Semua Bab Arranged Marriage with the Ruthless CEO: Bab 371 - Bab 380

“Mamaya na, lolo. Dito ka muna!” Pigil ni Leo sa matanda. “Kwentuhan mo pa kami tungkol sa mga kalokohan ni Mateo nung bata pa siya.”“Baka mapahiya na masyado.” Nakangiting tugon nito sa imbitasyon na manatili pa. “Kailangan kong umidlip, kayong mga bata na lang ang maglibang.”Bagamat walang honeymoon trip na nakaplano dahil sa kondisyon ng pagbubuntis ni Natalie, hindi rin naman sila agad aalis sa Isla Verde. Plano nilang manatili ng ilang araw para makapagpahinga. Lahat sila ay nagkasundo na kailangan nila ng pahinga mula sa mga negosyo nila.Pagsapit ng hapon, iminungkahi ni Aris na pumunta sila sa dalampasigan, at agad namang pumayag ang lahat.Pwera na lang kay Natalie na bahagyang nag-alinlangan. Tumingin siya kay Justin. “Gusto mo bang sumama?”Mabilis siyang tiningnan ng kanyang kapatid, maliwanag ang mga mata, puno ng pananabik. “Yes ate, gusto kong sumama.”Pero kahit ganoon, nagdadalawang-isip pa rin si Natalie. Hindi pa ganoon kaganda ang pakiramdam niya, paminsan-minsan

“Leo, pwede bang tingnan-tingnan mo si Justin?” Pakiusap ni Mateo.“Sige, ako na ang bahala.” Sumenyas pa ito. Alam ni Leo na napakahalaga ng bata sa asawa ng kaibigan niya kaya kahit na hindi siya masyadong mahilig sa bata, pumayag siya.Masyado ng maingay sa dalampasigan, kaya gustong dalhin ni Mateo si Natalie pabalik ng kwarto nila para makatulog ito ng maayos at hindi matamaan ng araw.Habang binubuhat niya ang babae, napalingon din siya kay Nilly. “Pwede bang tulungan mo ako?”“Okay,” agad sumunod si Nilly at kinuha ang isang scarf at maingat na itinakip sa mukha at ulo ni Natalie. “Ayan, okay na.”Napangiti Mateo at taos-pusong nagpasalamat. “Thank you.”May kakaiba sa tono ni Mateo at napansin iyon ni Nilly—isang bagay na totoo at hindi lang simpleng pasasalamat. Nakikita niyang talagang mahalaga si Natalie kay Mateo.Hindi pa naman talaga nakakaranas na magkaroon ng relasyon si Nilly—pero sapat na ang nakita niya sa mga kakilala na may mga kasintahan para malaman na wala ni i

Sampung minuto ang itinagal ng one on one talk nilang magkapatid. Sampung minutong pinarangalan ni Natalie si Justin sa isang sulok ng suite nila. Hindi naman niya sinisigawa ang bata—kailangan lang niyang ipaintindi ang mga maling nagawa nito para hindi na maulit pa. Tahimik lang na nakikinig ang bata sa lahat ng mga sinasabi ng ate niya. Paminsan-minsan ay tumatango ito ng marahan.“Naalala mo ba lahat ng sinabi ko, Justin?”Masigasig na tumango ang bata. "Naalala ko po. Hindi ko na uulitin, ate. Huwag ka nang magalit, please?”Nang makita niyang tila nag-aalala na tumitingin ito sa kanya, lumambot ang puso ni Natalie, nalusaw na ang inis niya kanina. Marahan niyang hinaplos ang ulo nito. “Hindi ako galit, Justin. Nag-aalala lang ako para sayo. Natakot si ate at ayaw ko ng maulit ‘yon, okay?”Pero sa sandaling iyon—umugong ng malakas ang tiyan ng bata.“Yun, oh!” Mabilis na sinunggaban ni Nilly ang braso ng bata, tila nakakita ng oportunidad. “Gutom na si Justin! Ako na ang bahala,

Tahimik na pinagmamasdan ni Antonio ang lahat ng nagaganap—masaya siya dahil tama ang desisyon niya—mula ng dumating si Natalie sa buhay ng apo niya, madaling makita na muli itong nagkaroon ng buhay. Hindi na lang ito parang robot na basta na lang gumagalaw ayon sa dapat nitong gawin.Lahat ng ginagawa niya ay para sa kabutihan ng nag-iisang apo niya at noon pa man, alam na niya na si Natalie ang makakabuti sa kanya at hindi ang pipitsuging artista na ‘yon. Kaya naman ginawa niya ang lahat para lang matuloy ang pagpapakasal ng dalawa kahit pa siya ang lumabas na masama sa paningin nito noong umpisa. Tiniis ni Antonio ang lahat ng iyon para lang matiyak na mapupunta si Mateo kay Natalie—at ngayon, nagawa na niya ang kalahati ng misyon niya.“Okay na ako, mga apo.” Nang masigurong maayos na ang lahat, kumaway siya bilang hudyat ng pagpapaalam. “Pwede na kayong umalis. Kailangan ko na ring magpahinga. Tumatanda na talaga ako. Hindi na kaya ng katawan ko ang mahabang biyahe.”“Kaya nga po

Matapos maligo at ayusin ang sarili, pinagsabay na lang ni Natalie ang agahan at tanghalian bago kinuha ang bag niya at lumabas. Pagdating niya sa bungad ng mansyon, isang nakangiting mukha ang bumungad sa kanya.“Magandang umaga, Nat!” Masiglang bati ni Alex sa kanya. “Ang sabi ni sir, simula ngayon, ako na ang sasama sayo tuwing lalabas ka.” At para hindi isipin ni Natalie na magiging anino siya nito, agad itong nagdagdag, “huwag kang mag-alala, hindi ako magiging istorbo. Ituring mo na lang akong driver mo—karamihan ng oras, hindi mo man lang mapapansin na nariyan ako. Promise.”Alam na ni Natalie ang tungkol dito dahil nabanggit na ito sa kanya noong nakaraan at pumayag siya dahil para din naman iyon sa kaligtasan niya. Pero hindi siya sanay na may umaali-aligid sa kanya at hindi rin magandang tingnan sa ospital na may bodyguard siya.“Maaasahan kita, ha?” sagot niya dito ng may ngiti.“Walang problema. Sige, sakay na.”“Okay.”**Sa Ospital.Pagdating sa outpatient department, ag