Semua Bab My Billionaire Enemy Is My Lover: Bab 331 - Bab 340

Hindi ko na alam kung ano ang nangyari sa party ng mama ni Lucian. Hindi na ako nakibalita kay Zaria. I saw that she had messages for me pero hindi ko binuksan. I am not mad at her. Ayaw ko lang na makipag-usap sa kaniya. Ayaw kong maalala kung paano ako naging display lang doon sa mansion. Lucian’s reply came the next day. [Hindi ako nakaabot. I told the head security to let you next time.] Hindi na ako nag-reply. Bakit pa? Huli na. I already went through their damn security check.Kakagising ko lang at nakatitig na ako sa ceiling ko. My mind was running wild. I saw enough. I heard enough. Habang nakaupo ako roon sa mansion nila, lahat nang pinag-uusapan nila ay pinapakinggan ko. Akala nila siguro ay hindi ako nakikinig. “If only you didn't hide the truth about what really happened, baka kasal na kayo ni Luca,” bulong yan ng Tita Teresa nila kay Allyana. Walang sinabi roon si Allyana. “Eduardo is really fond of you, hija. Why not try to win Luca?” isa pang bulong ng Tita Teresa

Scarlet Ruby Salazar Kabado ako habang nakatayo sa labas ng Popovich Hall. Nakatanaw ako sa glass and brick building kung saan ang MBA building nila. This is where I'm going to attend for two years. I should be acquainted with it. I sighed heavily. Maraming student na dumadaan. They were loud – at least the group one. Tahimik kagaya ko ang mga solo flight na student. Kita kong may mga nagpapicture sa marble ‘University of Southern California’ sign malapit sa Tommy Trojan statue. It's a statue of a man with a sword and shield. It feels weird to be here yet this is what I want. Nakakapanibago. Meron namang MBA sa Pilipinas pero dito ko pa naisipang mag-aral! But then I have to. Matapos ng ilang minuto kong paninitig sa mga student at sa building na papasukan ko, I convinced myself to go inside Popovich hall. Agad kong naramdaman ang air-conditioning at ang amoy ng espresso pagpasok. Tinignan ko saan galing ang kape at nakita kong may student cafe sila sa left side. Sa front d

"Anna, I have readings to do. I can't come to that car meet you're talking about,” pilit kong ipinapaintindi sa kanya. “No, Scarlet. Just for today, skip studying. Loosen up, girl—you’re too uptight!” pilit niya sa akin.I tried to ignore her. Binuksan ko ang libro ko at saka nagbasa ulit. Kaso ay si Anna, kinakalkal na niya ang kabenit ko para sa isusuot ko raw. "What kind of clothes are these? Don’t you have any jeans or even mini skirts?” tanong niya. Umirap ako. I have high waisted loose jeans. Hindi ko alam kung ano ang tingin niya sa mga yon. Though…I’m more of a dresses, slacks, and coat type of person.Nakahinga ako ng maluwag nang lumabas siya. Akala ko ay tinigilan na niya ako pero hindi pala. Pumunta pala siya sa kwarto niya para doon maghanap ng isusuot ko! Nilapag niya sa kama ko ang gusto niyang isusuot ko raw. It was a black mini skirt, ankle boots, oversized bomber jacket and a white crop top! Nanlaki ang mata ko roon. “What are these?” reklamo ko. Isasama niya a

I don't like what was happening. It's too much for me!I looked at Anna. She looked worried but she was determined not to have a race. Halatang takot na matalo. “Just do what you can. I'm really sorry, Scarlet,” bulong ni Anna habang papunta kami sa kotse niya. Wala akong masabi kasi kinakabahan ako. “Go easy on her, Draven. She didn't know how to race!” rinig kong sabi ni Natalie kay Draven. Tumawa ng malakas si Draven. “Alright. Easy or not, she'll have to date me anyways.” Wala na akong nagawa. Kailangan kong gawin to kasi hindi rin ako pumapayag sa gusto ni Draven. Me entering into this match is the only solution. Kasi kung matalo ako, at least I tried. Kung hindi ako makikipag race, talo ako at makikipag date ako kay Draven. That's unbelievable!I was breathing hard as I held the steering wheel. Pinahiram ako ni Anna ng kotse niya. Nakalinya na kami ni Draven, about to have a match. Naghihiyawan ang tao sa labas. “Go Ruby!” sigaw ng mga kasama ko. “Draven…Draven…” sigaw ng

Matapos ng klase ay bumili kami ni Noah ng wedding ring. I smiled at the lady who was assessing us. Nilabas niya ang dalawang singsing na nagustuhan ko. They were gold rings. Yong panlalaking ring ay may angled lines pattern…simple but classic. Yong akin ay may leaf-like shape na pinapalibutan ng maliliit na diamonds. Agad kong sinuot ang ring ko. And then screamed with excitement.“Ahh! I'm Mrs. Silvestri!” excited kong sabi habang ipinapakita kay Noah ang singing sa kamay ko. I was beaming at him. He chuckled at me. “Yeah…you're a damn Silvestri now. Stop dumping men savagely. Use my surname to chase them away,” nakangisi niyang sabi habang sinusuot din ang singsing niya. “Congratulations, Mrs and Mr. Silvestri,” magalang na sabi sa amin ng nag-a-assess. “Thank you,” nakangiti kong sabi na akala mo naman ay totoong kinasal. Si Noah ang nagbayad. Hindi ko na tinanong kung magkano. He wouldn't let me pay anyways. Matapos naming bumili ay umuwi na ako. Ganon din naman si Noah da