All Chapters of รอยราคีมาร (รุ่นพ่อ-แม่ ซีรีส์ อ้อมกอด R&R): Chapter 51 - Chapter 60

Bangkok 14:30 น. Rocasander Grand Hotel...หลังจากที่ลงเครื่องเสร็จโดมินิกก็พาพราวดาราตรงไปยังโรงแรมของเพื่อนรัก เพื่อเอาของสำคัญที่เก็บไว้ในเซฟห้องนอนตนเลโอนาดท์ที่เพิ่งกลับจากชลบุรีมาถึงโรงแรมทันได้เห็นหลังของเพื่อนรักไวๆ จึงรีบวิ่งตาม“ซาเก้! ซาเก้!”โดมินิกที่กำลังรอลิฟต์หันไปมองตามเสียง “อ้าว! ลีโอ”“นายมาเมื่อไหร่?” เลโอนาดท์ถาม“เพิ่งมาถึง! จะพาพราวมาเปิดตัวคืนนี้ พรุ่งนี้จะพาไปลองชุดไทย ที่ห้องเสื้อ” โดมินิกบอกพร้อมกับดึงสาวเจ้าเข้ามาแนบกาย“สวัสดีครับคุณพราว” เลโอนาดท์เอ่ยทักทายด้วยสีหน้ายิ้มๆ“สะ... สวัสดีค่ะ” พราวดารายกมือขึ้นไหว้อีกฝ่าย ทำหน้าไม่ถูกเมื่อนึกไปถึงวันแรกที่เจอกับเขาที่โรงแรมเอื้องลานนา“ยินดีด้วยนะครับ” เลโอนาดท์บอก“เอ่อ... ค่ะ” พราวดาราเอ่ยรับไม่เต็มเสียง“ฉันว่าจะไปตามหามะลิที่เชียงใหม่น่ะ” เลโอนาดท์หันไปบอกเพื่อนด้วยน้ำเสียงที่เริ่มตึงนิดๆ“ผู้หญิงคนนั้น?” โดมินิกถามพร้อมกับทำท่าครุ่นคิด“ใช่! เธอหนีไปหลังจากที่เห็นข่าววันนั้น” เลโอนาดท์ตอบ ก่อนจะเดินเข้าไปข้างใน

“โอเค! นายไปพักเถอะ” คนที่อดหลับอดนอนมาทั้งคืนบอกเสียงเรียบๆ“บอสก็พักบ้างนะครับ ผมเชื่อว่าอีกไม่นานเราจะต้องเจอคุณมะลิ” เจซีบอกอย่างรู้สึกเป็นห่วง“อืม!” เลโอนาดท์ตอบก่อนจะลุกเดินกลับเข้าไปในห้องนอนด้วยใบหน้าเคร่งขรึมเวลา 09:40 น. อรินขับรถกระบะพามะลิฉัตรออกเดินทางขึ้นดอยด้วยกันแต่เช้า ใช้เวลาไปชั่วโมงกว่าๆ ก็มาถึงบ้านบนดอยที่มะลิฉัตรเคยมาพักเมื่อปีก่อนกับพิมาลา“ว้าว! ยังสวยเหมือนเดิมเลยนะ” มะลิฉัตรมองไปรอบๆ ก่อนจะยิ้มกว้างที่เห็นมารดาของเพื่อนเดินออกมาต้อนรับ“ห้องเดิมที่เธอพักก็ยังว่างจ้า” อรินหันมาบอกยิ้มๆ“มากันแล้วเหรอสาวๆ” วลีเอ่ยทักทาย สีหน้าตื่นเต้นระคนดีใจ“สวัสดีค่ะคุณแม่ สบายดีไหมคะ” มะลิฉัตรลงจากรถพร้อมกับ ยกมือไหว้ผู้ใหญ่“สบายดีจ้ะมะลิ แล้วหนูพิไม่ด้วยเหรอ?” วลีถามพร้อมกับจ้องมองใบหน้าจิ้มลิ้มที่สวยขึ้นกว่าครั้งก่อนที่เจอ“พิติดงานค่ะเลยอดมาเที่ยว แล้วคุณพ่อล่ะคะ อยู่ไหม?” หญิงสาวรีบเปลี่ยนเรื่อง“พ่อเขาไปประชุมที่กรุงเทพฯ อีกสองวันถึงจะกลับจ้ะ” วลีบอก“ว้า! อดเจอคุณพ่อเลย” มะลิฉัตรบอกอย่างเสียดาย“แม่ทำอะไรกินเหรอ?” อรินถามเพราะรู้สึกหิวขึ้นมานิดๆ“เข้าไปดูเองดีกว่า

“สวัสดีครับ”“เอ่อ... นี่ใช่เบอร์ของพิมาลาหรือเปล่าคะ?” อรินหน้าชาวาบเมื่อได้ยินน้ำเสียงทุ้มๆ เอ่ยขึ้น“ใช่ครับ! รอสักครู่นะครับ” ธีรติตอบก่อนจะส่งมือถือให้สาวเจ้าที่นั่งก้มหน้าก้มตาตรวจเช็กรายงาน“สวัสดีค่ะ” พิมาลารับมือถือมาคุยโดยที่ไม่ได้ดูเบอร์โทร. เข้า“พิ! คุณเลโอนาดท์มาที่บ้านเรา แล้วก็รับมะลิไปแล้ว” อรินรีบบอก“ริน!” พิมาลาตาโตทันทีที่ได้ยินน้ำเสียงที่คุ้นหู รีบก้มดูเบอร์โทร. เข้าอย่างไม่เชื่อสายตา ‘เราตั้งไม่รับสายของรินเอาไว้นี่นา แล้วรินโทร. เข้ามาได้ยังไง’ เธอหันไปมองคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็เห็นอีกฝ่ายกำลังมองอย่างสนใจ จึงรีบลุกขึ้นแล้วเดินเลี่ยงออกไปคุยที่มุมอื่น“เธอสะดวกคุยไหม?” อรินถามอย่างสงสัย“คุยได้” พิมาลาบอก“โอเค! อย่างแรกทำไมเธอไม่บอกฉันว่ามะลิเป็นคนรักของคุณเลโอนาดท์” อรินถามอย่างอัดอั้น“เอ่อ... คือว่า...” พิมาลาอึกอักอย่างไปไม่ถูก พลางนึกไปถึงวัน ที่กำลังคุยสายกับอรินแล้วธีรติมาเคาะประตูห้องถามหามะลิฉัตร ‘ก็ตอนนั้นมันมีเวลาอธิบายที่ไหนกันเล่า’“เธอรู้ไหมว่าเขาพักที่โรงแรมเอื้องลานนา” อรินถาม“ไม่จริง!” คนต้นคิดเรื่องหลบไปพักสมองที่เชียงใหม่ให้มะลิฉัตรส่ายหน้า

ก๊อกๆเสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้คนที่เดินเกือบจะถึงประตูหน้าตึงขึ้นมานิดๆ‘จะเคาะอะไรกันนักกันหนานะ’ นางแบบสาวต่อว่าในใจ ก่อนจะหมุนลูกบิดเปิดประตูห้อง“สวัสดีครับ”“มีอะไรคะ” เจ้นตกใจเมื่อเห็นตำรวจร่วมสิบนายยืนอยู่หน้าห้อง“ผมมาเชิญคุณเจ้นกับคุณเชอร์รี่ไปสอบปากคำที่โรงพักครับ”“ระ... เรื่องอะไรคะ” เจ้นถามเสียงสั่นๆ“เรื่องรูปของคุณเลโอนาดท์ที่หลุดไปถึงนักข่าวครับ” ตำรวจเอ่ยแจ้งพร้อมกับส่งเอกสารให้นางแบบดังดู“ฉะ... ฉันไม่รู้เรื่องค่ะคุณตำรวจ” เชอร์รี่ที่เดินตามออกมา และได้ยินการสนทนาตั้งแต่แรก รีบส่ายหน้าปฏิเสธ “เดี๋ยวเชิญไปคุยกันที่โรงพักครับ ตอนนี้ทนายของทางโรคาซานเดอร์กำลังรออยู่” ตำรวจบอกพร้อมกับส่งเอกสารอีกฉบับให้กับนางเอกดังดูเพื่อรับทราบข้อกล่าวหา“มะ... หมายความว่ายังไงคะ” เชอร์รี่ถามเสียงเบาหวิว“เพื่อนฉันเป็นผู้เสียหายนะคะคุณตำรวจ” เจ้นรีบบอก“คือว่าทนายของทางโรคาซานเดอร์ เข้าแจ้งความเอาผิด  และเรียกค่าเสียหายกับคนที่ปล่อยรูปของคุณเลโอนาดท์ จนทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียงก

“ท่าน!” ธาริณีหันไปมองอย่างตกใจ ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะมาด้วย“ผมจะมาบอกเรื่องงานแต่งของผมกับมะลิน่ะ” “เอ่อ... ดีใจด้วยค่ะ” ธาริณียิ้มบางๆ ให้อีกฝ่าย“คุณจะไปเป็นแขกวีไอพีในงานให้ผมไหม?” เลโอนาดท์เข้าเรื่อง“อะ... อะไรนะคะ” ธาริณีถามอย่างตื่นเต้น“ผมอยากขอบคุณในหลายๆ เรื่อง ที่ทำให้ผมได้เจอกับมะลิและผมก็อยากจะบอกว่า... ไม่เคยมีเลยสักครั้งที่ผมจะมองมะลิเหมือนกับผู้หญิงทุกคนที่เคยผ่านมา”“ดิฉันก็ต้องขอโทษนะคะที่ต่อว่าท่านไปวันก่อน” ธาริณีบอกอย่างรู้สึกผิด เพราะเธอเป็นคนบอกเรื่องข่าวกับมะลิฉัตรในวันนั้น แล้วทำให้อีกฝ่ายหนีไป“ไม่เป็นไรหรอก คุณทำไปเพราะรักมะลิ ผมรู้!” เลโอนาดท์ยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างเข้าใจ“ขอบคุณค่ะท่าน” ธาริณียกมือไหว้อย่างตื้นตัน “อ้อ! เดือนหน้าคุณว่างไหม?” เลโอนาดท์รับไหว้ด้วยสีหน้ายิ้มๆ“มีอะไรหรือคะ?”“ผมอยากให้คุณกลับไปทำงาน ผมจะเพิ่มเงินเดือนให้เป็นสามเท่าจากเดิม”“ท่าน... ท่านพูดจริงเหรอคะ” ธาริณีถามอย่างตื่นเต้น“จริงสิ!” เลโอนาดท์พยักหน้ารับเบาๆ“ให้ไปทำพรุ่งนี้เลยก็ได้ค่ะ” ธาริณีบอกพร้อมกับส่งยิ้มกว้างให้เจ้านายหนุ่มอย่างดีใจ“ฮ่าๆๆ ไม่ต้องรีบ ผมว่าจะขอให้คุณช่วยดูแ