mong magulang, sabi sayo eh buhay pa sila ayaw mo lang maniwala sa akin.” Hindi ko alam kung sincere ba siya sa sinasabi niya pero hindi naman naging sincere ito noon pa. Hindi ako umiimik, bahala siya magsalita diyan ayaw ko makipag usap sa kaniya halata naman na nakikipagplastikan siya. “

Chapter ninety fiveJIRONaging busy ako sa lahat, hanggang madaling araw nasa opisina ako, ayaw ko mag alala, ayaw ko masaktan gusto ko lang palaging may ginagawa kaso yung katawan ko ang bumibigay.“Huwag ka na muna pumasok boss.” Sabi ni manong Domeng sa akin.“Kaya ko naman.”“Nako ang tigas naman ng ulo, araw araw kang puyat, hindi ka naman ganiyan dati.” Oo hind inga, kase kapag huminto ako sa ginagawa ko, ang dami kong naiisip at nalulungkot ako, masakit sa pakiramdam kaya ayaw ko iyon maramdaman.“Hindi pa ako mamamatay manong.” Kaso nararamdaman ko na masakit ang buong katawan ko at medyo mahina din ang katawan ko, pinilit kong umupo sa kama kaso ang sakit, ang hirap lalo nararamdaman ko na mainit ang hininga ko.May lagnat ata ako pero kailangan ko pumasok ayaw ko manatili dito nakakabaliw lang.“Huwag ka na lang pumasok.” Inalalayan ako ni manong na umupo, hindi ako nakaimik kase mainit talaga ang katawan ko. “Mataas ang lagnat mo panigurado.” Dagdag niya.Simula kase ng um

Chapter ninety sevenSamanthaLagot ako nito mamaya, pakiramdam ko masesermunan ako dahil sa nangyari kaninang umaga, nagmamadaling umalis si mama dito kanina siguro nagpipigil lang siyang mainis sa akin.Hays bakit ba kase ganito ang sitwasyon ko? Nakakalungkot isipin sarili kong pamilya hindi naman ako komportable.Medyo gumaan ang pakiramdam ko kaninang umaga pagkatapos ko kumain dahil uminom ako ng gamot, wala ngang nakakaalam na may sakit ako, basta pinapagaling ko na lang ang sarili ko.Hindi ako makalabas ng bahay, pakiramdam ko mas madodoble galit niya kapag lumabas nanaman ako at madatnan niyang wala ako dito sa bahay.Baka isipin niya inuuna ko ang paggala kesa ang matuto sa kompanya.“Okay ka lang?” tanong sa akin ng kasambahay, nakita niya kaseng nakatambay ako dito sa likod ng bahay at nakaupo.“Oo.”“Palagi kang nasisigawan ni madam.” Tumango na lang ako, rinig na rinig naman talaga sa buong bahay ang boses niya.“Ganiyan din gawain sa amin ni madam, pero yung iba sabi m