All Chapters of My Billionaire Enemy Is My Lover: Chapter 351 - Chapter 357

Mabilis akong tumalikod at saka lumabas. I could hear them now struggling to hold Lucian. Papasok pa lang ako sa kotse ko, may nakita na akong iilang guards na pumapasok sa loob mansion. Halos hindi ko pa mailagay nang mabuti ang susi ko! What does he mean by hunt me? Hahabulin niya ako? Nang nabuhay ang kotse ko, mabilis akong umalis. Sana talaga dinala ko nalang ang sport car ko! Mabilis na bumukas ang gate. Medyo nakahinga ako ng maluwag nang makalabas ako ng gate. Mas lalo nang makalabas ako ng subdivision nila. I checked my gas. Full tank! Good! Baka doon na naman ako kulangin. Mabilis ang pagpapatakbo ko dahil nape-pressure ako. Nang mag thirty minutes ay medyo kumakalma na ako. He was just bluffing. Sa pagkalma ko, doon ko rin nakitang may mga kotse sa likod na. Mabibilis ang takbo! Una kong nakilala ang kotse ni Leon! I know it's his. Yan yong nakita kong gamit niya sa mansion two years ago! Kaya kinabahan na ako! Wala na akong inisip pang iba. I immediately stepped on

I groaned in annoyance. Humawak ako sa ulo ko dahil sa sakit. Sa una ay hindi ko pa ma-recognize kung nasaan ako. Ramdam ko ang biglang pagbilis ng puso ko lalo pa’t hubad ako. Bigla rin akong kumalma nang masiguradong nasa kwarto ako ni Lucian. Hindi lang ang ulo ko ang masakit, pati ang katawan ko. And I was also sore down there!Bumaling ako sa tabi ko. Lucian was still sleeping. Nakadapa siya at nakayakap sa unan niya. He was breathing peacefully only that I smelled something bad.Mabilis akong inamoy ang sarili ko dahil ang tapang ng amoy ng alak. But then I realized it's not me that smells. Ngumiwi ako ng siya ang naamoy ko.He reeked of alcohol! Mabilis akong umalis sa kama kahit masakit ang katawan ko. He smelled so bad! Mas lalong sumasakit ang ulo ko! Ilang alak kaya ang inubos nito at amoy na amoy ang alak sa kanya? I then groaned when I felt my body ache. And I'm also sore. Hindi naman na ako pwedeng matulog ulit dahil hindi ako makakahinga sa amoy niya! Kaya pumasok

“Please…” he whispered for the last time. He kept on begging me. Hearing him beg for me to get him back hurts me. He didn't need to beg because it's still him that I will pick. Nagsiunahan na ang luha ko. Agad na may kumawalang hikbi sa akin. Tumango ako. “Okay…” bulong ko rin.Umiyak ako sa balikat niya…sunod sunod. The emotions I tried to bury down, resurface. “Hindi mo kasi ako pinapansin simula nong malaman mo ang ginawa ko. Nagsisi naman ako sa ginawa ko, noon,” humihikbi kong sabi. I felt him hug me tighter even more. “Ayaw ko na disappointed ka sa akin. Ayaw ko na hindi mo ako pinapansin. Ayaw ko na hindi mo na ako palagi sinasama. Wala akong magawa sa bahay…” sunod-sunod kong hikbi. “I'm sorry…” he whispered gently. “Tapos dinaanan mo lang ako noon sa isang party.” I trailed off to take a long breath. “H-Hindi mo ako pinansin. Narinig ko rin yong usapan niyo ni Allyana. Hindi ko gusto na kinakausap mo siya…” “Fuck!” he cursed. He kissed my neck. “I will not talk to her

Hindi ko alam kung para saan ang dinner. Wala namang importanteng pinag-usapan si papa at Tito Eduardo. Nag-usap lang sila tungkol sa business and some problem in the society. Walang importante na kailangan pang imbitahin kami. Matapos ng meal ay may mga kasambahay na nag-serve ng desert sa table. Konti lang ang kinain ko dahil busog na ako sa naunang nakain. “Are you going to stay, Kuya,” tanong ni Anton kay Lucian. “No. I'm going home,” sagot niya tapos ay bumaling sa akin. Kaya napabaling din sa akin si Anton. And he threw a judgement look at me. Bumaling ako kay mama para sa kanila makinig. Kanina ko pa gustong umirap sa iritasyon. But then, giving a reaction to that was a petty thing, so I just ignored it. It's something you should never let get on your nerves, or you'll lose your composure.Matapos ng ilang minuto na pag-uusap ay nagpasya si papa na umuwi kami. Nang tumayo sila ay tumayo rin ako. Tumayo rin si Tito Eduardo. Mama thanks Tita for inviting us. Kaya bumaling di