All Chapters of My Brother in-Law, My Lover: Chapter 31 - Chapter 40

Hinayaan lang ako ni Sandro na kumalma at hinayaan ko naman din siya na pakalmahin ako. Magaan sa pakiramdam ko na alam kong may isang taong nakakaunawa sa akin at sa kalagayan ko. Kahit na alam kong gusto niyang magkahiwalay kami ni Marco ay hindi pa rin niya ipinapamukha sa akin na ako’y isang kabit.Tinapos namin ang pagkain at siya na rin ang nag hugas ng kinainan namin. Ako naman ay pinabalik niya na sa sala. Habang nakatalikod siya ay tinignan ko siyang mabuti, bakit nga hindi ko subukan? Baka sakali, tuluyan ko ng makalimutan si Marco at maitama ko na ang lahat ng pagkakamali ko.Sumandal ako sa sofa at tumingin sa kisame bago ko ipinikit ang aking mga mata. Nakakapagod na rin ang umiyak ng dahil sa isang taong mahal ako pero hindi naman ako kayang ipaglaban at laging second option lang.Maya maya lang ay naramdaman ko na ang paglubog sa tabi ng kinauupuan ko, ibig sabihin ay tapos na si Sandro sa ginagawa niya at ngayon ay katabi ko na.Idinilat ko ang aking mga mata at tinigna

Ashlyn“Marco!” bulalas ko. “Alam kong nag-aalala ka para sa kambal ko, pero malaki na sila. Alam na nila ang ginagawa nila.” Kailangan kong panindigan ang pagiging tanga sa harapan nila kahit na nanggigil na ako at gusto ko ng salaksakin ng kutsarang hawak ni Sandro ang bunganga ni Ashley sa galit.Hindi na talaga napigilan ng lintik na Marco na ito ang kanyang selos! Bakas ang sakit sa mukha ni Ashley. Okay na dapat iyon, buti nga sa kanya. Pero alam kong nasabi iyon ni Marco dahil sa selos. At alam ko rin na siya ang kakantutan ng kambal ko magdamag.“Kung gawin man namin iyon ng magdamag ay wala namang problema, binata ako at dalaga siya. Kung mabuntis ko man din siya ay kaya ko ring panagutan,” singit ni Sandro. Napaka seryoso ng kanyang mukha na akala mo nga ay may nangyari sa kanila ni Ashley.Muli namang tumingin si Marco kay Ashley na walang reaksyon. “Oo nga naman, parehong single kaya walang masama. As long as nagmamahalan sila ay wala na tayong dapat ipag-alala sa kambal ko

Ashley“Anong ginawa mo?” tanong ko kay Sandro. Isang linggo na mahigit ang nakalipas ng manggaling dito sila Marco at Ashlyn at simula noon ay araw-araw na rin siyang nag pupunta dito. As in walang palya.“Hindi kita pwedeng pabayaan, mahirap ng maiwan ka saglit at nagkakasakit ka,” sabi niya. Sasagot na sana ako ngunit bigla akong natigilan dahil bigla akong may naalala.‘Sweet, hindi talaga kita pwedeng iwan kahit saglit ano?’ sabi ni Marco na nakangiti. Pero sino ang kausap niya? Ako ba? Naipilig ko ang aking ulo dahil bigla na lang akong hinawakan ni Sandro sa balikat at bahagya inuga.“Are you okay?” nag-aalala niyang tanong. Napatingin ako sa kanya at parang gusto kong banggitin ang saglit na alaalang iyon ngunit nag-aalala din akong baka iba ang isipin niya.“Yes, I'm okay. Ikaw pa nga ang iniisip ko dahil baka nakakaabala na ako sayo.”“Ano ka ba, wala lang yon. Tsaka kapag kailangan naman ako sa office ay agad akong nagpupunta doon.” Nginitian ko siya at hinayaan na lang sa g

Ashley“Buntis?” takang tanong niya.“Do you know her?” tanong ko. Kasi parang kilalang kilala niya ang kakambal ko. “She’s married so natural lang naman na mabuntis siya, right?” dagdag ko pa.“I see, I just couldn’t believe it. Maybe prayer did help her.”“What do you mean?” Na-curious na ako sa mga sinasabi niya at gusto ko pa siyang kausapin.“Anyway, may pasyente pa akong kailangan na puntahan.” Iyon lang at tinalikuran na niya ako. Gusto ko siyang habulin at kausapin pa, bigla kasing parang kinabahan ako na ewan. Pakiramdam ko ay may malalaman akong importante kung magkakausap pa kami. Ngunit wala akong nagawa kung hindi ang sundan lang siya ng tingin.Ako naman ay nagpatuloy na lang din sa paglalakad papunta sa Neurology Department. Mas importante na unahin ko ang sarili kong kalagayan sa ngayon kaysa ang iba.“Ms. Ruiz,” tawag ng nurse kaya naman lumapit ako sa kanya at iginiya ako papasok sa isang silid. Umabot ako sa palistahan at may cut off pala ng lunch time. Meron namang

Ashlyn“Buwisit!!!” sigaw ko sabay bato ng aking cellphone.“Bwisit ka Marco!!” tili ko pa. Nasa aming silid ako at dahil late na ay gusto kong i-check kung nasaan siya at baka kasama na naman niya ang kambal ko. Pero ano ito? Sinigawan niya ako!Unang beses iyon na ginawa ni Marco na may kasamang bad words. Bakit? Bakit niya ginawa iyon? Anong nangyari at mukhang mainit ang kanyang ulo? Nanggaling ba siya sa kakambal ko? Nagkausap ba sila? Nagselos na naman ba siya kay Sandro at sa akin niya ibinunton ang kanyang galit? Peste talaga ang kakambal ko na ‘yon. Kahit kailan ay tinik siya sa kaligayahan ko.Mamatay ka na, mamatay ka na Ashlyn! Kahit na pinagpalit ko na ang ating kalagayan ay ikaw pa rin, ikaw pa rin ang pinipili ni Marco! Lahat na ginawa ko para tuluyan ng maging akin ang asawa mo, pero talagang hindi mo ako pinatatahimik! Oo, ako ang tunay na Ashley at ang kakambal ko ang tunay na Ashlyn na siyang tunay na asawa ni Marco.Kinalma ko ang aking sarili bago ko kinuha ang aki