All Chapters of ท้าอำนาจวังหลัง: Chapter 91 - Chapter 100

100 Chapters

บทที่ 91

ฮ่องเต้ไม่ได้ตอบตกลงทันทีเขากำลังใคร่ครวญหลายเรื่องแม้ฉู่เซียวเหอจะไม่เคยได้ยินฉู่เยว่หลีพูดเรื่องเหล่านี้มาก่อน แต่เมื่อฉู่เยว่หลีเอ่ยขึ้นในตอนนี้ เขาก็เข้าใจความตั้งใจของนางอย่างรวดเร็วฉู่เซียวเหอรีบขึ้นเวที คุกเข่าข้างฉู่เยว่หลี และเอ่ยเสียงดังว่า "ขอฝ่าบาททรงอนุญาตให้กระหม่อมนำทัพตระกูลฉู่ไปยังชายแดนใต้ เพื่อปกป้องแผ่นดินตงหลิงของเราพ่ะย่ะค่ะ!""นี่..." ฮ่องเต้หรี่ตาครุ่นคิดแต่จู่ๆ พระสนมรุ่ยก็หัวเราะลั่น "ชายแดนใต้อยู่ไกล แม่ทัพฉู่ไปคราวนี้ ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้กลับมา แต่อาหลีถึงวัยออกเรือนแล้ว แม่ทัพฉู่สู้รอให้อาหลีแต่งงานเสียก่อน รอให้อาหลีมีคนดูแลแล้ว แม่ทัพฉู่ค่อยออกเดินทาง ก็จะได้คลายกังวลไปได้บ้าง"พระสนมรุ่ยมองฮ่องเต้ด้วยความยื้มอันอ่อนโยนยิ่งขึ้น "ฝ่าบาททรงเห็นว่าอย่างไรเพคะ?"ฮ่องเต้ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็ไม่ได้เอ่ยอะไร เพียงแต่พยักหน้าพระสนมรุ่ยกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ฮองเฮากลับเอ่ยขึ้นว่า "ก็จริง ตระกูลกั๋วกงเป็นตระกูลซื่อสัตย์ภักดี บัดนี้ในรุ่นเยาว์ก็เหลือเพียงแม่ทัพฉู่และอาหลีเท่านั้น""ข้าก็ถือได้ว่าเฝ้ามองทั้งสองคนเติบโตมาตั้งแต่เด็ก ยามนี้เห็นแม่ทัพ
Read more

บทที่ 92

แน่นอนว่าฉู่เยว่หลีไม่ยอมตกลงแต่บางเรื่องไม่ใช่แค่คำว่า "ไม่กล้าปีนป่าย" ของนางจะปฏิเสธได้องค์ชายสามแห่งตงโจวกล่าวว่าจะเคารพการตัดสินใจของแม่นางหลี แต่ "หวังว่าเจ้าจะพิจารณาอีกครั้ง"องค์ชายสามให้เกียรตินางมากพอแต่การพระราชทานสมรสไม่ใช่แค่คำพูดเพียงประโยคเดียวของฮ่องเต้หรอกหรือ?ยิ่งกว่านั้น การแต่งงานระหว่างสองแคว้นมักเป็นองค์หญิงแต่งกับองค์ชาย นางเป็นบุตรสาวชายาเอกของจวนกั๋วกง องค์ชายสามให้ความสำคัญกับนางนับเป็นโชคดีที่สั่งสมมาหลายภพหลายชาติแล้ว!นางยังจะปฏิเสธอีก!ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่!ผู้คนต่างพูดกันไปต่างๆ นานาว่าฉู่เยว่หลีไม่รู้จักดีชั่วเอาเสียเลยหลังจากงานประลองยุทธจบลง ฉู่อีและจื่อซูนั่งอยู่ที่ห้องด้านหน้า บังคับรถม้ากลับจวนกั๋วกง บรรยากาศในรถม้าค่อนข้างตึงเครียด"อาหลี เจ้ากับองค์ชายสาม...เคยรู้จักกันมาก่อนหรือ?" ฉู่เซียวเหอ ถามอย่างระมัดระวังฉู่เยว่หลีส่ายหน้า "เคยพบ แต่เขาไม่ได้สนใจข้า วันนี้เป็นเรื่องบังเอิญล้วนๆ""บังเอิญหรือ?" แต่การแต่งงานระหว่างสองแคว้นเป็นเรื่องใหญ่ นี่ไม่ใช่แค่คำว่า "บังเอิญ" ง่ายๆ ที่จะอธิบายได้หรือว่าแค่เพราะอาหลีชนะเขา เขาก็
Read more

บทที่ 93

ลู่เฟิงจิ่นเองก็ไม่รู้ว่าในใจตัวเองกำลังคิดอะไรอยู่หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ค่อยๆ เอ่ยเสียงเบาว่า “ข้ากับอาหลีเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก ข้ากับนาง… กับนางก็แค่ความรู้สึกแบบพี่น้องเท่านั้น”ก่อนที่จะได้พบกับทั่วป๋าเฟยเยวียน เขามั่นใจอย่างยิ่งว่าเขารักฉู่เยว่หลีแต่หลังจากทั่วป๋าเฟยเยวียนปรากฏตัว เขากลับรู้สึกว่าทุกสิ่งช่างแปลกใหม่และน่าสนใจอย่างยิ่งความแปลกใหม่ความน่าสนใจเช่นนี้ ไม่เคยปรากฏขึ้นในชีวิตกว่ายี่สิบปีของเขาเลยแม้ว่ารูปลักษณ์ที่งดงามราวกับอาหลีหาได้ยากยิ่งแต่จิตวิญญาณที่น่าสนใจอย่างเยวียนเอ๋อร์ก็หาได้ยากยิ่งในโลกนี้เช่นกันพระสนมรุ่ยฮึดฮัดอย่างเย็นชาว่า “หากเป็นเพียงแค่ความรู้สึกแบบพี่น้อง แล้วทำไมวันนี้ถึงเสียสมาธิเพราะนาง จนทำให้แพ้การแข่งขันไปได้?”“เป็นเพราะฝีมือของลูกไม่ดีพอ…”“เหลวไหล! เจ้ากับองค์ชายสามแห่งตงโจว เดิมทีก็ไม่มีใครแพ้ใครชนะ แต่เป็นฉู่เยว่หลีที่จงใจก่อเรื่องขึ้นมาต่างหาก ถึงได้ทำให้เจ้าแพ้”คำพูดนี้ทำให้ลู่เฟิงจิ่นประหลาดใจ “เสด็จแม่ ท่านหมายความว่า อาหลี…จงใจอย่างนั้นหรือ?”“แน่นอนว่าจงใจ!” ลูกชายของนางเป็นเพียงแม่ทัพ เดิมทีมีฉู่เยว่หลีเป็นกุน
Read more

บทที่ 94

จดหมายของทั่วป๋าเฟยเยวียนนั้นเรียบง่าย มีเพียงไม่กี่ประโยคในจดหมายกล่าวว่าสิ่งที่นางต้องการไม่เคยใช่เงินทองอำนาจ หรือแม้แต่ชื่อเสียงและฐานะ นางต้องการเพียงความจริงใจของเขาแต่วันนี้ นางไม่เห็นความจริงใจนั้น นางเห็นเพียงในสายตาของเขายังมีผู้หญิงคนอื่นหากไม่สามารถมีคู่เดียวตลอดไปได้ ความรักเช่นนี้จะมีประโยชน์อะไร?ดังนั้นนางจึงจากไปลู่เฟิงจิ่นเสียใจอย่างยิ่ง ขี่ม้าตามไปด้วยตัวเองกลางดึกทั่วป๋าเฟยเยวียนก็ไม่สามารถออกจากเมืองได้เมื่อลู่เฟิงจิ่นพบนาง นางกำลังจูงม้าเดินวนเวียนอยู่ที่ประตูเมือง คงจะรอให้ฟ้าสว่างแล้วค่อยจากไป“ขอบคุณสวรรค์ เจ้ายังอยู่!” ลู่เฟิงจิ่นกระโดดลงจากหลังม้าแล้วกอดนางไว้แน่นแต่ค่ำคืนนี้ทั่วป๋าเฟยเยวียนกลับไม่โวยวาย นางอยู่นิ่งๆ ในอ้อมกอดของเขา แต่ในดวงตากลับไม่มีความรู้สึกใดๆลู่เฟิงจิ่นสังเกตเห็นความผิดปกติของนางอย่างรวดเร็ว จึงรีบปล่อยนางออก แล้วก้มลงมองดวงตาอันสงบนิ่งของนาง “เยวียนเอ๋อร์ เจ้ายังโกรธอยู่หรือ?”“ท่านอ๋องคิดว่าข้าไม่ควรโกรธหรอกหรือ?” ทั่วป๋าเฟยเยวียนยิ้มอย่างเย็นชา แล้วผลักเขาออกไปอย่างแรงลู่เฟิงจิ่นเผลอตัวไปชั่วขณะ จึงถูกนางผลักออกไ
Read more

บทที่ 95

ในที่สุดทั่วป๋าเฟยเยวียนก็ถูกเกลี้ยกล่อมให้กลับไปได้แต่ค่ำคืนนี้ดูเหมือนจะแตกต่างออกไปนางให้ลู่เฟิงจิ่นอยู่ในห้องนอนของตน"อาจิ่น คืนนี้ข้าไม่อยากจากเจ้าไป"หลังจากที่นางปิดประตูห้องนอนแล้ว นางก็หันหน้าไปทางลู่เฟิงจิ่นและถอดเสื้อผ้าของนางออกทีละชิ้นลู่เฟิงจิ่นตกใจ หน้าแดงก่ำทันที "เยวียนเอ๋อร์ เรา... เราไม่ได้ตกลงกันไว้หรือว่าจะรอจนกว่าจะแต่งงานกันก่อนค่อย..."อันที่จริงแล้วเขาไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ เขาเป็นท่านอ๋อง ชายในราชวงศ์และชนชั้นสูงจำนวนมากก็มีผู้หญิงตั้งแต่อายุยังน้อยมิใช่หรือ?แต่เขาและฉู่เยว่หลีรู้จักกันมาหลายปี และได้ปลูกฝังนิสัยรักนวลสงวนตัวบนร่างกายของฉู่เยว่หลีไปแล้วอาหลี... อาจนิสัยไม่ค่อยดี มีเล่ห์เหลี่ยมเต็มไปหมด แต่ในด้านนี้ คุณธรรมของอาหลีสูงส่งมากนางไม่เคยปล่อยให้ลู่เฟิงจิ่นแตะต้องนาง และได้ตกลงกับลู่เฟิงจิ่นไว้แล้วว่าจะต้องรอจนถึงวันแต่งงานนิสัยรักนวลสงวนตัวของลู่เฟิงจิ่นถูกปลูกฝังโดยฉู่เยว่หลีแม้ว่าบางครั้งเขาจะโกรธจนฉีกเสื้อผ้าของทั่วป๋าเฟยเยวียนเพื่อข่มขู่นาง แต่ในท้ายที่สุดเขาก็ไม่เคยแตะต้องนางจริงๆลู่เฟิงจิ่นถึงกับสงสัยว่าในบรรดาชายวัยผู้ให
Read more

บทที่ 96

“ความจริงใจของเจ้า ยามนี้เขายังคงชื่นชอบมาก อย่าให้เขาเห็นว่าเจ้ามีเจตนาแอบแฝงเด็ดขาด ยามนี้สิ่งที่เขารักที่สุดคือ ‘ความบริสุทธิ์’ และ ‘ความตรงไปตรงมา’ ของเจ้า อย่าให้ความบริสุทธิ์ในสายตาเขาต้องแปดเปื้อน”ทั่วป๋าหมิงเยว่หรี่ตาลงและเอ่ยเสียงเย็นชาว่า “ฉู่เซียวเหอและฉู่เยว่หลีสองพี่น้อง ทำให้ตระกูลเราต้องแตกสลาย ความแค้นนี้ เราต้องเอาคืน!”แต่บัดนี้พวกนางยังไม่มีความสามารถ การแก้แค้นจึงทำได้เพียงอาศัยอิทธิพลของลู่เฟิงจิ่นเท่านั้น“แต่ว่า ท่านพี่ ข้า... หลังจากแก้แค้นแล้ว ข้าจะยังอยู่กับอาจิ่นได้อีกหรือไม่?” ทั่วป๋าเฟยเยวียนถามเสียงเบา“เจ้าชอบลู่เฟิงจิ่นจริงๆ หรือ?” ทั่วป๋าหมิงเยว่ขมวดคิ้วทั่วป๋าเฟยเยวียนก้มหน้า ไม่พูดสิ่งใด“หากเขายังชอบเจ้า การที่เจ้าได้เป็นจิ่นอ๋องเฟย ก็ยังพอมีประโยชน์ต่อการฟื้นฟูตระกูลทั่วป๋าของเราอยู่บ้าง แต่หากเป็นเพียงคนไร้ชื่อไร้สถานะข้างกายเขา จะมีประโยชน์อะไร?”“เช่นนั้น ข้าจะให้อาจิ่นแต่งข้าเป็นพระสนม!” ลู่เฟิงจิ่นชอบนางมาก แค่นางเอ่ยปาก ลู่เฟิงจิ่นจะต้องตอบตกลงอย่างแน่นอน“โง่เขลาสิ้นดี!” ทั่วป๋าหมิงเยว่แค่นเสียงเย็นชาอย่างไม่พอใจว่า “เขาสนใจอะไรในตั
Read more

บทที่ 97

ทำไมทั่วป๋าอี้ถึงขอฉู่เยว่หลีแต่งงาน เรื่องนี้แม้แต่คนสนิทของเขาก็ยังไม่รู้“พี่สาม พี่เคยรู้จักอาหลีมาก่อนหรือไม่?” ทั่วป๋าหลิวหลีอดสงสัยไม่ได้ทั่วป๋าอี้ส่ายศีรษะทั่วป๋าหลิวหลีถามด้วยความร้อยใจ “แล้วพี่ขออาหลีแต่งงานทำไม? นางดูตกใจกลัวไปหมดแล้ว!”“แม่นางหลีงามสุดในแผ่นดิน เจ้าอยู่ในตงโจวมาหลายปี เคยเจอหญิงที่สวยกว่านางหรือไม่?”ทั่วป๋าอี้ยิ้มอย่างใจเย็น “สาวงามย่อมเป็นที่หมายปองของชายหนุ่ม การที่ข้าอยากแต่งงานกับนางแปลกตรงไหนหรือ?”“พี่สามไม่ใช่คนมักมากในกามเช่นนั้น! หากพี่ชอบหญิงงาม ยามนั้นสาวๆ ที่ถูกส่งมาให้ก็คงไม่ถูกส่งกลับไปทั้งหมดโดยไม่แตะต้องเลยสักคนหรอก”ในบรรดาสาวๆ เหล่านั้น ไม่ใช่ว่าจะไม่มีหญิงงาม มีทุกรูปแบบ ทั้งอวบอิ่มและบอบบาง แต่พี่สามกลับไม่เคยมองด้วยซ้ำทั่วป๋าหลิวหลีรู้สึกว่าการที่พี่สามจู่ๆ ก็บอกว่าจะแต่งงานกับอาหลีดูแปลกๆ“หรือว่าอาหลีชนะพี่ แล้วพี่ยอมรับไม่ได้ เลยอยากแก้แค้นนาง?”ทั่วป๋าหลิวหลียิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่ามีความเป็นไปได้นางโกรธทันที "พี่สาม! อาหลีเป็นคนดี พี่จะรังแกนางเช่นนี้ได้อย่างไร? อีกอย่าง ถึงแม้นางจะใช้เล่ห์เหลี่ยมเอาชนะพี่ แต่นั่นก็ไม
Read more

บทที่ 98

มีดพิฆาตจันทรา!มีดพิฆาตจันทราอยู่ในมือของโม่อ๋อง!มีดเล่มนี้เป็นเพียงตำนานในชายแดนเหนือ!ได้ยินมาว่ามีดเล่มนี้หนักกว่าร้อยชั่ง ตัวมีดเป็นสีดำสนิท เปล่งประกายเย็นเยือกไปทั่วเคยมีสายลับที่ไปสืบข่าวในสนามรบกลับมารายงานด้วยความหวาดกลัวว่า มีดพิฆาตจันทราในมือของโม่อ๋องฟันลงไปครั้งเดียว สามารถตัดหัวศัตรูได้นับสิบในพริบตา!ในสนามรบชายแดนเหนือ มีดเล่มนี้ทำให้ศัตรูทุกคนหวาดผวา!"เขาถือมีดพิฆาตจันทรา! เขาถือมีดพิฆาตจันทรา!"ดวงตาของทั่วป๋าอี้เปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น "อูตาน เอาอาวุธมาให้ข้า!"ไอ้สารเลวนี่ถึงกับถือมีดพิฆาตจันทรามาที่นี่!รู้อยู่แล้วว่าเขาจะมา แต่ไม่คิดว่าจะมาอย่างดุดันเพียงนี้!ทั่วป๋าอี้ตื่นเต้นแทบบ้า! มีดพิฆาตจันทราเล่มนี้ เขาไม่เคยเห็นพลังที่แท้จริงของมันเลย!ดูเหมือนว่าฉู่เยว่หลีจะมีสถานะที่สำคัญอย่างยิ่งในใจของำไอ้สารเลวนี่!"อูตาน!" เขาเรียกอีกครั้งอูตานหน้าซีดเผือดด้วยความกลัว "องค์ชายสาม ไม่... ไม่ได้นะ จะ... จะต้องมีคนตาย!""ไปให้พ้น! ไอ้สวะ!"ทั่วป๋าอี้วิ่งเข้าไปในห้องด้วยตัวเอง หยิบกระบี่เก็บดาราของตนแล้วพุ่งออกมาลู่เป่ยโม่ที่อยู่บนยอดไม้เหลือบมอง
Read more

บทที่ 99

"คุณหนู คืนนี้ในวังเกิดเรื่องแล้ว" ฉู่อียืนอยู่นอกหน้าต่าง รายงานเสียงเบาว่า "ได้ยินมาว่าองค์ชายสามบาดเจ็บ ถูกหามกลับไปแล้ว""มีคนลอบปลงพระชนม์องค์ชายสามหรือ?" ฉู่เยว่หลีหัวใจกระตุกองค์ชายสามประทับอยู่ที่ตำหนักถงชิ่ง แม้จะอยู่มุมที่ค่อนข้างห่างไกลในวัง แต่ก็ยังอยู่ภายในวังการที่พระองค์ถูกลอบปลงพระชนม์ในวังเช่นนี้ ตงหลิงก็ยากที่จะปัดความรับผิดชอบไปได้"รายละเอียดของเรื่องยังไม่ชัดเจน ได้ยินมาว่าถูกหามมาจากนอกวัง ก่อนหน้านี้อูตานกับคนอื่นๆ ก็ไล่ตามออกไปนอกวัง หลังจากออกไปครึ่งชั่วยามกว่าๆ ก็หามองค์ชายสามกลับมา""ฝ่าบาทมีรับสั่งให้คนไปตรวจสอบหรือไม่?""ไม่มี" ฉู่อีส่ายศีรษะฉู่เยว่หลีขมวดคิ้วนิดๆ "ไม่มีหรือ?"เรื่องใหญ่ขนาดนี้ จะไม่ส่งคนไปตรวจสอบได้อย่างไร?"ทางองค์ชายสาม ไม่มีใครเอาเรื่อง องค์ชายสามบอกว่า... บอกว่าตนพลัดตกบาดเจ็บเอง และยังทูลขอฝ่าบาทไม่ให้แพร่งพรายเรื่องนี้ จึงมีคนรู้ไม่กี่คน องครักษ์ที่ข้าสนิทบังเอิญไปเจอขณะที่องค์ชายสามถูกหามกลับไป มิเช่นนั้นข้าก็คงไม่รู้"องครักษ์ในวังก็ไม่ได้บอกว่าเป็นคนของผู้ใด แต่ทุกคนก็มักจะมีคน "สนิท" อยู่ในนั้นเพื่อคอยแจ้งข่าวสารในวั
Read more

บทที่ 100

ฉู่เยว่หลีปรากฏตัวต่อหน้าลู่เป่ยโม่หลังจากผ่านไปหนึ่งก้านธูปแล้วมองเห็นคราบเลือดข้างเท้าของลู่เป่ยโม่ ขมับของนางก็เริ่มปวดตุบๆ ขึ้นมา"ท่านอ๋อง ท่านบาดเจ็บมิใช่หรือ ควรจะรีบกลับจวนโม่อ๋องไปหาหมอรักษาอาการบาดเจ็บโดยเร็ว?"เขาเอาแต่นั่งอยู่ในสวนของนาง ปล่อยให้เลือดจากบาดแผลไหลพรากไม่หยุด นานถึงหนึ่งก้านธูป นางรอให้เขาหมดความอดทนแล้วจากไปเองแต่เขาก็ยังคงไม่ยอมจากไป หากเขาเลือดไหลไม่หยุดและเสียชีวิตที่นี่ ความผิดก็ต้องตกอยู่กับจวนกั๋วกงของพวกนางอีกแล้ว?ช่วงนี้จวนกั๋วกงเผชิญภัยพิบัติครั้งแล้วครั้งเล่า เรื่องยุ่งยากทยอยกันเข้ามา ไม่ช้าก็เร็วคงรับมือไม่ไหว!"ท่านอ๋องทรงมีพระวรกายสูงค่า จะรีบกลับไปรักษาอาการบาดเจ็บได้หรือไม่?" เลือดนองเต็มพื้น ไม่กลัวหรือว่าตนจะเสียเลือดมากไปจนเสียชีวิตลู่เป่ยโม่เงยหน้าขึ้น มองนางแวบหนึ่งใบหน้าใต้หน้ากากนั้น ฉู่เยว่หลีมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าซีดขาวราวกับกระดาษ ไร้สีเลือดจริงๆ"ท่านอ๋อง จะให้ข้าเรียกคนไปส่งท่านกลับดีหรือไม่?"แต่หลังจากพูดจบ ฉู่เยว่หลีก็เสียใจทันทีนี่มิใช่เท่ากับเป็นการประกาศให้คนทั้งโลกรับรู้ว่าโม่อ๋องบาดเจ็บที่นี่รึ?ถึงเวลา
Read more
PREV
1
...
5678910
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status