All Chapters of THE BILLIONAIRE'S SON ( SURROGATE MOM ) : Chapter 11 - Chapter 20

42 Chapters

CHAPTER ELEVEN- DINNER

Nasa hapagkainan na kaming tatlo nina Mrs. Horman at Eduardo. Hindi ko nakita si Sir Ace pagdating ko dito sa bahay nila, at medyo nalungkot at nadismaya ako. Ewan ko ba kung bakit gustong-gusto ko siya kahit ang suplado niya sa akin nitong mga nakaraang araw. Na-mi-miss ko rin siya agad kahit kakakita ko lang sa kanya. Hays... I felt so down. Parang siya na rin ang naging energizer ko kahit napakasungit niya sa akin. Mabuti pa itong si Eduardo, chill lang at gentleman. Pero hindi ko rin siya type."What's with the long face? May nangyari ba, Domi?" biglang tanong ni Mrs. Horman. Napansin niya siguro ang pananahimik ko."Wala naman po, Mrs. Horman. Pasensya na po kung naaabala ko kayo sa pagkain ninyo," mahina kong sagot, nahihiya rin. Ngumiti na lang ako ng hilaw."Stop thinking about him and just eat," sabat naman ni Eduardo.Agad ko siyang pinanlakihan ng mata, na ikinatuwa naman niya. Nagulat ako nang makita ko ang malalim niyang dimple. Agad akong umiwas ng tingin dahil ang pogi

Last Updated : 2024-10-15

CHAPTER TWELVE - APOLOGY GIFT

I overslept last night and woke up with a heavy heart.Tiningnan ko ang orasan sa gilid ng kama ko at nagulat dahil alas-onse na pala ng umaga. Mukhang napahaba ang tulog ko. Paano ba naman hindi hahaba ang tulog ko, madaling araw na ako nakatulog kaya siguro natagalan akong magising. Bumangon na ako at nag-unat bago tinungo ang banyo para maghilamos at mag-toothbrush. Nanlaki ang mga mata ko nang makita ang sarili ko sa salamin—namumugto ang mga mata ko dahil sa pag-iyak kagabi.Pagkatapos sa banyo, lumabas na ako at tinungo ang kusina. Ngunit laking gulat ko nang makita ang sampung sako ng bigas, mga nakabox na iba't ibang klase ng canned goods, at frozen meat. Sino na naman kaya ang pumasok sa bahay kagabi?"Ano ang mga 'to? Kanino galing ang mga 'to? May donation bang magaganap na hindi ko alam?" nagtataka kong tanong, sabay tawa na lang sa hindi ko malaman na dahilan.Napakamot na lang ako sa ulo at napahilamos. "Kanino ba galing ang mga 'to?"Hindi pa rin nagsi-sink in sa utak k

Last Updated : 2024-10-16

CHAPTER THIRTEEN - APOLOGY ACCEPTED

Anong ginagawa ng lalaking 'to dito? Hindi ko siya pinansin at dinaanan lang sabay pasok sa kwarto ko. Bahala siya diyan. Hindi ibig sabihin na dahil gusto ko siya, hahayaan ko na lang siyang insultuhin ako. Makaligo na nga lang. Ang gwapo niya.Malalim akong napabuntong-hininga at pabagsak na umupo sa kama. Naiinis pa rin ako talaga, at mas lalo akong nainis sa apology gift niya. Mukha ba akong walang pambili ng pagkain?Pumasok ako sa banyo at tuluyan nang naligo. Matapos kong mag-ayos, lumabas na ako ng kwarto. Akala ko umalis na siya, pero nandito pa pala. Ano naman ang pakay ng taong 'to dito?'Hindi mo ba ako kakausapin?' malamig niyang sabi. Kunot-noo ko siyang tiningnan.'Para saan naman?' ani ko sa mahinang boses.'About these? Hindi ka ba magta-thank you man lang?' Mas lalong kumunot ang noo ko. Nahihibang na ba siya?"“Bakit ako magta-thank you?" sarkastikong wika ko."Why can’t you just say thank you, para wala nang maraming sinasabi."“Seriously? Hindi mo ako madadala sa

Last Updated : 2024-10-17

14

Hinatid talaga ako ni Sir Ace sa bagongtinitirhan nina Tiya at Bonbon. Nagtaka pa ako kung paano nalaman ni Sir Ace kung saan nakatira si Tiya, siya pala ang nagpalipat sa amin ng bahay. Si Sir Ace kasi ang bumili ng bahay na nilipatan ni Tiya, pero dahil gusto ko munang manatili sa dating tirahan, hindi na ako sumama sa paglipat. Pagdating namin, masaya akong sinalubong ni Bonbon. Mahigpit ko siyang niyakap dahil namiss ko siya. Nagmano na rin ako kay Tiya.Napatingin ako kay Sir Ace na may kausap sa cellphone. Nakakunot ang noo niya habang seryosong nakikipag-usap sa kabilang linya, na para bang galit na galit pero pinipigilan lang ang sarili na huwag taasan ang boses.Pumasok na lang ako sa loob at iniwan si Sir Ace sa labas. Bigla akong nakaramdam ng gutom nang makita ang mga pagkaing nakahanda na sa mesa. Hindi pa pala ako kumakain simula pa kaninang umaga. Anong oras na ba akong nagising? Alas-onse na pala ng umaga at malapit na ring magtanghalian. Sakto naman, may nakahanda na

Last Updated : 2024-10-24

15 - Please, come to my house

Akala ko ay ihahatid pa ako ni Sir Ace, at medyo nag-assume pa ako. Bigla kasi siyang umalis kanina mula sa bahay nang hindi man lang nagpaalam. Pero, bakit nga naman siya magpapaalam sa akin? Sino ba naman ako para magpaalam siya. Naiinis lang ako sa sarili ko kasi umasa pa ako. Tinanong pa niya ako kanina kung saan ako uuwi kaya akala ko talaga ihahatid ako. Ayun, nakabusangot tuloy akong umuwi mag-isa. Pagdating ko sa bahay ay wala na ang mga bigas, can goods, at iba pa na binigay ni Ace as apology gift. Naipamigay na siguro lahat ni Eduardo. Ang bilis talaga gumalaw ni Eduardo. Nakahinga na ako maluwag, pero may lungkot dahil hindi ko na makikita si Sir Ace. "Makakapagpahinga na rin sa wakas," salita habang pabagsak na umupo sa sofa. Sleepy na naman ako. Dahil nga sa puyat kaya ganito na lang katamlay ang katawan ko. Pumikit ako habang iniimage ang gwapong mukha ni Sir Ace. Hindi na talaga mawawala ang imahe niya sa isip ko. Grabing pag-ibig na talaga itong nararamdaman ko.

Last Updated : 2024-11-11

16 - IT HURTS LIKE HELL

Bumusangot ang mukha ni Dominice habang senesermonan si Ace. Padabog pa siyang umupo sa sofa at kunot-noobpa siyang palinga-linga sa paligid. Malaki ang living room at wala pa gaanong disenyo sa loob. Mukhang bagong-bago ang bahay dahil wala pa masyadong gamit. "Natahimik ka ritan, Sir Ace. Okay ka pa ba?" sigaw ni Domi at napahalukipkip na lang. "I'm fine,...ahh.." "Okay ka lang po ba? Are you in pain or anything? May sakit ka ba?" sunod-sunod na tanong ni Domi. Nakaramdam agad siya ng kaba at pag-aalala. "No. I am fine, it's just that something happen. Uhm... Domin, can you do me a favor, please?" kunot-noo naman si Domi dahil sa lambing ng boses nito. Ibang-iba kung paano ito makitungo sa kanya. "Y-yes, ano 'yun?" "Make tinolang manok for me, please..." Napasinghap si Domi. "Seriously? Tinolang manok?" "Yeah. I suddenly craved it. It's been a while, huli kong kain ng tinola," saad nito. "Wala naman akong choice kundi ang sundin ka. Pero paalala ko lang po

Last Updated : 2024-11-18

17 - MISUNDERSTANDING

Hindi ko na alam kung nasaan ako. Madilim pa naman dito sa nilalakaran ko. Palowbat na rin ang cellphone ko. Hays. Bakit naman kasi umalis pa ako ng bahay. "Kainis naman nitong timing na 'to eh." Naiiyak kong salita at papadyak-padyak pa. Wala na rin akong choice kundi ang bumalik na lang kaysa sa ano pa ang mangyari sa akin dito sa labas. Bumalik na ako sa kung saan ako naglalakad kanina, ngunit pakiramdam ko ay malayo na ako at wala na akong makitang ilaw. At dahil palowbat na ako ay dali-dali kong tinawagan si Sir Ace. Nakaramdam na rin ako ng takot at ginaw sa paligid ko. Bakit ba kasi ang dilim sa lugar na ito? Tumulo na talaga ng tuluyan ang luha ko. "S-sir, can you pick me, please?" bigla na lang akong napahagulgul dahil sa takot. Takot ako sa dilim at ayaw ko sa madilim ngunit ito ako ngayon. Dahil sa selos kaya ako napunta dito. "Where are you? Bakit ka umiiyak, may nangyari ba?" bakas sa boses ni Sir Ace ang pag-aalala. Siya naman may kasalanan kung bakit ak

Last Updated : 2024-12-18

18 - CONFESSION

HINATID ako ni Eduardo sa bahay. Gusto niya akong dalhin sa mansyon dahil iyon ang request ni Mrs. Horman, pero nag-insist ako dahil gusto ko munang mapag-isa. Hanggang ngayon ay nanginginig pa rin ako sa takot. Hindi mawala sa isip ko ang madilim na parte na iyon. Ace called but I didn't answer him, matapos kung ma-charge ang cellphone ko. Nabasa ko rin ang text-message niya at nag-sorry siya sa akin. Hindi na rin ako nag-reply. Nagpaalam rin ako kay Mrs. Horman na hindi muna ako magpapakita sa kanila ng dalawang linggo hanggang sa dumating na ang time para sa surrogacy. Marami pa kaming pag-uusapan tungkol sa bagay na 'yon, pero hindi na muna sa ngayon dahil sa inis ko kay Ace. At naalala ko din na hindi dito sa bansa mangyayari ang surrogacy, kundi sa ibang bansa. Pinatay ko ang cellphone ko sa inis, dahil ayaw ko munang makayanggap ng kahit anong message o tawag mula sa kahit na sino man. Napatitig ako sa kisame dahil hindi ako makatulog. Sabi ni Eduardo ay misunderstanding l

Last Updated : 2025-01-01

19- NOTE

DOMINICE TRAVIS LUCAS POV.NAGISING ako ng tamaan ng sinag ng araw ang mukha ko. Hindi ko kasi sinasarado ang balkonahe sa kwarto ko kaya kapag mataas na ang sikat ng araw at kapag hindi pa ako magising ang sinag ng araw ang nagpapagising sa akin. Parang orasan ko na rin siya. Napadilat ako ng may maalala. Biglang naging buhay ang diwa ko. At nawala ang antok ko. Agad akong tumayo mula sa kama at tinungo ang pintuan. Pagbukas ko ay para akong hinugutan ng hininga dahil nasa harapan ko ay ang isang tao na ubod ng gwapo. Natulala ako at napatingin sa mga mata niyang parang sinusuri ang pagkatao ko. Hindi ko alam kung bakit iba ang tingin niya sa aking katawan. Naningkit ang kanyang mga mata at napaawang ang labi. Napaismid naman ako at tumingin rin sa sarili ko ng napagtanto kung ano itong suot ko.“Gosh!” gulat na sambit ko at mabilis na isinarado ang pintuan. “D-did he see m-my—" Natakpan ko ang bibig ko at tumili ng walang kaboses-boses at parang maiiyak sa sobrang hiya. “W-wait."

Last Updated : 2025-01-11

20- MATAPANG NA SI DOMINICE

DOMINICE TRAVIS LUCAS POVLUMIPAS ang isang linggo at nanatili pa rin ako kay Tiya. Ipinasyal ko si Bonbon at Tiya kahit saan dito sa Manila. Minsan ay hindi pa nakakasama si Tiya dahil sa small business niya. May pa-order kasi siyang natatanggap sa mga client at suki kaya tuwang-tuwa si Tiya at hindi pinapalabas ‘to. Dahil madalang lang naman kasi ang client niya kaya kapag may nag-oorder sa kanya ng mga kakanin, mga ulam for birthdays, kasal, binyag, o ano man na okasyon ay G na G ‘yan si Tiya.Nasa park kami ngayon ni Bonbon, kasama na rin namin ang personal nurse niya. Tahimik lang kaming kumakain ng ice cream na isa sa aming favorite. Noon kasi ay hindi namin ‘to nagagawa, kaya ngayon na kaya ko ng igala siya ay gagawin ko talaga para sa kanya at ma-enjoy niya ang buhay bata. Hindi kasi kami pinapayagan ni Tiya dati e, kahit nasa tamang edad na ako noon ay wala akong lakas upang ipagtanggol ang kapatid ko at sarili ko. Bata pa si Bonbon ng mamatay si MOmmy kaya hindi niya nakila

Last Updated : 2025-01-15

1 2 3 4 5

SCAN CODE TO READ ON APP