Lahat ng Kabanata ng My Billionaire Enemy Is My Lover: Kabanata 471 - Kabanata 480

Mugto ang mata ko kinabukasan. Hindi ko nga alam kung nakatulog pa ba ako. Siguro nakaka-idlip lang ako ng ilang minuto tapos magigising ulit. Wala na akong naging magandang tulog. Dapat continuation ng kasayahan namin itong araw na to. It's Tuesday at sa opisina niya ako papasok. Makikita ko ulit siya, makakausap ko na naman. Only that this time, I couldn't. Hindi na ako papasok kasi sinabihan ako ni mama na tinanggal na ako sa trabaho. Ngayong umaga, pupunta kami sa mansion ng Jimenez para kausapin si Tita Clara. She wanted a clear answer from us. Lowbat ang cellphone ko and I didn't bother charging it now. Hindi ko naman na kailangan kasi sino pa ba ang iko-contact ko maliban kay Levi? Ang bigat at ang sama ng pakiramdam ko ng bumaba ako sa sala. Gising na rin si mama. Pareho kaming mugto ang mata. “Kumain na tayo para makapunta na tayo sa mansion,” nanghihina niyang sabi. Tumango ako, hindi na nagsalita. Umupo ako sa table at nagsimulang kumain. Ganon din ang ginawa ni mama

Mas lalong kumunot ang noo niya. “Serena, what are you saying?” guluhan niyang tanong. I laughed like something is funny when the truth is I'm broken and I just wanted to cry. “Ngayon lang ako natauhan na nakasama ko si Lorenzo ng isang linggo. Nalaman niya na pinaglalaruan kita. He told me to stop it kasi magagalit siya sa akin.” “What the fuck are you saying?” tumaas ang boses niya. “The Jimenez boy? Why are you with him?” Napalunok ako para pigilan ang sarili. My heart hurt like hell. I blinked to ease my eyes. Tumawa ulit ako. “I know you will hate me for this. And I'm really really sorry. Pero inutusan ako nina Aurora na alamin ang mga gusto mo. But then I learned that you hated the Jimenez. Nagalit ako kasi bakit hindi mo magustuhan si Aurora, mabait naman yon. Kaya sinubukan ko na baka ako, magustuhan mo.” Kita ko ang pagluwag niya sa necktie niya dahil mabibigat na ang paghinga niya. I clenched my hand tight to continue. I smirked. “Nagtagumpay ako. I enjoyed the privi

Our first night in Cebu was a challenge. Nakahanap ako ng hotel na afford namin. Medyo malayo sa airport pero iyon lang ang choice namin. Naghanap pa ako ng taxi at pahirapan dahil kapag nakikita nilang medyo marami ang baggage namin, medyo nag-aalangan sila. Akala ko wala nang kukuha sa amin. Mabuti na lang at may naawa rin at nagmagandang-loob. Kalahating oras ang biyahe namin bago kami dumating sa hotel na nahanap ko. Pagod kami ni Mama nang makapasok kami sa room unit namin. I got worried when I saw her massaging her head. Nakikita kong ngumingiwi siya pero hindi siya nagrereklamo. “Mama, matulog na tayo,” aya ko sa kanya. “Bukas na tayo mag-isip kung ano ang gagawin. We need to rest.” We only ate some biscuits and drank water. Kakapusin kami sa pera kung o-order kami sa restaurant o dito sa hotel. Ayaw pang matulog ni mama dahil sa pag-iisip kung ano ang gagawin namin kaya kunwari akong natulog para matulog din siya. When I heard her deeply asleep, dumilat ako at ginawa ang d

Levi Ferrer I never imagined that love would be the one to break me. I didn’t see it coming. It’s cruel… and it hits where it hurts the most. She told me she played me. Na hindi ako ang mahal niya. I got scared when she told me that. Kasi alam ko sa sarili ko na mahal ko siya. I’m sure of her. I’m even ready to marry her. And hearing her say it was the other man she loved irritated the hell out of me. Because what does he have that she couldn’t find in me? It’s damn maddening. I already had a clear future with her. Siya na lang ang hinihintay ko na maging ready tapos bigla niyang tatapusin? I begged her to choose me. Hindi ako naniniwala na wala siyang nararamdaman sa akin. She can’t be playing with me. That’s not her. I fell for her because I know she’s good and she’s an open book. I could read her easily. Alam ko kung kailan siya malungkot at kung may bumabagabag sa kanya. Kaya lang, noong nakipaghiwalay siya, I couldn’t read her. Her eyes were blank and cold. She was saying c

Levi Ferrer Kumunot ang noo ko nang makita kong tumatawag si Jaxon. Tinignan ko ang wristwatch ko, hindi naman ako late. I shook my head. I stepped on the gas at mas binilisan pa ang pagmamaneho. The ten-minute drive became five minutes. Dumiretso ako sa kung saan kami palaging nagpa-park. I saw Jaxon near his car. Nasa tenga niya ang cellphone niya. My phone rings again with his number. Pero nang makita niyang nagpa-park ako, binaba niya ang tawag. “What is it?” tanong ko nang makalabas ako ng kotse ko. “We're not yet late.” Tumawa siya. Kasabay noon ang paglabas ni Luca sa gilid ng kotse niya. Hindi ko nakita dahil nagtatago siya. “Levi! I miss you!” “Tsk!” I mumbled. Agad akong napahilot sa sentido ko. Umagang-umaga ay sinusubok ako. “What do you want?” iritado kong tanong. Luca smiled like an idiot. “Bumalik ka na. Hindi na masaya ang pagbabantay ng kumpanya.” I glared at my brother. Mabuti na lang at walang ibang tao sa parking lot kung saan kami ngayon. No one will se