Lahat ng Kabanata ng Play Me, I’m Yours: Kabanata 111 - Kabanata 120

CLAIRE POV Hindi ko na hinintay ang susunod na araw. Pagkatapos kong umalis sa bahay ni Lexie, kinuha ko kaagad ang telepono at tinawagan si Edward."Edward," nauutal pa ang boses ko sa galit at sakit, "Kailangan kitang makausap. May nalaman ako... tungkol kay Lexie at kay Paolo."Tahimik siya saglit, pero naramdaman ko ang bigat sa kanyang boses nang sumagot siya. "Nasaan ka? Magkita tayo. Gusto kong marinig ang lahat."Nagkita kami sa isang maliit na coffee shop sa gilid ng lungsod. Kitang-kita ko sa mukha ni Edward ang kaba at lungkot habang naglalakad siya papalapit sa akin. Pero nang umupo siya sa harap ko, iba na ang kanyang ekspresyon. Determinado. Galit na galit.Sinabi ko sa kanya ang lahat ng nalaman ko—ang mga litrato, ang pagkumpisal ng nanay ni Paolo, at ang mga salitang binitiwan ni Lexie na tila isang tusok ng karayom sa puso ko. Habang nagsasalita ako, napansin kong bumibigat ang kamao ni Edward sa mesa."Claire," sabi niya matapos akong makapagsalita. "Hindi na natin

Claire POVAng tensyon sa courtroom ay parang isang mabigat na ulap na bumabalot sa bawat isa. Sa bawat sandali, nararamdaman kong umiigting ang laban, parang isang digmaan na walang pisikal na armas tanging mga salita, ebidensya, at testimonya ang pinanghahawakan.Nagsimula ang araw sa pagtindig ng abogado ni Lexie, si Atty. Morales, isang kilalang eksperto sa legal tactics. Malamig ang kanyang presensya, at ang kanyang pananalita ay punong-puno ng kumpiyansa. Lumapit siya sa witness stand kung saan si Paolo ay nakaupo pa rin, mukhang kinakabahan pero nagpupumilit na manatiling matatag."Mr. Paolo ," panimula ni Atty. Morales, may bahagyang ngiti sa kanyang labi, "Aminin na natin—ang lahat ng iyong sinasabi laban kay Ms. Lexie ay walang basehan maliban sa sariling opinyon mo, tama ba?"Napakunot ang noo ni Paolo, pero bago siya makasagot, sumingit ang abogado namin, si Atty. Ryan. "Objection, Your Honor. Leading the witness."Tumango ang hukom, ang kanyang tinig ay mahigpit. "Sustain

Edward POVAng araw ng hatol ay inaasahang magiging maingay, ngunit hindi ko inasahan ang kaguluhang mangyayari sa loob ng courtroom. Nasa pinakamataas na antas ng tensyon ang paligid habang nakaupo kami ni Claire, hinihintay ang desisyon ng hukom. Naroon din si Paolo, tahimik na nakamasid, habang si Lexie ay nasa kabilang dulo, matikas pa rin ang tindig, ngunit kita ang bahagyang pangangatog sa kanyang mga daliri.Nang simulan ng hukom ang pag-anunsyo ng hatol, ramdam ko ang kaba na bumalot sa buong silid. "After reviewing the evidence presented," sabi niya, "this court finds Lexie Carter guilty of fraud, embezzlement, and defamation. The court hereby sentences her to 25 years in prison without the possibility of parole for the first 10 years."Napuno ng bulong ang courtroom. Narinig ko ang paghigpit ng hawak ni Claire sa kamay ko. Hindi namin inasahan ang haba ng sentensiya, ngunit ramdam ko ang bigat ng hustisya sa bawat salitang binitiwan ng hukom. Sa wakas, ang taong sumira sa na

CALIRE POVTahimik ang buong paligid namin. Ang tanging maririnig lamang ay ang pusaok ng kahoy sa fireplace, parang himig na nagpapakalma sa akin. Nakaupo ako sa malambot na carpet, nakabalot sa makapal na kumot para labanan ang lamig ng gabi. Si Edward naman ay nasa harap ng maliit na mesa, abala sa pagbukas ng bote ng red wine.Ang mga mata niya ay naglalaro sa anino ng apoy, Ang bawat kilos niya pati ang paraan ng paghawak niya sa bote at ang marahang pag-abot niya sa baso ay may halong pag-aalaga at kakaibang lambing.Nang tuluyang mabuksan ang bote, iniabot niya ang isang baso sa akin at ngumiti. “Para sa atin,” aniya, habang umupo siya sa tabi ko.“Para sa atin,” sagot ko, at sabay naming tinikman ang alak. Ang lasa nito ay may bahagyang tamis, ngunit mas ramdam ko ang init na dumadaloy sa katawan ko—hindi mula sa alak kundi mula sa presensya niya.Hinawakan niya ang kamay ko, marahan, at hinaplos ng hinlalaki ang likod nito. Napatingin ako sa kanya. “Claire,” bulong niya, mala

Claire POV Isang linggo na ang lumipas mula nang magkaruon kami ng meeting nina Ate Christy at Janice sa coffee shop para magplano sa aking kasal. Kinikilig pa rin ako hanggang ngayon tungkol sa mga ideya at detalye na patuloy na umiikot sa aking isipan. Nagpaka hands on ako dahil ang kasal namin ni Edward ay nangyari lang dahil sa kasunduan. At masayang masaya ako dahil pakakasalan ko ang dream guy ko, ang childhood sweetheart ko na nuon pa man ay pinangarap ko ng maging asawa. Mula sa kulay ng motif, ang mga paborito naming pagkain, at syempre, ang bawat hakbang patungo sa pinakamahalagang araw ng buhay namin ni Edward. Kahit na madaming ngyari at naging struggles sa paghahanda para sa kasal namin ni Edward ay na-enjoy ko namana ng journey, naramdaman ko ang matinding suporta mula sa aking pamilya, sa pamilya ni Edward at mga kaibigan namin. Hindi ko na kayang itago ang saya na aking nararamdaman. A WEEK EARLIER AT THE RESTO “Claire, anong mga flowers ang gusto mong maki