บททั้งหมดของ My Mysterious Wife: บทที่ 561 - บทที่ 570

CHAPTER 33RD POV Habang naglalakad si Marie, patungo sa altar ay hindi niya maiwasan na mapaluha, dahil ang pangarap niya noon ay maikasal na katulad sa mga pinsan niya na masaya, dahil mahal nila ang lalaking pinakasalan nila. Habang siya, tingin pa lang sa kanya ni Gael ay para na siya nitong papatay-in.Nang i-abot ng mga magulang niya ang kamay niya rito ay tinitigan muna nito ang kamay niya ng matagal bago tinanggap. Hindi naman niya na-iwasan na makaramdam ng pag-kapahiya. Habang nag-umpisa ang seremonya ng kasal nila ay halos wala siyang marinig sa sinasabi ng pari, dahil ang nasa isip niya lang ay si Gael. Alam niya na kapag natapos na ang kasal nila ay hindi siya nito mapapatawad. Nang sabihin ng pari na halikan siya ay napa-yuko si Marie, habang para naman na walang narinig si Gael. Ni hindi man lang ito nag-abala pa na itaas ang belo niya at halikan man lang siya kahit sa pisngi. “Congrats Marie.” Ngiting wika ng pinsan niyang si Apple. Pilit naman siyang ngumiti rito,

CHAPTER 5 3RD POV Walang nagawa si Marie, kun’di ang umiyak habang nakaupo sa sahig. Hindi niya alam kung ano ang gagawin niya, dahil nababalot siya ng takot. Pinunasan niya ang kanyang mga luha at tumayo. Napatingin siya sa paligid. Muling naglandas ang mga luha niya habang na-patngin sa maliit at madilim na lugar. “Gumising kana.” Nag-mulat siya sa kanyang mga mata at nakita si Gael. Hindi niya namalayan kanina na nakatulog siya. Agad siyang tumayo at tuwang napatingin dito. “Umuwi na tayo.” Hikbing wika niya, habang tinitigan siya nito. “Anong uuwi? Nakalimutan mo ba ang sinabi ko?” “Gael, ‘wag ka namang ganyan..”“Ganito na ako, at ito na ang magiging bahay at buhay mo.” Wika nito habang tumayo. “Kumain kana.” Wika nito habang nilagay sa mesa ang mga pagkain. “Siguro naman, marunong kang magluto?” Nag-angat siya ng kanyang mukha at tumango. “Baka hindi ako makapag-hatid sa ‘yo ng pagkain. Magluto ka nalang.” Wika nitong muli at muling umupo. “Kakausapin ka raw ng ‘yong

CHAPTER 7 3RD POV “Ayoko nga!! Hindi kaba nakakaintindi?” Sigaw nito habang hindi niya na iwasan na mapahalakhak. “Ang akala ko pa naman, katulad ka sa pinsan mo.” Iling na wika niya, habang tinungga ang isang bote ng alak. “Mag-pinsan lang kami pero hindi kami magkatulad.” Mahina na wika nito, kaya napakunot ang kanyang noo. “Ikaw, marunong kana talagang sumago-.” Natigilan siya nang bigla nalang siyang nakaramdam ng pagkahilo, kaya natumba siya. “A-ayos ka lang?” Narinig niyang wika ni Marie, habang hinawakan siya. Pilit niya naman na dinilat ang kanyang mga mata at tiningnan ito. “Bakit ka kasi naglasing ng husto..” Mahina na wika nito habang inalalayan siyang makatayo.Kahit sobrang lasing ay nararamdaman niya ang malamig na bagay na dumadampi sa kanyang balat. Hanggang sa unti-unti na siyang kina-in ng kadiliman. Napahawak si Gael sa kanyang ulo nang magising siya. Napatingin siya sa paligid at napansin na nasa loob siya ng isang silid. Hindi niya naman napigilan na makar

CHAPTER 93RD POV Nang maka-alis ang mga magulang niya, ay agad siyang umakyat sa taas para puntahan si Jessica. “Jessica!” Tawag niya nang hindi niya ito makita, mabilis niya naman na binuksan ang pinto ng banyo at nakita itong nakatulog doon, kaya hindi niya na iwasan na makaramdam ng awa rito. “Kumain kana.” Wika niya nang nagmulat ito ng mga mata. “Wala na ba sila?” Tanong nito, habang tumango siya rito. “Bakit?” Taka na tanong niya nang ma-pansin itong umiyak. “Hindi ko lang mapigilan na maawa sa sarili ko, bakit kailangan kung magtago, Gael?” Hikbing wika nito. “Ako naman ang nauna ‘di ba? Pero bakit? Bakit nangyari ‘to?” Iyak na tanong nito, kaya mabilis niya itong niyakap. “Patawad Jessica..” “Bakit kasi hindi ka pa gumawa ng paraan, para mawala ang babaeng ‘yon sa buhay mo?”“Gumagawa na ako ng paraan at alam mo ‘yan.”“Pero bakit hanggang ngayon ay asawa mo pa rin siya?!” Napapikit siya sa kanyang mga mata, dahil sa sinabi nito. “Mas mabuti pang kumain ka muna.” Ma

CHAPTER 11WARNING MATURED CONTEXT!!!SPG 3RD POV “Bakit mo tinatanong ‘yan? Hindi ba asawa kita?” Wika niya habang lihim na napangiti nang makita ang reaksyon nito. “’Wag mong sabihin na natatakot ka?” Muling wika niya rito. “H-hindi ako natatakot, p-pero.” “Bilisan mo na, ayaw kung pinaghihintay ako.” Wika niya habang humiga. “Ano pang ginagawa mo? Tumayo kana at hubaran mo ako.” Utos niya rito, habang kita niya ang kaba sa mukha ni Marie. Lalo naman siyang nakaramdam nang tuwa, dahil sa nakikita niya. “H-hindi kaba marunong maghubad?” Tanong nito na nag-pakunot ng kanyang noo. “Ako nga noon, bata pa lang tinuturuan na akong mag-bihis ni Pap-.”“Damn it! Marie. Pwede bang gawin mo nalang ang inu-utos ko.” Singhal niya rito, kaya agad itong tumayo. Napansin niya naman na nanginginig ang kamay nito habang binuksan ang botones ng kanyang suot na short. Mas lalo naman siyang nasisiyahan, dahil alam niyang nahihirapan ito. ‘Tsk, akala mo naman inosente.’ Dahil nakaramdam siya n