Semua Bab THE BILLIONAIRE'S SON ( SURROGATE MOM ) : Bab 21 - Bab 30

NANDITO na naman ako sa mansyon ng pamilya Horman. And as usual, kinakabahan na naman ako. Dalawang linggo rin naman ako hindi nagpaparamdam sa pamilya, pero alam naman ‘yon ni Mrs.Horman dahil nagpaalam naman ako sa kanya ng maayos. Dalawang linggo ko rin naman silang Hindi nakita kaya parang naninibago ako. Nanlalamig pa nga ang mga kamay ko dahil sa kaba. Maaga rin akong sinunod ni EDuardo kanina, agad ko kasi siyang sinabihan na pupunta ako dito sa mansyon kaya agad na rin siyang kumilos. Nagulat pa nga ako dahil bigla lang siya dumating sa labas ng bahay. Ang bilis lang kasi talaga niya. Nakakahiya naman kung magtatagal pa ako. Nalaman ko rin mula sa doctor ko na okay naman lahat ng resulta sa medical ko at handa na ako para sa surrogacy. Ngayon na buwan if possible gaganapin ang surrogacy. Handa naman na ako ngunit hindi ko pa rin mapigilan na kabahan. Hindi pa rin kasi mag-sink in sa utak ko na hindi ko anak ang ipagbubuntis ko. “Iha, you’re finally here. I missed you,"

I almost dropped the cup of coffee that TIta prepared for me. Mabuti at naagapan ko agad at naibaba ngunit nadulas naman ng pinatong ko na sa platito at aksidenteng naibuhos ko sa aking legs. I hissed dahil mainit pa talaga ang kape. “OMG!!! Edward, Ace, Manang. Go get an ice, please….” Natataranta na sigaw ni Tita. "Tita, I’m just fine po. Maliit lang po ang natapunan," kalmado kong salita par hindi takot si Tita. “No. You're hurt because of me. Take off your pants now!" “Mom, what happened? Bakit ka sumigaw?" nag-aalalang tanong ni Ace at nagtataka na tinitigan ang kanyang Mommy. Hindi ata ako napansin. “I accidentally burnt her. Please, let's take her to the hospital." Naiiyak na salita ni Tita at pansin ko ang panginginig niya. “Tita, I am okay lang po. Kalma lang po kayo, okay? Hindi naman po ako nasaktan e," I said as calm as I could. “Are you okay?" ani Ace at sa akin na nabaling ang atensyon. Tiningnan niya ako ng maigi hanggang sa makita niya ang basa kong

TAHIMIK na ako sa buong biyahe dahil sa nahihiya ako kay Sir Ace. Parang ang cold treatment niya talaga sa akin. Pero ang mahalaga ay kasama ko s’ya at ihahatid niya ako sa bahay. Sino ba kasi ang hindi titig sa kanya,ang gwapo e. Hindi ko rin talaga bakit ko nagustuhan ang lalaking gwapo na ‘to, suplado naman. And finally, makarating na rin sa bahay. Nakahinga naman ako ng maluwag para kasi akong nasusufocate sa loob ng kotse e. Hindi naman gaano kalayo ang bahay sa mansyon ng mga Horman. Pagkarating namin ay saglit lang na pinark ni Sir Ace kotse sa di kalayuan ng bahay ang kanyang sasakyan, maliit lang kasi ang bahay ni Tiya at walang parking lot, pero pwede naman e-park sa gilid ng malaking puno na pag-aari rin ni Tiya. Wala rin naman kaming kapit-bahay na sobrang lapit, medyo may distansya lang. Pagkababa ko ng kotse ay bigla na lang bumuhos ang malakas na ulan at sinabayan pa ng malakas na hangin. Nataranta naman ako sa sumigaw kay Sir Ace na nasa loob pa ng kanyang kotse. A

Agad ko kasing ininom hindi ko man lang inihipan. Nakikita ko talaga sa mukha niya ang labis na pag-aalala katulad kanina sa mansion. It feels good that someone is sincerely cares about you and worried. Nakakalungkot na sinisisi nila ng mommy niya kung bakit ako napaso. "It's my fault n hindi kita binalaan,” aniya. Ngumiti ako just to give him assurance na okay lang ako. "Wala kang kasalanan Sir Ace. I will be careful next time,” ani ko. He looks tense at hindi pa rin nawala sa mukha niya ang pag-aalala. His cold expression changed immediately, and now, he looks worried because of me. “Nagugutom ka na ba? Magluluto ako. May gusto ka bang kainin?" tanong ko na lang para mawala na ang atensyon niya sa nangyari. “I don't mind, with what you cook. I can eat anything," he said. Ngumiti ako at tumayo. “Okay good. Umupo ka na muna at ako’y maghahanda para sa hapunan natin. For sure, hindi pa hihinto ang ulan. Relax ka lang. And if you're cold, pwede kang pumasok sa kwarto ko at ma

TAHIMIK na lang kami habang kumakain. Hindi ko na nga kinausap at matingnan dahil naiilang ako at naalala lang ang nangyari kanina. May parte naman sa akin na masaya, pero mas pumaibabaw ang kaba at pag-aalala. Palihim akong lumingon sa kanya dahil sobrang tahimik n’ya rin habang kumakain. Mukhang nasasarapan siya sa niluto ko. Hindi ko na lang maiwasan na mapangiti at banaling na lang ulit sa pagkain ang atensyon ko. Tama lang ang ganito kaysa naman masira ang relasyon ng dalawa. Masakit man ang ganito, at least may chances naman akong makita siya, at nakakasama pa kahit alam ko after this incident ay babalik na naman sa cold treatment ang trato niya sa akin. At kahit sabihin pa man ni Sir Ace na hindi niya mahal si Miss Diana, may relasyon pa rin silang dalawa. Ayaw kong matawag na kabit no, or dahilan ng break-up ng dalawa. Parang wala na rin akong pagkakaiba sa mga fake sister ko na mang-aagaw ng jowa ng iba. “Are you okay? Did I make you feel uncomfortable?" Sir ACe said, k