Semua Bab My Billionaire Enemy Is My Lover: Bab 341 - Bab 350

Lucian Vince Vergara“Kung hindi niya nakaya na ganon lang ang ginawa namin, she’s too weak to be a Vergara, hijo,” ani Tito Benedicto. “She was too emotional. Pwede siyang ma-manipulate ng iba.” “Do not use that reasoning to me, Tito! She’d be hurt—I didn’t get the chance to clear things up with her! The last thing she heard from me was that I was disappointed with her!” I roared. “Anong iisipin niya ngayong nakialam pa kayo?”Umuwi ako dahil hindi na pwede ng substitute sa capitol. Kailangan na ako. Ngayon ay nasa mansion ako. Iniinda ni Miguel ang suntok ko sa kanya. Tinulungan siya ni Leon at Matteo kanina dahil ilang minuto siyang walang malay. He teased me, na kasalanan ko raw kung bakit umalis si Scarlet. Sinabi niya na nakita niya si Scarlet na nakikinig noong sinabi ni Allyana sa akin ang nangyari sa kanya, kung bakit akala ko ay nag-cheat siya. Nandilim ang paningin ko sa kanya. Wala man lang siyang ginawa! That probably caused another misunderstanding between us!Napagt

The flight from Los Angeles to Manila takes almost a day. Kahit puro upo at tulog lang naman ang ginagawa ko ay nakakapagod parin. Idadag pa ang jet lag. Nahihilo na ako pagdating ko ng NAIA. “Serenity, wala na akong lakas para mag-taxi! Bumalik ako para sa birthday ng kambal. At least take responsibility and fetch me!” Narinig ko siyang tumawa. I know it’s late. It’s already three in the morning. Tapos ay nambubulabog ako. It’s my fault though. Hindi nila alam na umuwi ako. Estimate ko na umaga ako darating. Kaso ay may delay sa flight kaya gabi na nang maglanding ang eroplano. I don’t want to disturb mama. At alangan naman na si Ate ang tawagan ko eh hindi naman siya ang rason kung bakit ako umuwi. It’s only natural na si Serenity ang bulabugin ko. I heard her groan. “We’re staying at the Saldivar mansion, are you okay staying here?” “No problem…just get here already. I’m so damn tired,” reklamo ko. I waited for them for thirty minutes. Serenity was grinning at me when she got

Lucian Vince VergaraHinihingal ako habang nagsasalin ng tubig sa baso. I am inside my gym, katatapos lang mag-work out. I couldn't sleep. I have to let out some steam or I’ll fucking stress myself thinking about Scarlet. Hindi ko alam kung anong magic ang ginagawa niya at hindi siya mahanap. Is she that good at hiding? Or is her sister just that good at misdirecting the leads in my investigation?Halos halughugin ng mga tauhan ko ang Australia pero wala siya! May nakuha kaming lead na pumunta siya roon! Nang hindi siya mahanap, napag-alaman namin na baka wala siya at gawa gawa lang ang lead! Doon nagtago ang kapatid niya kaya baka patibong lang yon para hindi mahanap si Scarlet. I did another investigation, and we found a lead again—this time in Europe, especially in France! But it turns out it was made up too. She has a cousin with influence in France.Iritado akong uminom pero naputol ang mga iniisip ko nang makita kong may missed call sa cellphone ko. Kumunot ang noo ko. It’s al

The way Serenity looked at me, parang gusto akong interogahin. Kaya hindi ako lumapit sa kanya. Habang lumalayo ako, rinig ko ang ingay sa iniwan ko. Hindi na ako lumingon. Dumiretso ako kung saan ko nakita kanina si mama. Papalapit ako kay mama nang makita ko na mabilis na naglalakad si Senator Carmela sa direksyon kung saan ako nagmula. Hindi niya ako nakita dahil nagmamadali siya at halatang problemado. Nakita ko si mama, iba na ang kausap. Hindi niya siguro ako nakita nang bumababa ako ng hagdanan kaya nang mapabaling siya sa akin, kita ko ang pagkagulat niya. Mabilis niyang iniwan ang kausap niya. Gulat siyang lumapit sa akin. “Kailan ka umuwi?” Kaya lang ay hindi pa ako nakakasagot nang sumulpot si Serenity. “Scarlet, we need to talk!” seryoso at mataas na boses na sinabi ni Serenity. She immediately brought tension. Kita kong naalarma si mama.Umirap ako. “There’s nothing to talk about, Serenity,” walang gana kong sinabi. “Scarlet, they’re forcing Gov. Vergara to leave the

Halos araw araw na lang akong may imbitasyon sa mansion nila. Kung hindi lunch o dinner, party sa kanila, birthday sa kanila at kung ano ano pang kaya nilang isipin para lang mabigyan ako ng invitation.Nagsasalin ako ng malamig na tubig sa kusina nang biglang pumasok si mama. Naka-ayos siya at halatang may pupuntahan. “Tumawag sa akin si Mrs. Vergara. Inimbitahan ka niyang pumunta sa kanila,” bored na niyang sinabi. Sa paulit ulit nilang imbita, si mama na lang ang nagsawa. I let out a low chuckle. “Alright mama. Thanks for telling me.” Umalis din siya agad. Parang hinanap lang ako para sabihin yon. Matapos kong kumain ay bumalik ako sa kwarto. Kaya lang ay wala akong magawa. I already had meetings and I already did the paperwork I'm working on. It's already been a week since the birthday party incident. Baka pwede na ulit maglaro? I smirked. Kaya imbes na magmukmok sa kwarto, nag-ayos ako para dumalo sa mansion nila. I wonder what changed? Tumawa ako nang maalala ang nangyari