All Chapters of Daisy His Remedy: Chapter 61 - Chapter 70

ONSENagtagis ang bagang ko, at susugod na sana para ipagtanggol si Daisy na inaaway na naman ni Althea, but I froze when she lifted her hand, at pinakita nito ang singsing sa daliri niya.Para akong tangang napangiti. Puso ko, kumakabog-kabog. Ang saya-saya ko na makitang pinagyayabang nito ang suot na singsing."If I’m just a rebound, then why did he marry me?"Ang saya ko na kanina na makitang hindi siya nag-dalawang isip na itaas ang kamay niya, ngayon ay mas sumaya pa dahil sa sinabi niya. Gusto ko na nga siyang lapitan at yakapin ng mahigpit. Kahit kasi kaharap si Vincent, hindi siya nagdalawang-isip na sabihin ‘yon.I glanced at Vincent and saw the pain etched on his face. Sandali akong nakaramdam ng awa. But tapos na nga sila, at siya ang naunang bumitiw sa relasyon nila. Kung nasasaktan man siya ngayon, kasalanan niya.Dahan-dahan akong humakbang palapit kay Daisy na walang kaalam-alam na nasa malapit niya lang ako. Maging si Althea ay hindi ako napansin, focus siya sa nararam

Natahimik ako at napatitig sa kanya. “Lahat ng nagamit niya, ayaw mo? Ibig sabihin ba ayaw mo rin ako?” malungkot kong tanong na ikinailing niya ng paulit-ulit.“Ang sabi ko mga bagay…” pabulong niyang sabi at kumawala sa akin. “Hindi ko sinabing ikaw…”Napangiti naman ako at hinawakan ang kanyang kamay. “So, gusto mo na ako?” “Ewan ko sa’yo,” sabi niya at iiwan sana ako, pero hinapit ko naman ang kanyang baywang at niyakap siya ng mahigpit.“Onse, nakakarami ka na, hah,” sabi niya, at sinubukang kalasin ang aking mga kamay. “Bitiwan mo na nga ako, namimihasa ka na talaga," dagdag pa nito. “‘E, sa gusto ko ngang laging kang yakap,” lambing kong sabi habang binabaon ang aking mukha sa kanyang leeg. “Mahal kita, asawa ko, kaya sisiguraduhin ko na lagi kang busog sa aking pagmamahal.”“Ang sabihin mo, pumaparaan ka lang…gusto mong lagi akong isahan." “Hindi kaya…" agad ko namang sagot at pinihit siya paharap at nginitian ng matamis. “Gusto kong makarami, hindi lang isa,” sagot ko, sab

DAISY Kung kanina habang bumabyahe kami papunta sa firm ay panay pa rin ang lambing ni Onse, pumaparaan pa nga na humawak sa hita ko, ngayon ay nagtataka naman ako sa kilos niya na biglang nagbago. Biglang naging seryoso. Ramdam kong may mali. Hindi pwedeng bigla na lang siyang magbago ng walang dahilan. Pagbaba niya ng sasakyan ay biglang nag-iba na agad ang timpla niya. ‘Yong mga titig niya na parang inaakit ako, napalitan ng tinging nababalisa. Parang may kinatatakutan. Nalilito ako. Nagtataka. Gusto ko pa sanang magtanong, pero sa nakikita ko sa mga mata niya, determinado siyang paalisin ako. Napansin ko rin ang pasimpleng paglingon niya. Kaya pasimple ko ring sinundan ang tingin niya, at kitang-kita ko ang anino ng taong nakakubli sa gilid ng gusali. Hindi ko maintindihan, pero nang makita ang anino ng kung sinong lalaki nakabantay sa amin, nakaramdam ako ng kaba. Utak ko nagsasabing may masamang balak ito sa akin o kay Onse. Naisip ko si Althea. Baka siya ‘yon o baka inu

Parang may bumara sa lalamunan ko. Kahit paulit-ulit na akong lumunok ayaw pa rin matanggal.Si Onse kasi, ayaw akong lubayan ng tingin. Mga mata niya na kahit inaantok at halatang may dinaramdam ay parang nanunukso pa rin, parang inaakit ako. Muli akong tumikhim, at saka inabot ang oxygen mask. "You need this. ‘Wag mong alisin, para hindi ka mahirapan huminga," sabi ko, pinipilit na ‘wag mahalata sa boses ko na apektado ako sa mga titig niya.“Hindi ko kailangan ‘to…ikaw…” Inalis naman niya ulit. A small stubborn smile tugging at the corners of his lips. “Daisy, I love you mo lang, sapat na para mabuhay…” malumanay niyang sabi. Hindi ako sumagot. Timitig lang ako sa mga mata niyang parang pinapaamin ako. “I’m waiting, asawa ko." Ang lambing ng boses niya na para bang hinahaplos itong puso kong nag-aalangan pa rin na aminin ang nararamdaman ko para sa kanya.“Daisy, aminin mo na…" Ayon na naman ang boses nitong nanonoot hanggang kaloob-looban ko.Nakamot ko na lang ang lalamunan ko

Thank you so much to everyone for taking the time to read this story. Your support means the world to me. I’d love to hear your thoughts, so please don’t hesitate to leave a comment and share your feedback. Your opinions and suggestions will help me grow and improve as a writer!