All Chapters of My Billionaire Enemy Is My Lover: Chapter 261 - Chapter 270

My body froze when he said his line that I think has something to do with worldly pleasure! Iyong kamay ni Lucian na nasa gilid ko lang ay biglang nasa hita ko bigla. Naka black short dress ako kaya ramdam na ramdam ko ang init ng palad niya. Mabilis kong hinahawakan ang dalawang kamay niyang nasa hita ko para tanggalin pero mas lalong dimiin ang hawak niya roon. “Lucian,” saway ko. Kaya lang, napasinghap ako nang bigla niya akong siniil ng halik. Ang isang kamay niya ay napunta sa likod ko at saka hinigit pababa ang buhok ko. Napatingala ako ng konte at saka umawang ang labi ko. He then roamed his tongue inside my mouth tasting every corner of it. Nanggigigil pa siya lalo dahil sa halik kaya nang mas nilapit niya ang sarili niya sa akin, hindi ko nakaya ang bigat niya kaya napahiga ako sa kama. Mabilis akong nanghabol ng hininga nang maglayo ang labi namin pero ilang segundo lang niya akong pinagbigyan dahil dinaganan niya ako at saka ako siniil ulit ng halik habang nak

I rolled my eyes at Lucian and left him inside the bathroom. Magc-cr pala siya kaya siya pumasok. Dumiretso ako sa kama at hinanap ang mga suot kong damit kahapon pero hindi ko na iyon makita. The bed is clean too. Hindi ko alam kung pinalitan ba ito habang tulog ako o ano. Ilang minuto ang lumipas nang lumabas si Lucian. I realized he was wearing a white t-shirt kaya kita ko ang hubog ng katawan niya. His biceps were too firm. Mabilis akong nag-iwas ng tingin nang ma-remember ang nangyari kahapon. Mabilis akong umupo sa kama at pilit na kinakalimutan ang naisip. Dammit! Those hands did wonders to my body!“Your hair is wet, let me dry it,” aniya. I could hear amusement on his tone.Tumaas ang kilay ko sa kanya. He will dry it? As if alam niya kung paano?Dumiretso siya sa gilid ko at doon ko lang nakitang may nakalagay na blow dryer doon at isang paper bag! The dyer was portable kaya hindi na kailangang isaksak. Umupo siya sa tabi ko at saka hinawakan ang buhok ko. Nanliliit ang

Maaga akong nagising the next day. At kahit pa hindi ako nagising sa alarm clock ko, magigising parin ako dahil five minutes nang patayin ko ang alarm clock ko ay tumawag si Lucian. “What?” bungad ko sa kanya. He chuckled. “Just making sure you are awake. I’ll see you today. Good morning.”Umirap ako at saka pinatay ang tawag. Mabilis akong pumunta sa banyo para maligo at nang makapag-ayos na. Kailangan ko pang mag-almusal bago umalis. It was seven in the morning when I left the house. Medyo kita kong late ako pero binabagalan ko ang pagmamaneho ko. Bakit ba ako magmamadali, diba? Kaya nang dumating ako sa parking lot ng kumpanya, kita kong maka-park na roon ang kotse ni Lucian. Umiirap akong lumapit sa kotse niya. Binuksan ko ang passenger seat at saka pumasok. Pansin kong may ibang kotseng nakasunod lang sa kotse niya. Nilagay ko ang dala kong bag sa second seat kaya bahagya akong nakalapit at nakaharap sa kanya. He took that opportunity to peck me on the lips. Natuun ang mari

Walang wala ako sa mood nang pauwi na kami. Umiirap ako habang nakatitig sa kotse kong nauuna sa amin. Gusto ko sanang ako ang magmaheho roon pero hindi pumayag si Lucian. Pagdating na raw sa labas ng subdivision namin. Wala akong nagawa. Buong byahe ay tahimik ako. Naiinis dahil sa nangyari sa dinner. “I’ve known Luca for years, miss. He doesn’t drink from a glass that’s already been used. Nasa tabi mo lang naman ang baso mo. Bakit iyong sa kanya pa ang ginamit mo?” tanong sa akin ni Samantha na halatang inis. At hindi ko alam kung paano ko siya sasagutin. Nakatingin sa akin ang parents niya. Hindi man lang sinuway na inaaway ako. “It’s alright, Samantha,” tanging sinabi ni Lucian bago siya bumaling ulit sa dating gobernor. Hindi niya tuloy alam kung ano ang ginawa ni Samantha. She was glaring at me the whole dinner. Hindi na siya sumasali sa usapan at ibinaling ng tuluyan ang attention sa akin. Hindi ko alam kung ilang beses niyang nasipa ang paa ko sa ibabang lamesa. She was

Matagal bago dumating si Lucian. By the time he arrived, nakaupo na ako sa sofa at kinakalma na ang sarili. Nakuhanan ko ng picture ang lahat ng kailangan kong picturan. Kahit nanginginig ang kamay ko ay mabuti at hindi naman blur ang mga kuha ko. I was breathing steady now when he entered the room. Pansin ko parin ang galit sa kanya dahil palaging madilim ang mga mata niya sa akin kapag galit. Medyo kunot din ang noo at parang isa akong malaking disappointment kung paano niya ako tignan! Hindi niya ako pinansin at sa table niya siya dumiretso. Kita kong may kinuha siya sa table niya, his wrist watch. Sinuot niya iyon. But then, he saw the folder I just took pictures of. Medyo tumagal ang mata niya roon bago niya itinago sa isang kabinet. Doon lang niya ako tinignan nang maitago niya iyon. Kita kong may sasabihin siya. Bumukas ang bibig niya para magsalita pero nang makita niya ako, natigilan siya. Ang madilim niyang mata kanina ay mas lalo pang dumilim. His eyes roamed around my bo