All Chapters of Daisy His Remedy: Chapter 51 - Chapter 60

“One coffee americano, please,” sabi ko sa barestang humarap sa akin. Nandito ako sa pabororito naming cafe ni Charmaine. Bumalik na kasi siya sa clinic, at dahil ayaw ko pang umuwi, nag-decide ako na dumito na muna. Bitbit ang aking kape, umupo ako sa table na malapit sa bintana. Kada higop ko sa kape, kasunod ay buntong-hininga. Ilang araw na rin ang dumaan matapos ang masakit na yugto ng aking buhay. Heto, pilit akong lumalaban. Pilit maging positive, kahit minsan nanghihina pa rin. Thanks to Charmaine, sa kabila ng pait at sakit, may pagkakataon pa rin na napapangiti ako. Todo-todo ang pagdamay nila sa akin. Pinapasaya nila ako sa kanya-kanya nilang paraan. Si Kuya Reynan, hindi ako iniwan. Hindi pa rin rin siya bumabalik sa Canada. Which is, pinagtatakhan ko. Mahal na mahal niya kasi ang anak niya, pero nagawa niyang hindi makasama ng matagal.Panay din ang tawag ni Mama, kinukumusta ako, at nagtatanong kung kailan babalik si Kuya. Ang sagot niya lang, saka na raw if okay n

ONSE“‘E ‘di galingan mo ang performance.”Tumalbog ang puso ko sa sinabi niyang ‘yon. Nag-uumapaw ang saya ko. Ito na ba ang pinakahihintay ko? Binubuksan na niya ang puso para sa akin.Naintindihan ko naman ang sinasabi niyang performance, kaya lang kinakain ako ng kapilyuhan. Ipapatikim ko sa kanya ang magaling na performance. Bago pa man niya ako maitulak, I closed the gap between us, at inangkin ko na ang kanyang labi. Nilasap na parang candy. Nanigas siya. Hindi maipagkakaila ang pagkagulat. Hindi na nga tumugon sa halik ko, nanlaki pa ang mga mata.“How’s my performance? Magaling ba?” tanong ko matapos kong tikman ang kanyang labi.Sinamaan naman ako ng tingin at nanggigil pa. Tumiim ang kanyang panga. Tameme sa aking halik.Naalala ko tuloy ang sinabi niya kanina, nagulat daw siya sa ginawa ni Vincent kaya hinayaan niya lang ito na hawakan siya at napatitig na lang siya. Iyon na iyon din kasi ang nangyari ngayon. “I know…masarap akong humalik, kaya natameme ka.” Awtomatikon

Ginising ako ng sikat ng araw na sumisilaw sa aking mga mata. Ang ganda ng gising ko, at ang gaan ng pakiramdam ko. Heto at hindi ko naman mapigil ang mapangiti. Naalala ko na naman kasi ganap kagabi. Napatingin pa ako sa suot kong singsing, at napapangiti na naman. Siguro mas masaya ako pa kung nakapag-goodnight kiss ako kay Daisy. Papasok na kasi sana ako sa kwarto niya, pero naabutan naman ako ni Reynan. Galit agad ‘e. Hinatak ba naman ako papunta sa kwarto ko at pinagbantaan pa ako. “‘Wag kang magkakamaling gapangin o pilitin ang kapatid ko, baka hindi ako makapagpigil at mapipilipit ko ang leeg mo.” Nanggagalaiti niyang banta sa akin kagabi.Sira-ulo din ‘e. Akala yata, isa akong kunehong hindi makapagpigil. Hindi ko kailanman pipilitin ang aking asawa. Nangako ako sa kanya na handa akong maghintay kahit gaano katagal. Matapos maligo at magbihis, lumabas na rin ako ng kwarto, hoping na ang magandang mukha ni Daisy ang bubungad sa akin. Pero hindi, mukha ni Reynan na madalas, h

DAISY“Onse!” gigil kong sambit sa pangalan niya. Sa gigil nanigas ang mga daliri ko sa kamay at paa. “Bastos kang matanda ka!” Dinampot ko ang unan at doon ko binuntong ang inis ko. Pinagsusuntok na parang mukha ni Onse ang sinasapak ko. Nang mapagod ay binaon ko naman ang aking mukha at pigil na sumigaw.Bwisit na ‘yon! Magnanakaw ng halik. Nag-init tuloy ang mukha ko nang maalala kung paano naglapat ang labi namin. “Animal ka, Onse!” Matapos kong ibaon ang aking mukha sa unan, humilata naman ako, at pinandyak-pandyak ang mga paa. “Nakakahiya! Kagigising ko nga lang, ang gulo-gulo ng buhok ko at malamang may muta pa ako.” Tinakpan ko naman ang aking mukha at inamoy ang aking hininga, at nagpagulong-gulong sa kama. “Abno ‘yon ‘e! Wala man lang siyang kakimi-kiming hinalikan ako.” Inataki ko na naman ang unan, at muling binaon ang aking mukha at tumili.“Daisy? Napa’no ka?” tarantang tanong ni Kuya Reynan kasabay ang pagbukas ng pinto. Nakagat ko naman ang aking labing at napapayaka

Winaksi ko ang kamay ni Althea. Talagang sinusubok niya ang aking pasensya. “Umalis ka sa harap ko, kung ayaw mong patulan kita.” Sinusubukan ko pa rin na maging kalmado. Pero imbes na umalis siya, mayabang niya akong nginitian, at tinaasan pa ako ng kilay. Talagang hinahamon niya ako.“Paano kung ayoko? Anong gagawin mo?” Natatawa niyang tanong. Sinadya niya ring lakasan ang kanyang boses. Kinukuha ang atensyon ng marami.“Bakit ka kasi nagmamadali umalis? Don’t you want to spend some quality time with your ex-boyfriens and his wife?”Lalo pang mas naging klaro sa kanyang boses ang panghahamon. Sinubukan ko pa ring magtimpi. Hindi nagkain ng inis o galit. Ayaw kong magkapisikalan na naman kami, kaya imbes na sugurin ko siya, sigawan, at patulan ang kabaliwan niya, nginitian ko siya. Ngiting walang pakialam. Ngiting lalong nagpakulo ng kanyang dugo. Nanginginig na kasi. Gigil na gigil at parang gusto na akong sabunutan. Pampam kasi siya ‘e. Hindi naman kasi sana siya kasali sa awkwar