All Chapters of Blossoming Seduction : Chapter 31 - Chapter 40

Scent(Thala's Point of View)Akala ko si Alaric ang humila sa akin. Nadismaya lamang ako nang mamataang si Nekolauv ito. “Come with me, Thala. Let's talk.” Hindi niya na ako hinayaan pang sagutin siya. Hinila niya lang ako palayo roon.“Bakit hinahayaan mo lang ang hinayupak na 'yon?” pagalit niyang tanong nang tuluyan kaming tumigil sa isang pasilyong walang katao-tao. “Dapat nagpakilala ka sa matatandang iyon. Hindi iyong para kang tutang bumahag ang buntot.” Napahilamos siya sa kanyang mukha dala ng iritasyon.“Anong gagawin ko, Lauv? Mag-i-iskandalo? Sa tingin mo, tama bang sumabat ako sa pag-uusap nila?” pangangatwiran ko na nanginginig pa rin hanggang ngayon. “Hindi sa gano'n, Thala. Sana man lang sinabi mo sa kanila na ikaw ang fiancee at hindi si Avory.”“Para saan, Lauv? Para ipahiya ang sarili ko? Sasabihin naman siguro iyon ni Alaric—”“You trust my brother too much, Thala. Mapanakit ang isang iyon. Ni hindi nga niya pinigilan ang babaeng iyon. Huwag mo na kayang ituloy a

Treasure(Thala's Point of View)“Are you sure you're fine? Pwede naman tayong dumaan bukas para ibigay kay lola ang regalo mo,” pamimilit niya na nakabuntot lang sa akin. “Stop bugging me, Alaric. Gusto kong maibigay ang regalo ko sa kanya sa mismong kaarawan niya,” sagot ko, patagong iniinda ang sakit sa aking gitna.Shit, ganito pala ito kasakit! Sana hindi nila ito mapansin mamaya. Kapag nagkataon, magpapalamon na lamang talaga ako sa lupa.“Kaarawan ng lola ko pero pakiramdam ko ako ang nakatanggap ng biyaya,” bulong niya sa likuran.Masama ko siyang sinipat at inirapan dahilan kung bakit humalakhak siya sa inaasta ko. Tumabi siya sa akin sa paglalakad at patuloy akong kinulit. “You're a good singer on bed, Zara. Hmm, sana nag-record ako para magamit kong ringtone—ouch!” Ngumisi siya ng nakakaloko at ngumuso. “Record kaya tayo mamaya,” suhestiyon niya.“Alaric!” Kinurot ko ang braso niya at sinungitan. Pinagkakatuwaan niya na naman ako. Itong tusong 'to, ang sarap ding busalan a

Trust (Alaric’s Point of View) Pinilit kong matulog pero ayaw pa ng mga mata kong magpahinga. Damn, I can only picture out Zara’s soft lips and beautiful eyes. Hindi rin mawala-wala sa utak ko kung paano siya pinahiya ng mga kaibigan ni lola. They're gonna pay for it. Fuck, Zara's all I think about right now! Nababaliw na nga yata ako. Nasa pasado alas-dos na ng gabi subalit gusto kong silipin ang kwarto ni Zara. May kakaiba kasi akong pakiramdam at kapag nagkakaganito ako, nagiging totoo ang mga hinala ko. Hindi na ako kumatok. Baka sakaling tulog na siya at maistorbo ko pa. Pinihit ko ang door knob at nang silipin ang kwarto niya ay bumungad sa akin ang walang katao-tao niyang silid. Pumasok ako at hinanap siya kung saan-saan. Tinignan ko ang mga gamit niya at nakahinga ako ng maluwag dahil nandoon pa naman sa closet ang mga ito. Ngunit nasaan siya? Dali-dali akong bumaba at hinanap ko siya kung saan. “Did she fucking left because of what happened earlier? Oh shit!” Ginu

(Thala's Point of View)Mas maganda sanang pumunta sa Doomscape kaso naalala kong lungga pala iyon ng tuso kong fiance. Pagkapasok ko ay maraming mga mata ang nakasunod sa akin. Hindi dahil nagniningning ako, it's the opposite. Kadalasan kasi ng nakikita ko rito ay halos kita na ang kaluluwa sa suot samantalang ako ito, haggard na nga manang look pa sa suot na bestida.“I’m sorry, girl. I think nagkamali ka ata ng napuntahan. Hindi nga pala ito library,” kantyaw ng babaeng tinatamaan na ng alak. Nakitawa na rin ang mga kasamahan niya. Isa sa nakita ko rito ay si Sylvia. Ang isa sa nakaaway ko noon dahil kay Nekolauv. Wait, bakit 'di ko nga pala ma-recall ang lahat ng ala-ala ko sa gabing iyon? Weird.“Uy, ikaw pala 'yan, Myrthala. Anong nangyari sa'yo? Ilang lalaki na ba ang gumamit sa'yo at naging lusyang ka bigla?” panunuya ni Sylvia na kumapit sa braso ng isang nakangising lalaki. “Ikaw? Ilang lalaki na ba ang pinantakip mo sa butas para makalimutan si Nekolauv?” pang-iinis ko ka

Please(Thala's Point of View)Hindi ko na napigilan ang sarili ko at nabatukan ko na si Alaric, na hindi ko naman talaga sinasadya. “Masakit?” Napakagat-labi ako habang tinitignan siyang pumikit ng ilang segundo. Gusto ko siyang hawakan o kalabitin ngunit ayaw kong galitin pa siya lalo.Nang magmulat siya ay sobrang sama na ng paraan ng pagtitig niya sa akin. His dark eyes narrowed. He licked his lips and I saw how his jaw clenched. Hinila niya ako sa baywang palapit sa kanya at inalalayan ako upang makatayo ng maayos.“You are right. Huwag muna tayong umuwi,” makahulugan niyang wika na hindi inaalis ang mga mata sa akin.“A-Anong gagawin n-natin, Alaric?” Kinakabahan kong hinintay ang magiging sagot niya. Kung kanina ay galit na galit ako sa kanya, ngayon ay nakaramdam ako ng kakaibang takot. Para kasi siyang sinapian kung makatingin.“Ano sa tingin mo, Zara?” mababang boses niyang sagot na may multo na ng ngiti sa labi.Ang isa niyang kamay ay patuloy pa ring nakayapos sa baywang k