All Chapters of Arranged Marriage with the Ruthless CEO: Chapter 391 - Chapter 400

Nagulat si Natalie—“nandito na agad si Mateo? Napakabilis naman niyang nakarating dito.”Narinig din ito ni Drake. Tumayo na ito at kinuha ang dala niyang pharmacy bag, at bahagyang itinago ito sa likuran. “Dumating na siya. Aalis na ako, Nat.”Tumingin si Natalie sa kanya at saglit na nag-alinlangan. Alam niya na may gusto itong itanong—tungkol sa mga gamot na dala niya at tungkol sa kanya tunay niyang kalagayan. Matagal na silang magkakilala at doktor ang babae kaya ang makita siyang may dalang gamot at hindi para sa ina—ay ipagtataka talaga nito.Pero sa huli, ibang bagay ang lumabas sa bibig niya. “Drake, pakiusap, alagaan mo ang sarili mo. Mahalaga ang kalusugan mo, okay?”Saglit na natahimik si Drake dahil sa concern na ipinapakita nito para sa kanya—parang walang nagbago sa kanila nang sabihin niya iyon. Sa loob-loob niya, gusto niyang guluhin ang buhok nito, katulad ng dati niyang ginagawa kapag nalalagay sa parehong sitwasyon.Pero naalala niyang wala na siyang karapatan par

Nang marinig ni Mateo na muli itong bumalik sa nangyari sa kanila kagabi, saglit siyang hindi nakaimik. Wala siyang maidadahilan—alam niyang siya ang may kasalanan. Naiintindihan na niya kung bakit ganoon na lang ang naging reaksyon nito ng malamang pumunta siya sa premiere night imbes na sunduin ito—at ang mas malala, napagsalitaan pa niya ito ng masama. Inisip pa niya na pinapalaki lang nito ang isyu nila ng walang basehan.Ang totoo ay meron naman talagang dahilan si Natalie para magalit sa kanya. Kaya sa halip na magsalita, bigla niyang niyakap si Natalie at binuhat ito.Nagulat si Natalie. “Hoy! Anong ginagawa mo?! Ibaba mo nga ako!”“Nagkamali ako, Nat. I’m sorry.” Wala na ang matigas at mapanumbat na tono nito. Sa halip, may bahagyang pagsisisi sa kanyang boses. “Pupunta tayo sa maternity hospital ngayon. Kailangan mong magpa-check-up nang maayos. At hindi ba may IV treatment infusion ka pang kailangan tapusin?”“O-oo…pero kaya ko namang maglakad.”“Hindi na. Bubuhatin na lang

Kinabukasan, gaya ng nakasanayan, naunang bumangon si Mateo kaysa kay Natalie. Wala na ito ng magising siya. Habang pababa siya ng hagdan para mag-almusal narinig niya ang pag-uusap ni Mateo at ni Tess.“Makinig ka sa akin. Simula ngayon, kailangan kong abalahin ka sa paghahanda ng lima o anim na maliliit na pagkain para kay Natalie araw-araw. Dapat magaan pero masustansya ang bawat isa. Kaya mo ba ‘yon?”Mahigpit na ipinayo ni Dr. Cases na ito ang pinakamabisang paraan para matiyak na lalaki nang maayos ang bata sa sinapupunan. Kailangan niyang kumain ng masustansyang mga pagkain at prutas sa lahat ng oras. Maliit ang sukat ng sanggol para sa kanyang edad sa pagbubuntis, at bagaman nakakatulong ang IV nutrition, mas mahalaga pa rin ang tamang diyeta at pangangalaga sa ina.“Aba, oo naman! Walang problema!” Tumango si Tess ng seryoso.Ang pinag-uusapan dito ay ang magiging tagapagmana ng pamilya Garcia—kaya hindi niya ito maaaring ipagsawalang-bahala. Bubusugin niya si Natalie kagaya

Tinitigan ni Irene si Mateo ng mataman, ang mga mata nito ay punong-puno ng emosyon, na parang may pag-ibig na handang umapaw anumang oras. Ang pagkapit nito sa lalaki ay may halong himas. Lumamlam ang mata nito at lumambing ang boses. “Mateo, hindi mo rin ako kayang bitawan, hindi ba? Aminin mo…”Hindi sumagot si Mateo. Sa halip, matapos ang ilang segundong pag-aalinlangan, dahan-dahan niyang inalis ang pagkakahawak ng babae sa kanyang pulso.Biglang nagbago ang ekspresyon ni Irene, parang gumuho ang buong mundo niya. “Gusto ko lang naman malaman kung pareho pa rin tayo ng nararamdaman, Mateo…”Matatag ang boses ni Mateo ng magsalita siya. “Irene, may asawa na ako at alam mo ‘yan.”Anuman ang nangyari noon sa pagitan nila, anuman ang naramdaman niya, may sinumpaan na siyang pangako sa harapan ng altar at sa harapan ng mga taong mahalaga sa buhay niya—may asawa siya ngayon, at kailangang manatili siyang tapat sa babaeng iniharap niya sa altar. Kailangang malaman ni Irene na may limita

“Sandali lang...” iwinasiwas ni Natalie ang mga kamay, hindi niya mapigilan ang pagtawa bago tuluyang huminto. “Sorry, hindi ko makontrol…sandali lang…kailangan kong huminga.” Hinihingal siya sa kakatawa at kinailangan niyang tumigil sandali para habulin ang hininga.Samantala, nakatingin lang sa kanya si Mateo ng may makahulugang titig, may bahagyang kunot sa noo. “Ano ba kasi ang tinatawanan mo?”“Naisip mo na ba kung anong gagawin mo kung bumalik siya?”“Ha?” Bahagyang nagulat si Mateo bago umiling at tumawa ng mahina. Ang tanong na ‘yon ni Natalie ay matagal ng hindi sumasagi sa isipan niya. “Imposible. Hindi na siya babalik.”"Hindi mo masasabi ‘yan ng sigurado. Ibang klase kung magbiro ang tadhana, alam mo ba ‘yon?” Itinaas ni Natalie ang isang daliri at marahang itinulak ang dibdib nito. “Mr. Garcia, bente-sais o bente-siyete ka na, hindi ba? Ibig sabihin, mas bata pa sayo ang ‘little butterfly’ mo. Mahaba pa ang buhay—paano mo nasisiguro na hindi siya babalik?”Unti-unting kum