Semua Bab Secret Marriage With The Cold-hearted Billionaire: Bab 511 - Bab 520

CHAPTER 48 – “I object to losing you again.”HINDI sanay si Cesca sa ganitong katahimikang may buhol. Nasa conference room siya ng Department of Government Reforms and Policy, maaga sa agenda, maayos ang pila ng mga upuan, kumikintab ang long table, at crisp ang projector image sa puting pader. Naka-lay flat sa harap niya ang briefing packet, naka-flag ang mga tab gamit ang neon sticky notes. Sa kaliwa, naroon ang policy analyst nilang si Luke na abala sa pag-double check ng handouts. Sa kanan, si Marianne na naka-headset at kausap ang isang regional director. Tahimik na sinuyod ng tingin ni Cesca ang mga pangalan sa attendance sheet. Wala siyang inaasahang sorpresa. Gusto lang niyang matapos nang maayos ang consultative meeting para sa implementing rules.“Coffee?” bulong ni Luke, itinutulak ang paper cup.“Thanks,” sagot ni Cesca, mahina ang ngiti. “Let’s keep the tone cooperative. Dadaan ako sa legal risk notes, then ikaw sa timeline.”“Copy,” sabi ni Luke. “You good?”“I’m… fine,

UMUPO si Cesca, inayos ang mic, at nagbalik sa talakayan. “As to communications protocol,” sabi niya, malinaw at steady, “we propose a single-page explainer for stakeholders. Plain language. ‘Wag jargon. Ipapasok natin ang legal guardrails nang hindi nakakatakot basahin.”“Support,” sabi ni Luke. “May draft na akong layout.”“Please circulate,” sabi ng undersecretary. “Mr. Kawashima, any insight?”“Keep it honest, keep it human,” sagot ni Seiichi. “Huwag masyadong takpan ang risk. Mas gusto ng tao ang katotohanan kapag tinuring mo silang matalino.”“Agreed,” sabi ni Cesca, tumingin sandali sa kanya, hindi habang, hindi tago. “Transparency builds trust.”Sumulong ang meeting. Makinis. Tahimik na masaya. Bawat tanong, sinasagot. Bawat pangamba, nilalagyan ng remedyo. Bawat sulyap, nagiging tulay na hindi hadlang. Parang dalawang dila ng wika na natutong sumabay opisyal at personal, propesyonal at tapat.Pagkatapos ng second item, kumindat ang undersecretary kay Rica. “We’ll break for fi

CHAPTER 52 – “Kiss. Finally!”Mainit pa sa isip ni Seiichi ang mga huling salita ni Cesca kanina sa opisina. Pasado. Hindi man iyon direktang “yes,” para sa kanya, isa na iyong pinto na bahagyang bumukas.At gaya ng napagkasunduan, siya ang magbabayad pero si Cesca ang pipili ng lugar. Nang mag-text ito ng address bandang gabi, napangiti siya.“Small Italian resto sa Makati?” sabi ni Seiichi habang binabasa ang message.“Yup. Cozy lang. Walang masyadong tao,” reply ni Cesca sa chat.Mag-aalas-otso nang dumating siya. Maaliwalas ang lugar, may dim lights, soft jazz music, at ilang pares lang ng customers. Nasa pinakadulong table si Cesca, nakasuot ng simpleng cream blouse at jeans, pero para sa kanya, parang kinuha nito lahat ng spotlight ng gabi.“Uy,” bati niya, bahagyang ngumiti. “On time ka ah.”“Syempre,” sagot ni Seiichi, umupo sa harap. “Baka kasi isipin mong last-minute lang kita.”“Nah,” sabi ni Cesca, sabay abot ng menu. “Pero… hindi ka pwedeng mag-order ng sobrang complicate

CHAPTER 54 – Brewing ReasonsMaaga pumasok si Cesca. Hindi niya gawing routine ang dumating nang sobrang aga, pero ngayong araw, mas gusto niyang mauna sa ingay ng opisina. Pag-upo niya sa desk, binuksan niya agad ang inbox, ngunit ilang segundo pa lang, natigilan na siya. Nakatitig lang siya sa kumikindat-kindat na cursor, parang may ibang dokumentong mas kailangang harapin: sarili niyang utak.“Morning, Francesca,” bati ni Lianne, sabay higop ng kape.“Morning,” sagot ni Cesca, nag-click sa spreadsheet na dapat matapos bago mag-weekend.Lumapit si Lianne nang kaunti, pabulong na parang may tsismis. “Blooming ka today. Ano ‘yon— bagong skincare o bagong dahilan?”“Spreadsheet ang dahilan,” biro ni Cesca, pero hindi niya napigilang ngumiti.“Uh-huh. Sure,” natatawang tugon ni Lianne bago bumalik sa cubicle.Habang nagta-type, nag-vibrate ang phone ni Cesca. Isang maikling text galing kay Seiichi. “Hope you’re not skipping breakfast.” – SNapangiwi siya ng konti, pero agad ding ngumit

CHAPTER 56 – “Back on the Floor.”Sa lobby pa lang ng Kawashima–Inoue Law Firm, ramdam na ni Cesca ang pamilyar na amoy ng polished wood at kape. Halos tatlong buwan lang siyang nawala, pero para bang ang dami nang nangyari sa panahong iyon. Ngayon, hindi na siya legal assistant. Naka-ID na siya bilang Junior Associate.Nakasuot siya ng cream blouse at tailored black trousers, may simpleng gold necklace at maliit na tote. Walang labis, walang kulang—sakto lang para sabihing “handa akong magtrabaho… at magbida-bida kung kailangan.”“Cesca Ilagan, in the flesh!”Napalingon siya at halos matawa nang makita si Atty. Rica nakasandal sa receptionist counter, nakapamewang. “Kung hindi ko alam na babalik ka, iisipin kong multo ka ng nakaraan.”“Atty. Rica,” ngumiti si Cesca, sabay lapit at yakap. “Namiss kita.”“Hoy, bawal iyan. Policy ng firm, walang PDA sa hallway,” biro ni Rica pero niyakap din siya pabalik. “At junior associate ka na pala ngayon. Aba, mabilis ah. From coffee runs to case